muriel schreef op woensdag 23 januari 2008, 12:35:
> Ik heb hier een kleine merrie staan die doodsbang voor mensen
> is. Paardje is in ideale omstandigheden opgegroeid. In grote
> gemengde kudde, weinig in contact met mensen maar bij contact
> paard dat je niet mag verkopen. Als het niet klikt of je hebt
> problemen zoek hulp en probeer het op te lossen dan pas heeft
> het paard een eerlijke kans. Als het paard goed is zoals het
> verhaal van Trea kan je juist iemand er veel plezier mee doen.
Je pakt exact de kern met wat ik bedoel, ook wij hebben er zo eentje die tegen de muren opklom, verschil is dat ze wel erg contact zoekt met mensen maar volkomen door het lint kan gaan in een stal of door paarden uit het oog te verliezen. Met haar is wel een en ander gebeurd, maar we weten natuurlijk lang niet alles. Zij is inderdaad een onverkoopbaar paard . Vroeger is ons wel geadviseerd haar naar de slager te brengen, we hebben haar nu 7 jaar en ze is echt leuk, maar heeft wel een gebruiksaanwijzing en aantoonbare lichamelijke afwijkingen. (onzichtbaar aan de buitenkant) Haar gedragsproblemen vinden ook hun oorsprong in haar handicap. Daarom vind ik het te kort door de bocht te stellen dat problemen ALTIJD veroorzaakt worden door de mens, sommige paarden doe je daar echt geen recht mee. Deze paarden moet je heel erg in hun waarde laten door inderdaad tijd te nemen en niets te verwachten, je accepteert gewoon de problemen zoals ze zijn. Die los je niet op je leert er mee omgaan door zo'n paard in zijn/haar waarde te laten. Het is niet altijd zwart/wit.
Toch denk ik wel dat je zo'n paard mag verkopen als je als mens niet in staat bent het gedrag te accepteren en er mee om te gaan. Dan is het misschien wel beter om een goede plek te vinden voor zo'n paard waar het wel tot zijn recht komt. Onder het schrijven van deze post kreeg ik telefoon van de dierenarts, de uitslagen zijn binnen van dit paard, en het is verdomme wel Cushing.
Warboel
