Sky schreef op donderdag 3 april 2008, 0:32:
> Frustratie, succes, frustratie en weer succes.
> Ik voel me net als in een achtbaan, met mijn eigen paard Fanny
> gaat alles op het moment ontzettend goed en geweldig.
> andere kant is het leerzaam. Ik kan nog zo gefrustreerd zijn maar ik kan die mensen geen kwaad toewensen. Ik heb vroeger ook immens veel van paarden gehouden en heb al deze dingen niet gezien, aangevoeld of opgemerkt tóch hield ik van de paarden. Nou houd ik nog steeds van paarden maar zijn mijn ogen wijd opengesperd. Soms denk ik dan aan die oude tijden terug dat ik in al die dingen geen enkel probleem in zag, soms zou ik willen dát ik er geen probleem meer in zie, net als vroeger. Gewoonweg voor het feit dat het juist zoveel frustraties en ook pijn met zich meebrengt. Vroeger liep ik vrolijk langs de stallen, genoot ervan en was het gezellig. Nú loop ik langs de stallen en zie verveelde, gestoorde, hersendode paarden. Het is niet meer gezellig, buiten in de paddock of in de wei is het gezellig maar in de stallen. Die tijden zijn voorbij en ojee het valt af en toe echt niet mee. Teminste voor mij dan, mijn medeleerlingen zullen zeker met dezelfde gezelligheidsfactor die ik vroeger had langs de stallen lopen. Ik heb mij veranderd, wie weet of hun ooit ook nog eens veranderen.
>
> Greetz,
> Chantal
Chantal, ik ken het probleem maar al te goed van onze stagiaires; je bent bepaald niet de enige.
Waar wij onze paarden ontspannen willen hebben lopen moeten zij in hun praktijkles met de zweep erover omdat het paard 'niet actief genoeg' loopt.
Waar wij een ontspannen houding te paard gecrëerd hebben (rug los, niet hol, adem laag etc) krijgen zij in hun les gezegd dat ze te onderuit gezakt zitten, en 'rug recht, borst vooruit'.
En dan heb ik het niet eens over de verschillen waarop wij onze paarden houden, voeren, huisvesten, met ze omgaan etc.
Het leidt voor de stagiaires met grote regelmaat tot enorme frustraties en het is enorm moeilijk hier een goede weg in te vinden.
Wij (met de stagiaires) hebben hier ook het antwoord nog niet gevonden, ik kan me voorstellen dat het je gewoonweg pijn doet als je met de zweep erover moet terwijl je aan de andere kant toch je diploma wilt behalen. Ik neig ernaar te zeggen dat je dat niet zou moeten accepteren, maar dan ben je voor de helft van je opleiding mensen aan het 'bekeren', zaken aan het uitleggen, bewust maken etc en dat kost heel veel energie, bovendien gaan sommige lerearen zich aan je ergeren en dat moet je ook niet hebben. Is er iemand (je mentor ofzo) metwie je hierover kunt praten? Ik weet namelijk van een van onze stagiares dat ze er echt voor open stonden wat zij te vertellen had (opleiding in Barneveld) terwijl een stagiaire van de opleiding in Roermond constant de kous op de kop kreeg, dus per locatie maakt dat wel verschil.
Jullie mentoren komen ook op bezoek op de stageplek, heb je daar al wat aan gehad (met behulp van Eefke)?
Wat de strepen op Fanny betreft: ik weet nog heel precies waar ze zitten, wij hebben ze altijd in verband gebracht met haar geschuur aan de takken van de vlierbes ipv met zweepgebruik. Bij jou kan ze echter niet schuren en dus kan het daar inderdaad niet van zijn. Dat er bij de vorige eigenaars vreemde dingen met haar gebeurd zijn is duidelijk, gezien haar angsten. Zij was daar het 'beste' westernpaard (had ze misschien maar beter niet kunnen zijn) en de eigenares had les op haar.
Je weet dat ze uit een paardenmelkerij komt he, als je wilt PB ik je het adres. De mensen hebben nog af en toe naar haar gevraagd (dat wel weer). Heb je trouwens gemerkt dat ze ook een bult op een van haar ribben heeft, weet alleen niet meer of dat links of rechts was.
DA zei dat dat een oude rib breuk kan zijn (kan agv een trap van en ander paard).
Hoe gaat het nu met Fanny's eczeem? Is dat nou helemaal weg gebleven?
En doe je moeder de groeten van ons!
Pien
Warboel
