Jeannette Veenstra schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 21:30:


O jee!!! En ik maar denken, ach wat koddig!!!
Koliek? Hij mest behoorlijk, ik heb begrepen dat dat de eerste signalen van koliek zijn, niet mesten. Toch?
Paardenhorzel? Ik weet dat horzels eitjes op de benen leggen, ik controleer iedere avond zijn benen en ik heb het maar één keer ontdekt en met een speciaal uitdunmesje verwijderd.
Ik ben behoorlijk gefocused op zijn benen in verband met mok en rasp. Ieder smetje ga ik te lijf!
Wat denken jullie: wijziging in dagritme? Vanaf 1 juli jl. dagelijks minimaal 12 uur buiten huppelen in plaats van 22 uur op stal? Veel grazen en ruwvoer in plaats van brok? Is best een behoorlijk omschakeling. Verder maakt hij op mij een vitale en vrolijke indruk.

Tegen de schimmels evt. imaverol toevoegen?

Koen Theys schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 21:53:


Heb bij google gezocht en er is best wat te vinden over ontsmetten.
Veel gebruikt materiaal in de zorgsector.
Nagelschaartjes/vijltjes/mesjes bij pedicure.
ziekenhuis heeft veel in gebruik.waterstofperoxide????(virusdoder)
Las over alcohol,biotexoplossing/gewoon reinigingsmiddel (ZONDER GLOOR!!!).

Ik maak mijn hoefvijl schoon met koperborstel om het hoorn tussen de mesjes weg te halen.
Heb ook een stanley vijl,met opengewerkt werkvlak ( houtvijl ).
Daar blijft geen hoorn in achter en toch goed scherp.
Je kunt er losse platen voor kopen.

Na het werk de vijl insmeren met vettige oplossing tegen verweer.
Conny

Myriam schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 12:55:


Leuke berichten allemaal. Ik heb na veel lezen op deze site en informatie van de vereniging bitloosrijden besloten een bitless bridle aan te schaffen. Gelijk besteld, dus binnen enkele dagen bitje de prullenbak in! Ik longeer Jeen altijd met alleen een halster en een longeerlijn. Gaat super. Hij reageert goed op mijn stem en overgangen maakt hij soepel, behalve galop dat vindt hij nog een beetje lastig, maar hij doet stinkend zijn best.
Zodra mijn nieuwe hoofdstel is gearriveerd, gaan we gelijk met zijn tweetjes in de bak een testritje maken. Gelet op zijn karakter (rustig, lief en zeer aanhankelijk) verwacht ik geen enkel probleem en anders zien we wel! Ik laat het jullie nog wel weten!

marianne laenen schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 22:14:


die vergelijking maakte ik niet met jouw couscous
juist lézen Marianne !!!!

muriel schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 22:48:

even een linkje :
http://www.allbreedpedigree.com/ferras
(foto door te klikken op het ikoontje naast de naam)

Ferras, een Kellogg-dumpertje als basis voor het appaloosastamboek (1938)
mooi voorbeeld van de toenmalige gebruiksarabieren

Anja Seijn schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 22:58:


Heey maak je niet gelijk te veel zorgen.... Ik vond dit artikel en dacht dat je er misschien wat aan zou hebben...
Maar als hij goed eet en niet vermagerd dan zou het toch wel meevallen...
Laat de DA hem anders even onderzoeken!
Dan weet je gelijk waar je aan toe bent en maak je je ook niet onnodig ongerust..
Sorry als ik je ongerust heb gemaakt was niet mijn bedoeling!!!

Jeannette Veenstra schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 23:23:


Zo had ik het ook niet opgevat, hoor! Wel goed om te weten, dat overmatig gapen ook iets anders kan zijn! Dank voor je informatie, is bij mij altijd welkom. Ik ben een grote meid en kan aardig relativeren, snel in paniek ben ik niet hoor!

Anja Seijn schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 23:33:


Ok gelukkig maar.... succes met je paard
Jeannette

Britt Claeys schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 21:41:


Britt, vertel eens wat meer over "je punt".. jij komt met veel mensen in contact..alle kleine beetjes helpen hoor..ook al lijkt het op het eerste zicht niet zo of al beweren mensen het tegendeel...ze zijn er dan tóch mee bezig :)
en het werkt door... en het hindert samenwerken niet..of (hoe)wel?
Myriam

Britt Claeys schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 21:41:


Enkel Piet is veel te veel eer, ik ben niet meer dan een simpele ziel die op een 100 jarig rijdende trein is gesprongen toen hij langs kwam, omdat ik eindelijk herkende hoe positief trainen op een paard toe te passen was en dat alleen nog omdat iemand me het voorgedaan had.

De wereld hier buiten is alle andere grotere zoogdieren en sommige vogels waar professionele dierentrainers mee te maken hebben; er is geen weldenkend bijdetijdse trainer meer die publiekelijk dieren op dezelfde manier traint als wij onze paarden, zonder de kans te lopen de dierenbescherming of een of andere actiegroep in zijn nek te voelen hijgen en omdat het eenvoudig niet werkt.

Een paard trainen we alleen nog zo omdat we daar, al erop zittend, de macht toe hebben , maar we hebben geen idee of dat dan ook de beste, de snelste en de meest diervriendelijke manier is en willen dat bovenal ook niet op een serieuze manier onderzoeken.
Dat niet iedereen er 100% van overtuigd is, komt omdat we onszelf al heel goed vinden omdat we niet meer met sporen prikken, geen stalen martelwerktuig meer in de mond proppen, maar met de manier van aanleren zijn we in tig jaren geen stap verder gekomen.

Zolang we 'wijken voor druk' nog nodig hebben om onze dieren te laten doen wat we willen zijn we allemaal kak, kak, kak trainers. Niemand uitgezonderd. Zeker ik niet, want zoals ik zeg: die trein kwam langs en ik had het geluk erop te kunnen springen, that's all.
Het wachten is op twintigers, mensen met echt talent en genoeg ballen om het tegen de indoctrinatie van maneges op te nemen, of totdat Parelli eindelijk bij zijn verstand komt. Hij heeft een prachtige infrastructuur ontworpen en de commerciele know-how om het aan de man/vrouw te brengen, heeft de aandacht van de mensen die 'iets anders' willen naar het voorbereidend grondwerk verlegd, nu alleen zijn manier van aanleren nog even wetenschappelijk laten doorspitten en dan zal het hard gaan.
Tot dan toe blijft het helaas allemaal rommelen in de marge, hoe enthousiast de deelnemers aan mijn clickerdriedaagse ook waren.


Piet
Training is a mechanical skill.

Piet schreef op woensdag 13 augustus 2008, 0:54:


Vanuit het amerikaans perspectief is grondwerk heel normaal. Zo ondervonden de IJslandse paardenexporteurs die dat op IJsland totaal niet kenden (op een pony ga je gewoon zitten en rij je weg) en pas in in de States voet aan de grond kregen toen ze daar leerden grondwerken. Dit aspect is dus allerminst "Parelli".