Patchouli schreef op dinsdag 10 juni 2008, 17:06:
> Sieta schreef op dinsdag 10 juni 2008, 16:54:
>
>> Patchouli schreef op dinsdag 10 juni 2008, 13:31:
> alhoewel hij de voorkeur geeft aan telefonisch contact. Hij is
> niet "mailerig".
>
> Sterkte!
De wond is aan het ontsteken en dik aan het worden, er kwam eerst een klein beetje vocht door de hechtingen door, nu een heleboel, het lijkt erop alsof het gaat openbreken.
Pijnstilling houdt op omdat ze al langer pijnstilling heeft gehad nu dan meestal gedaan wordt. Omdat ze haar been nu goed belast vinden ze het niet meer nodig.
Heb nog eens nagevraagd en een van de bijna afgestudeerde studenten (hele leuke meid, was ik erg tevreden over) heeft haar wél elke dag pijnstillers gegeven toen ze in quarantaine stond. Heb haar persoonlijk gesproken vandaag.
Over opereren hebben ze niets gezegd, het schijnt vanzelf naar buiten te komen, vandaar het openbreken van de wond in zo'n geval. Moet er ook niet aan denken dat ze nóg een keer onder het mes moet, straks krijgen we het hele verhaal nog een keer. In dat geval ga ik ook kiezen voor een andere optie overigens (geen idee of die er zijn), dit moet ze niet nog een keer hoeven meemaken.
Het afsterven komt doordat het bloot heeft gelegen, het botvlies was helemaal weg, zo'n stuk bot kan het dan later alsnog begeven. Ik vind het eerlijk gezegd ook erg lastig, ik heb nu in totaal 2 verschillende artsen van heelkunde en 3 of 4 verschillende van inwendige ziekten gehad, en elke arts vertelt het verhaal weer nét even anders.
Ik ben nog geen enkele goede dierenarts tegen gekomen.. ja ééntje, Rob van Wessum, en die is al een tijd geleden naar Amerika verhuisd. Ben ook net van stal verhuisd en de dierenarts die daar was en mij heeft doorverwezen vond ik ook echt een vreselijke vent.
De risico's zijn nare infecties, complicaties als dat botje inderdaad afsterft en er niet uit komt. Ik durf haar nu ook echt niet mee te nemen eerlijk gezegd, daar heb ik ook helemaal geen goed gevoel bij.
Warboel
