Julie_Uranie schreef op maandag 26 mei 2008, 20:17:
> 3maanden geleden begon voor mij en Uranie hét grote avontuur.
> Ik was al een tijdje erover aan het nadenken om over te stappen
> op de natuurlijke mannier van omgaan met paarden. Ik reed
> Vandaag wilde ik natuurlijk alles wat ik de afgelopen 3maanden had geleerd ook eens zelf uittesten hier thuis. Uranie opgezadeld en eerst een stukje aan de hand gewandeld tot ze iets of wat kalmer was (ze was nogal nerveus in het begin) en dan in de industriezone van Berlaar erop geklommen. 2maal een iets of wat drukkere straat (is denk ik de hoofdstraat die naar Berlaar dorp gaat) moeten oversteken wat ook heel goed ging. Na het rijden nog eens haar hoefjes uitgekrabd en ze bleef zelfs gewoon staan als ik haar losliet (ze stond nog niet in de weide dus kon ook nog niet echt gras eten, alleja dat ging wel maar dat deed ze niet) en ze gaf van de eerste keer alle 4 de hoefjes
> Jaja voor mij is er echt een nieuwe wereld opengegaan (of hoe zeggen ze dat) en ik zou nooit of nooit nog met zweep, sporen, bit, … willen rijden!
> Denk dat dit ook zowat de 3leerrijkste maanden zijn geweest voor mij op paardengebied en denk dat Uranieke er ook wel goed van genoten heeft ginder!
> écht nen DIKKE merci he Eddy, Linda, Rudy, … !!!
Hey Julie,
De Poedertoren is één groot leerproces voor jou, voor mij, voor iedereen daar verbonden. Jawel, óók voor Linda, Rudy én zelfs voor Eddy. We leren állemaal van mekaar. En dàt maakt de Poedertoren tot een unieke beleving.
Ik sta nu bijna 6 maanden op de Poedertoren, en ik zié alle mensen daar groeien. We leren véél van Rudy, Linda, Eddy, maar ook van Cindy (de dierenarts), Pieter & Jenneke, Rita met Bo, ... Ik doe nu gegarandeerd mensen te kort - waarvoor mijn gemeende excuses!
Er heerst een oprechte vriendschap die je niet vindt op 'traditionele' stallingen of manèges.
Het draait allemaal om vertrouwen. Het vertrouwen dat jij me vorige zaterdag gaf om Uranie haar hoefjes te vragen, zodat ik je kon laten zien hoe ik met kramperigheid en/of hanetred omga, vond ik héél speciaal. Zoals ik je toen vertelde, had mijn vorig paard Papillon vrij extreme hanetred. Zulke ervaringen kunnen en mogen delen is heel bijzonder.
Ook naar jou en - natuurlijk ook - je moeder, héél écht dank-je-wel. Ik hoop dat we nog niet van jullie af zijn
Maar allé, ne dikke knuffel aan Uranie (ook al heeft ze in't begin Veldre's kont helemaal vol getatoueerd met haar tandjes), en tot binnenkort ... Daar hou ik je aan
_______
Herman
"More than enough is never too much" - Gillan/Lord (Deep Purple)
Warboel
