jose schreef op zaterdag 8 maart 2008, 0:05:
> Elzaliene Proost schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:01:
>
>>
> dertig jaar terug. Maar artsen hebben nou maar eenmaal het
> idee, dat zolang je behandelt, je iets doet, ook al is dat niet
> altijd in het belang van de patient. Wat die verdrietig genoeg
> vaak aan het eind van de rit zich bewust wordt.
Dat is echt niet waar hoor. Het ligt totaal aan de kanker hoe slecht de cijfers zijn en bovenal aan het moment van diagnose. Dat laatste vooral is de laatste dertig jaar ENORM verbeterd en dus ook de prognose van mensen met kanker. Voor een heel groot deel van de kankers ligt de overleving ruim boven de 60%. Mensen kunnen soms zo doen alsof artsen het vrijwel niet kunnen behandelen, maar he, laat je dan eens goed informeren door een oncoloog. Vraag cijfers aan een epidemioloog en ga gewoon eens kijken in het ziekenhuis. Want zo somber als mensen het stellen zit het helemaal niet.
Daarbij had silvia hoogstwaarschijnlijk perfect behandeld kunnen worden. Of ze dat nu zelf niet wilde of niet, is het wel heel erg jammer. Haar kanker was niet te vergelijken met die van haar vader en dus ook het verloop was niet met elkaar te vergelijken. Dat had iemand haar duidelijk kunnen maken en ik vind dat dat de taak van iedereen is die het op zich nam haar te genezen dan wel te ondersteunen. Dus ook van de niet-reguliere geneeskunde, ook die hadden die verantwoordelijkheid moeten nemen.
Warboel
