Hans Arendse schreef op woensdag 6 augustus 2008, 17:47:


Dat noem ik nu service!!!!!

Esther schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 1:30:

J. Pelgrim schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 0:12:


Ik ben nu sinds kort aan het mennen met mijn tinker.
Heb het zowel mét als zonder oogkleppen geprobeerd. Ik vind het schrikeffect mét de oogkleppen eigenlijk erger dan zonder. Zonder die dingen ziet ze voertuigen en vooral fietsen! (want die hoor je niet aankomen) eerder aankomen en schrikt ze niet.

Mét de oogkleppen schrikt ze zich wezenloos als iets geruisloos (bijv. een fietser) haar inhaalt en op een gegeven moment binnen haar gezichtsveld komt.

Het is helemáál geen schrikachtige tinker, bomproof zogezegd, maar mét die oogkleppen is ze toch al een paar keer verschrokken als iets of iemand binnen haar gezichtsveld komt. Ook als ik afstap en naar haar toeloop, dan moet ik echt tegen haar zeggen dat ik eraankom anders schrikt ze.

Ook als we op plaatsen komen waar ze onder het zadel eigenlijk moeilijk langs wil, vaak zijn dat varkensbedrijven waar het ruikt naar meel, mest etc en van die groene bakken langs de weg liggen. Zonder oogkleppen kijkt ze veel om zich heen, doet wat moeilijk, wijkt uit, maar loopt wel door. Mét oogkleppen: STAKEN!!

Mij bevalt het dus niet goed.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 0:56:


Wat is "bleite"?

Christel Provaas schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 9:16:


= wenen (bleiren)

Marianne

Galina vs schreef op donderdag 7 augustus 2008, 17:23:


Wat ik mij kan indenken is als iedereen maar kan horen hoe veel kloppen jouw paard verdient,dan is hij goed en ben je tevreden.
Vroeger met dressuur waren er in de inrijbak altijd figuren die dat zo hard mogelijk deden zodat de anderen zouden denken ,nou die doet het vast goed en ik heb geen kans.
De tegenpartij gaat de rijbak in en houdt deze gedachten in achterhoofd (masnipuleren!!!!????)

muriel schreef op donderdag 7 augustus 2008, 18:54:


Hey, wat leuk zo'n berichtje

Met Sieta's been gaat het erg goed, het is mooi dicht, blijft natuurlijk wel wat dik, maar verder merken we er niets van. Ze heeft er geen last van en ze loopt er ook prima op. Sindskort mochten we weer beginnen met wat werk, en dat doet ze erg goed, met veel meer enthousiasme dan voor het ongeluk. Volgende week komt de Jack Meagher therapeute en hopelijk binnenkort ook les, wie weet kan ik eindelijk weer eens beginnen met rijden, sinds lange lange tijd.

In gedrag is ze veranderd. Ze duldt geen andere paarden meer, ze viel Jesper zelfs aan, grommend en steigerend, dus staat nu in haar eentje op een stuk wei met twee paarden naast haar, verderop staat de ruinengroep en de ijslander en de shet staan ook dichtbij. Ondanks dat ze steeds andere paarden kan zien, raakt ze in paniek als de paarden naast haar weg worden gehaald, daar is ze nu extreem op gefixeerd. Terwijl ze vroeger príma in haar eentje kon staan, als ik even ergens mee bezig wa bijvoorbeeld. Ook toen ze koliek had op de vorige stal, en de hele groep op de wei mocht en zij niet, kon ze prima in haar eentje in de bak blijven. Ze is totaal niet flexibel meer zoals vroeger, alles moet nu volgens de regelmaat anders raakt ze van slag. Ik probeer het in hele kleine stapjes te doorbreken.

Naar mij toe sloeg het van extreem aanhankelijk om in verzet; kopstoten, duwen, trekken en zelfs trappen. Dat is zo uitzonderlijk voor haar, dat ik het nóóit had geloofd als je me dat van tevoren had voorspeld. Ben er erg van geschrokken. Tijdens grondwerken bleef ze maar naar me bokken als ik iets vroeg, galoppeerde dwars door mijn ruimte. Op zulke momenten wel op mijn strepen gaan staan maar haar verder zoveel mogelijk gelaten, niet teveel van haar gevraagd. Zelf zo rustig mogelijk gebleven.

Sinds een week is ze weer wat rustiger, lijkt het weer meer te worden hoe het was. Maar ben nog steeds voorzichtig met haar, en had niet gedacht dat ik dat ooit had hoeven zijn.

Een grote positieve verandering; tijdens buitenwandelingen wil ze plotseling wel voorop, ze lijkt alles leuker te vinden dan voorheen en staakt niet meer zoals voor het ongeluk.

Nils Vellinga schreef op donderdag 7 augustus 2008, 21:40:


Het bitonderwerp ondergeschikt aan het belang van dit ritueel.

Waarmee we met een lange omweg weer bij de zo mooie ts zijn. Mooi omdat de betreffende persoon in staat was afstand te nemen, zich in dienst te stellen en zich niet als centrum te zien. In staat is om de persoonlijke prioriteitjes in een groter kader te kunnen plaatsen.

hc
ww.huertecilla.net

Muguet schreef op donderdag 7 augustus 2008, 19:37:


Bedankt,het zal zijn tijd nodig hebben om dit te verwerken!Onze paarden leven ook in vrijheid 24 op 24.Hij had bij ons het paradijs voor paarden!Waarom moet zoiets gebeuren,de anderen treuren ook enorm!Grtjes ML