Piet schreef :
> Menselijke emoties projecteren op een paard......
> Ik denk dat we over het algemeen nog heel weinig weten
> van 'paardlijke' emoties bij een paard.
> geduwd worden lopen op dat gebied averij op.
> Wie weet komen we er ooit achter dat het net zo'n fabel
> is als een paard is het enige dier op deze aardbol wat
> niet op z'n eigen voeten kan lopen.
Piet, ik ben het met je eens.
Wat we echter wel vaker zien, en dat is denk ik waar Eddy het ook over heeft, is dat mensen hun paard vaak heel verkeerd inschatten, hun dingen gaan toebedelen vanuit hún eigen emotie.
Eddy en ik hebben het daar vaak genoeg over.
In dit geval was het het paard dat liep te projecteren, dingen uit te zenden en toen gingen wij als mens zoeken: "Heeft ze pijn, ojé, ze is zo langzaam, ze heeft misschien pijn aan haar hoeven, onze ondergrond niet gewend, haar rug doet pijn, is ze stijf, loopt ze verkeerd"
En Chantal ging ernstig twijfelen of ze Eining zelf wel goed zag omdat wij haar zo oud vonden en zijzelf aangaf dat Eining zo kon sprankelen, daarover zijn heel wat mails verstuurd.
Toen twijfelde ikzelf of wij Eining wel juist bereden (de discussie hier).
Ook gedacht aan heimwee, maar dat kon toch niet; haar maatje Stef was immers bij haar, ze stond lekker buiten, hoefde niet veel te werken etc.
En uiteindelijk wordt het binnen 5 minuten helder. Het is gewoon het paard dat het ons vertelt. Ja, dan weet je weer dat het goed is om heel sterk in je gevoel te blijven
en open te blijven staan.
Ik houd er maar over op nu, het wordt anders veel te zweverig.
Groet, Pien
Warboel
