eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


strekte aan u en jouw famillie, dit is echt verselijk!!

Aafke schreef op zondag 23 december 2007, 22:18:


Veel kracht toegewenst in deze donkere dagen!
Bianca

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:20:


Een modern kerstverhaal Herman! Heel mooi.
Het is ook zo, zoals je in je volgend bericht zegt: "de druk van de derde partijen is enorm". Het is een zichzelf instandhoudende machine, die start zodra je als klein mensje voor het eerst op een paard in een manegeles stapt. Je gaat mee op de druk van 'mensen die het beter weten' In het begin zijn dat mensen die al langer rijden, je instructrice, de hoefsmid, de veearts en dat blijft zo, want hoeveel kennis zo'n klein opgroeiend mensje ook krijgt, altijd is er wel iemand die het 'beter weet' tot aan het niveau van professoren toe. Daarbij komt de angst om uit jouw kring te vallen.
Het is pas dat wanneer je bereid bent compleet onder die invloeden uit te stappen, je om je heen kunt gaan kijken en 'andere' kennis kunt opdoen.
Het startpunt, de trigger, daarvan kan best eens het moment zijn dat "een of andere halve zool" jouw paard, anders dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden, gaat berijden.
Maar in het begin is er natuurlijk niet "dat" nodig om iemand terug te laten vallen, met de gedachte van: "zie je wel"!! Wees dus blij dat hij bij jou niet is gaan manken, want dan kwam het 'ongetwijfeld' door jouw manier van berijden.
Het manken zal zeker door overbelasting komen. Hoe zijn de hoeven Herman? Zijn de voeten gelijkvormig. Is de kreupele voet platter, scheef, zie je een afwikkelingsslijtage naast de toon, ergens tussen toon en kwartier in?
Wil je er voor mij eens opletten of je ziet/ voelt dat het paard scheef is en zo ja aan welke kant?

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Ik ben er stil van... Enorm veel sterkte eddy, ook voor hilde natuurlijk...

Yasmin is dood , gegaan zoals ze kwam, in onze armen .

Eddy&Hilde.

***Wat ontzettend verdrietig. Heel veel kracht toegewenst.

Angèle

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:20:


mensen als jij moeten er meer zijn!
ballen aan je lijf en tonen hoe het anders kan
dikke proficiat, voor de moed en de bewijskracht
We kunnen langs de kant wel allemaal kakelen dat bitloos kan maar ongelovige thomassen moeten het zién; en dan liefst van een paard dat anders "moielijk te rijden is, een harde mond heeft ..." en niet onze eigen paarden, want "wijhebben altijd geluk dat we zo'n braaf paard hadden, met een ander paard zou dat nooit lukken"
Yes!

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:20:


Super Herman!!!!!
Dit zegt veel meer dan woorden!

groetjes,
Ellen

charlot van r schreef op zondag 23 december 2007, 14:13:


Tja ... ik ken de situatie al een beetje en dacht wel dat ze nu niet zou op de wei mogen lopen als het gevroren heeft, uit schrik uit te "sloren"

Maar dàt is natuurlijk net een contradictie ...
Een paard dat dag en nacht op de wei loopt (zonder ijzers, uiteraard ) voélt de ondergrond goed aan, voelt de grond veranderen, verharden en glad worden. Die paarden zullen zelden uitglijden omdat ze weten hoe de grond er bij ligt.
zet een paard een nacht op stal en het is^om zeep. Laat paardje dan es buiten en paardje weet niet hoe de grond ligt en galoppeert vrolijk (eindelijk weer op de wei!) de wei in en ja .. dan gebeuren ongelukken he ...
Dus moraal van het verhaal:

als er vrieskou is in het land,
zet de stal aan de kant;
maar doe da liever nog altijd
ze leven beter in vrijheid
Zijn het de regels in huis die het beperken
probeer je ouders dan zoveel mogelijk te bewerken
als je volgend jaar dan alleen kan wonen
komen ze allemaal uit, je dromen

Goed, even delen. Heb nu een paar keer op Nancy gereden en er vaak naast gelopen terwijl de jongste dochter erop zat tijdens een klein buitenritje.
Heb gevoeld hoe ze reageerd op het bit, ook gevoeld hoe ze reageerd op het halstertouw wat ik er "stiekem" onder had gedaan aan het halster.
Wil haar als ik het lef er voor heb komende week een keer rijden met alleen halster, zonder bit.. Vind het ergens nog steeds eng (ik weet het, zit tussen de oren)... was het sowieso eventjes toen ik er voor het eerst opstapte, het voelt gelukkig al heerlijk vertrouwd op haar rug na ruim 17 jaar niet meer gereden te hebben. Het is een schat van een merrie en zie/voel haar genieten van de buitenritjes.

Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:53:


Nog niet helemaal Herman.
Voorbeeldje: Diegene die mijn website gelezen hebben, weten (zijn "overtuigt") dat ze hun eigen voeten mishandelen door de hele dag op schoenen te lopen. Ik denk dat veel mensen binnen het wel aandurven, maar buiten op straat nog niet. Zoals een enthousiaste vrouw me mailde dat ze direct haar schoenen uit gedaan had, alle schoenen in de kast achter slot en de sleutel in de rivier gooien.

De mentale druk van de omgeving, maakt het voor veel mensen bijna onmogelijk om af te wijken en een uitzondering positie in te nemen. Dan weet je wel beter, maar durft het niet om te zetten in gedrag. Dat is de meest voorkomende vorm van onmacht. Dat enkelen dat wel kunnen maakt de gevoelde onmacht niet minder eerder groter. De psyche van zo iemand is dan ook vaak vol van twijfel en ontkenning ... maar even niet aan denken en mischien later.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Heel mooi gezegd Eva, maar mijn paardjes staan 's nachts ook binnen maar weten overdag perfect om te gaan met de harde grond hoor!
Volgend jaar komt de grote inloopstal, dus dat is helemaal perfect.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 december 2007, 18:24:


Ja geboorte en dood zijn beide indrukwekkende ervaringen, maakt stil en dankbaar dat je er bij bent.

Groetjes, Michiel

Aafke schreef op maandag 24 december 2007, 10:19:


Leuk, leuk, leuk!

Als het tussen de oren zit, kun je daar alwel wat vanaf knabbelen door de omstandigheden zo veilig mogelijk te maken: Zorg dat het halster (is het een gewoon stalhalster?) niet te los zit: dan gaat het alleen maar schuiven en dat geeft ruis voor zowel je paard als voor jezelf.
Laat iemand meefietsen als dat helpt voor JOUW gevoel, want juist DAT breng je over op je paard!

Maar ga er vooral van genieten: ga het zien als overwinning, niet als moetje!
En stop ook vooral als het nog als overwinning voelt:
Beloon haar en jezelf met een dikke knuffel juist op het moment dat het goed gaat, stap af en wees tevreden met weinig!
De dag erna een stukje verder, de maand erna lekker ver en volgend jaar bitloos over de velden in galop met de wind in je haren!

Dat tussen de oren kost gewoon tijd (vertel mij wat....), maar dat wil niet zeggen dat je in die tijd niet kan genieten!

Succes, maar vooral veel plezier toegewenst!

Groeten Bianca

Ja waarom zou je niet gelijk zonder bit beginnen.
Ik vond het niet eng, omdat je ook met bit niet in de mond zit om ze tegen te houden, maar met je zit, of je draait ze even.
Ik vind het juist een hele mooie 'uitdaging' om het zonder bit, dus volledig op vertrouwen harmonie en gehoorzaamheid te doen.
Ik ben zelf ook bezig met wijken voor druk, ook dat gaat snel beter.
Leuk dat je weer gaat beginnen met rijden heel veel plezier!

P.s. toch schijnt een halster niet zo heel prettig te zijn om mee te rijden.
Het verschuift nog al wat.
Ik heb de mazzel dat ik een sidepull mocht lenen, zo rol ik er ook mooi in.
Er is een site waar je deze optomingen ook kunt uitproberen.
Misschien wat voor jouw?
Zou wel de bitlose vereniging kunnen zijn ik ben het even kwijt.
Als je dat wat vind en niet achter het adres komt dan zoek ik het nog op!

Dream schreef op maandag 24 december 2007, 10:55:


wanneer ist al volgend jaar ???