sibyl de jager schreef op dinsdag 17 juni 2008, 23:28:


Ik heb geen ervaring met hengsten, maar het klinkt voor mij als logisch dat hij naar je toe komt wanneer hij bang is. De meeste paarden die ik ken willen graag dat je tussen hen en het gevaar in loopt. Zoeken zekerheid bij jou. Sieta gaat al automatisch aan mijn andere kant lopen als ze ergens bang voor is en vervolgens loopt ze er zonder problemen langs. Echt bovenop je komen staan of duwen is inderdaad te weinig rekening houden met jouw ruimte. Als jij tussen hem en het engs inloopt, kan hij ook niet bovenop je springen, aangezien hij dan van het gevaar weg zal willen? Weet natuurlijk niet hoe het eruit ziet wanneer jullie in de bak bezig zijn.

Als ik echt op mijn strepen moet gaan staan zwaai ik met mijn touwtje voor me (ren maar waar je wil, maar niet in mijn ruimte). Anders vraag ik een stapje terug tot de afstand prettig is en daar beloon ik voor (is ook gewoon iets anders vragen, net wat Piet zegt). Je mag bij me, maar dan wel op deze afstand.
Misschien kun je van tevoren bedenken welke scenario's zich voor kunnen doen en hoe je daar op wil reageren? Dat je wat bedachtzamer bent en een schreeuw uit schrik minder voorkomt?
Verder zou ik veel 'enge' dingen met hem gaan oefenen, zo worden jullie een beter team en leert hij op jou te vertrouwen in andere enge situaties.
Ik ken jou en het paard niet hoor, maar zo zou ik het aanpakken.

Groetjes

Eva Saegerman schreef op dinsdag 17 juni 2008, 11:58:


Goed gedaan Aafke! Leuke site ook. Ik wist niet dat Nancy zomereczeem heeft... Balen.

Eva, clickertraining = positief trainen + markeersignaal ? Denk ik?

En de titel nodigt wel uit om mijn waterfilmpje:
http://nl.youtube.com/watch?v=XI1Jmh7Yzm4

De eerste keer dat Lolita de zee zag was het grote paniek... Dat is al een paar jaar geleden nu, ik was toen ook zo stom een hoop signalen te negeren en ik probeerde toch op het strand te rijden: ze is met mij op hol geslagen. Gelukkig kon ik haar voor we aan de weg zouden komen stoppen.
Ik heb die hele zee dan een tijd links laten liggen, maar ben er uiteindelijk toch weer een paar keer geweest. Twee jaar geleden met een vriendin, dan eens met een hoop andere paarden met Parellikamp (was weer minder goed toen, ze haalde geen steun uit de andere paarden). Vorige zomer drachtige buik en dus niks, deze zomer zijn we recent weer geweest, en het ging steeds beter! Vorige keer was er regen en wind en schuim op hoge golven, maar duurde het toch maar tien minuutjes eer ze de zee in durfde. En de keer er na was het stralend weer, en dan is het filmpje gemaakt.

Aafke schreef op maandag 16 juni 2008, 20:28:


Het is een heel mooi antwoord en je hebt groot gelijk dat wij kleine mensjes het niet kunnen bevatten.

Het was niet mijn bedoeling te 'happen' en ik besef nu dat het wel zo overkwam, sorry!

Je vroeg naar een bewijs, en in dat boek van Richard Dawkins vind je een bewijs, zo simpel bedoelde ik het. Je mag best vinden dat het geen afdoend bewijs is (dan heb je het boek wel heel snel uitgelezen).

Excuses,
Nathalie

Koen Theys schreef op woensdag 18 juni 2008, 0:27:


Van iemand die de NB cursus heeft gevolgd en een poosje zijn eigen paard bekapt weet ik wat hij kan:
zijn eigen paarden bekappen.
Dat betekent niet dat je verantwoording kunt nemen voor dieren die je niet kent.
Niet omdat het op een catastrofe zou uitlopen, omdat NB een systeem van werken is dat bij elk paard werkt , maar omdat je de evt. problemen en het paard niet kent
Ik vind het onverantwoord om de eerste de beste keer, alleen, zonder een paard ooit gezien te hebben, het uit de wei te halen en het zonder ruggespraak met de eigenaar op dat moment te gaan bekappen.
Het feit DAT iemand dat aanbiedt geeft me juist weinig vertrouwen in zijn manier van werken.
Ik kan me niet herinneren dat jij op de lijst van Professioneel Bekappers staat of ik moet je over het hoofd gezien hebben? Maar zelfs dan blijf ik bij mijn eerste punt.
Opleidingen zeggen me helemaal niets. Het is door de opleidingen van smeden dat de problemen ontstaan.
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Ik denk dat het een groot stuk onzekerheid is en dat hij bij jou veiligheid zoekt. Niet beseffende dat jij "maar" een mens bent.
Stoer, grote mond en een klein hartje.
Beetje zoals een veulen achter mamie kruipt en dan voorzichting om het hoekje komt kijken.
Piablo kroop vroeger bij enge dingen ook achter me bij het wandelen en bij schrik idem. Niet bovenop me, wel achter en tegen me, of zo dat ik tussen hem en het enge ding stond. Is vanzelf over gegaan met veel wandelen aan de hand (iets als start to run is daar ideaal voor, ben je meteen zelf ook zo veel bezig met lopen en stappen en op de minuten letten dat je geen tijd hebt om je druk te maken over eventuele schrikreacties en daardoor volgt hij je ook braaf), veel enge dingen oefenen en vooral ouder worden. Hij is nu 6 en qua gedrag een beetje volwassen aan het worden, al kan hij soms nog heel erg de kleuter uit hangen.
Moon doet idem, die nemen we mee als handpaard naast Conny, gaat uitstekend!
Bij schrik ander en goed gekend gedrag vragen zoals Piet schreef werkt ook, dan heeft hij iets makkelijks en vertrouwds om op terug te vallen en wordt daar voor beloond.
Maar het belangrijkste lijkt me gewoon veel wandelen met hem.