Als je het niet vertrouwd.
Je moet er toch af, (waarschijnlijk) om hem aan te lijnen.
Dan kan je toch net zo goed even met paard en hond aangelijnt het moeilijke stuk afleggen, zelf dus ook op de grond.
Ik zie het echt niet om je hond aangelijnt te hebben terwijl je zelf op het paard zit!
Maar mijn streven is daarin ook weer, wat wil ik!
Ik wil een hond die los loopt, en op mij let.
De aandacht op moeilijkere stukken er even meer bij, snoepie's mee etc.
Ik blijf het gevaarlijker vinden dan zelf even eraf.

Piet schreef op maandag 10 maart 2008, 10:31:


Heel interessant Piet, en grappig dat je schrijft niet denken met je buik maar met je hoofd als het om training gaat

Jeetje wat leuk, interessant, knap, grappig (lijkt me inderdaad komisch om samen met een kip aan een stiekie te trekken.
En die kip waarvan je zo lang de aandacht hebt, knap!
Ongelofelijk wat je kan bereiken.
Ik ga niet clickeren met kippen, maar heb het zeker in mijn achterhoofd, als iets niet lukt, niet zeuren, er zijn mensen die clickeren met kippen en mosselen .

Anita Cats schreef op maandag 10 maart 2008, 10:35:


Wij stappen op die brug nooit af, we rijden er gewoon overheen.
We rijden daarbij op de rijbaan zelf en nemen zo de gehele rechterweghelft in beslag om het verkeer tegen te houden of op z'n minst af te laten remmen. Ik wil ze de kost niet geven die om de paarden heen ons over de linkerweghelft voorbij scheuren en mijn hond is een vreselijk naïef dier die zó onder auto's en tractors inloopt (ze vindt auto's ook erg leuk, wil ook altijd in elke auto springen, ook als ze net 60 rijden) .

Mijn 'probleem' is dat ik dan meestal ook nog de verantwoordelijkheid over een aantal andere rijders heb en ik het erg onhandig vind om tegelijkertijd mijn hond instructies te geven. Effe aanlijnen en mee laten lopen is in dit geval effe het gemakkelijkst. Ik stap al zó vaak op en af dat ik geen zin heb om ook nog voor de hond aan het begin en aan het eind van de brug af te stappen.

Dan heb je ook nog stukken hier in het bos die natuurgebied zijn en waar de schapen loslopen. Om van het ene gebied naar het andere te gaan móét je door de schapenvelden en daar is het verplicht je hond aan de lijn te houden.

Een systeem waar ik haar te paard kan aanlijnen geeft dan effe wat rust, snap je. Nu gaat zij niet mee op de ritten waarbij we door het verkeer of langs de schapen moeten en dat vind ik een beetje jammer want ze geniet er zo van en wij vinden het ook gezellig.

Groet, Pien

Caatje schreef op zondag 9 maart 2008, 17:38:


Geweldig! Buikje ziet er goed uit, worstje op haar buikje trekt nog wel verder weg en als er weer haartjes op gaan staan blijft het hopelijk bij een herinnering aan een strijd die ze glansrijk gewonnen heeft!

En nu lekker rust in de tent, dat is jullie heel erg gegund!!

voila gefoefeld

stand van zaken:
Onveilige situatie in Spurkerweg aanpakken. (36,79%)
Ruiterpaden langs de verkavelingswegen. (46,28%)
Meer wandelpaden en rustbanken. (16,93%)

Esther schreef :

Ik minder. Ik vind het allemaal zeer mechanisch klinken.
Je zult ongetwijfeld plezier gehad hebben, Piet, je was je er zó op aan het verheugen, maar voor mij is het drie keer niks.
Ik blijf lekker in mijn buikgevoel en kijken, vóélen wat er die dag ontstaat.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 10 maart 2008, 10:53:


Ik denk niet dat er bedoeld wordt je gevoel uit te schakelen hoor. Er staat volgens mij gewoon dat je een trainingsschema bedenkt met je hoofd, kleine stapjes dus en niet 'ik rotzooi maar wat aan' en zie wel waar het schip strandt.