muriel schreef op woensdag 13 augustus 2008, 19:53:


het verschil in chromosomenaantal ligt hier gewoon
in het afbreken van 1 chromosoom in 2 stukken
daardoor krijg je dan eigenlijk een chromosoom meer
het is dus ook een "mutatie"
alle eigenschappen op het breek-chromosoom blijven gelijk
behalve natuurlijk op de plaats van de breuk
als die 2 chromosomenstukken hun link terugvinden
aan het volledig chromosoom van de andere ouder
dan krijg je weer een relatief normaal paard
gebeurt dit niet dan dan kan dat stuk gaan zwerven als 65° chromosoom

Realist schreef op woensdag 13 augustus 2008, 18:43:


Ben je lid van AVS blad?.
Nummer 3 van 2008 heel stuk over nieuwe inzichten in de afstamming van de Arabier.

In 2006 ontving het wetenschappelijke tijdschrift Genetics Selection Evolution een artikel geschreven door Iwona Glazewska,Anna Wysocka,Barbara Gralak,Renate Prus en Jerzy Sell.
Dit artikel ging over genetisch onderzoek bij de Poolse Arabier en de vergelijking met Arabische paarden elders in de wereld.
Het artikel werd in maart 2007 geaccepteerd door het blad en gepubliceerd.
In het januari/februari nummer van 2008 van Araber Weltweit werd door dr.Ines von Butler-Wemken een samenvatting van dit artikel gepubliceerd,maar ik heb tot nu toe in de Nederlandstalige paardenpublicaties nog geen verwijzingen naar dit onderzoek gevonden.
Verteld schrijfster in avs blad.
Ze heeft het hele verhaal vertaald en gepubliceerd in het avsblad.
Het gaat over mitochondriaal DNA van Poolse Arabiesche paarden.
Er zijn volgens stamboek 15 merrielijnen.
Volgens het onderzoek vond men er 14,ergens klopte er iets niet.
Er blijken fouten te zitten in de afstammingen.
De fouten in de afstamming die door dit onderzoek aan het licht zijn gekomen,betreffen ongeveer 11% van de totale fokmerriepopulatie die in 2002 in de PASB geregistreerd stond.

Naar aanleiding van de fotoserie van Cristel Provaas moet ik aan gisteren denken.

We brachten onze paarden terug naar de wei. Ze hadden 24 u in de paddock gestaan. Onze paarden vinden dat intussen al even erg als in een stal staan...!

Zodus, we brachten,
ze gisterenavond terug naar hun habitat.
Maar op die 24 u was er één en ander veranderd. Aan het begin van de weg naar de paardenweides was men zand en stenen komen storten. Er lagen welgeteld 11 metershoge bulten.

Ik zat op Indy, écht geen bang paardje. Die begon luid te snuiven en ging er in zig zag voorbij. (Indy's lijfliedje is "Opzij, opzij, opzij, we hebben een ongelofelijke haast..." Dus mits enkele aarzelingen gaat die wel overal voorbij want zij staat niet graag stil.

Sela, onze kleuter van 3 die nu 2 jaar bij ons is, die wilde er recht naar toe, die was helemaal niet bang, die vond het alleen maar interessant. " Wow", dacht die, "chique bulten!" Soms lijkt Sela geen écht paardje. Zij is het zo gewend om met ons op te trekken en voelt zich overal goed.
Couscous slenterde er wat achteraan, liet de hele kolen door de anderen uit het vuur halen!

Maar soms weet ik het niet, soms denk ik dat Sela een beetje té onpaards is en dat dit zich ooit tegen haar zal keren. Als ze in de stal gaat slapen, ligt ze met haar hoofd in de hoek en haar achterwerk naar buiten. Soms gaat ze tegen de omheining van de paddock liggen en steken haar benen door het houtwerk naar buiten. Dan blijft ze braaf wachten tot we haar omrollen want alleen geraakt ze dan niet recht. Staat de kruiwagen in de paddock, dan parkeert ze zich met haar vier benen tussen en over en rond de handvaten van de kruiwagen om te soezen, dat vindt ze gezellig.

Alléén achterblijven vindt ze ondertussen ook al niet meer erg. Ze gaat al liggen om te slapen nog voor we weg zijn. Als ze ons vanop de wei ziet voorbijrijden hinnikt ze wel maar ze blijft gewoon verder grazen.

Wat is dat nu toch voor iets? Soms denk ik dat we haar te veel vermenselijkt hebben op de één of op de andere manier.

Marianne

Mariss schreef op woensdag 13 augustus 2008, 20:06:


Op het waarom kan ik geen antwoord geven, maar wat is een hoog tempo?
En hoe ver steken ze dan uit?
Steunsels zijn er niet helemaal voor niets natuurlijk, maar breken in een juiste biotoop steeds af.
Als jou paard beter loopt met wat langere steunsels, dan moet je die niet meer zo héél kort zetten. WEL goed in de gaten blijven houden natuurlijk, maar een beetje expirimenteren kan gerust.
Hoef groei is afhankelijk van slijtage, dus ook de steunsels.
Maar wat ook belangrijk is, dat is de druk op die hoefwand - en de steunsels - (dus veel kontakt met harde ondergrond) om ook een harde hoefwand en steunsels te krijgen.
Slijtage naboodsen alléén, lijkt mij niet voldoende.

Nils en Olly

Mariss schreef op woensdag 13 augustus 2008, 20:06:


Uit het rapport van de Bowker-bijeenkomst , te bevragen bij Hans Arendse, haal ik deze info mbt steunsels:

"In de verticale doorsnede zien we duidelijk het hoefbeen zitten. Opvallend is als je verdere doorsnedes bekijkt, dat je moet vaststellen dat het hoefbeen wordt gesupport door de steunsels. Door steunsels weg te snijden verdwijnt dus het support van het hoefbeen. (Bij hoefbevangenheid is het dus belangrijk om de steunsels het support aan het hoefbeen te laten verzorgen). Tevens zien we dat de zool bij de straal het dikste is en bij de aansluiting aan de witte lijn het dunst.

De steunsels hebben nog een andere belangrijke functie: De zool groeit namelijk vanuit de steunsels naar de toon toe. Dit is de reden dat we de laatste jaren veel voorzichtiger zijn geworden met het wegsnijden van de steunsels. De groei van de zool kan hierdoor nadelig beïnvloed worden. Momenteel is Bowker verder aan het onderzoeken hoe de groei van de zool daadwerkelijk tot stand komt. "

Persoonlijk ben ik van mening dat DE maatstaf is hoe het paard loopt. Maar misschien kan een van de professionele bekappers nog een lichtje over de steunselmaterie laten schijnen?

Gudrun schreef op woensdag 13 augustus 2008, 9:01:


Hij gaat zo snel mogelijk terug het gras op, maar ga voorlopig nog eens kijken voor bietenpulp. Ik zou graag een keuring willen meedoen, maar daarvoor mogen ze helemaal niet mager staan, dus daarom dat ik hem graag iets dikker wil.

Joanne Elijzen schreef op woensdag 13 augustus 2008, 19:18:


Maar die pony bokt toch juist zo erg? lees ik in een ander topic? Dat kan toch best aan het zadel liggen?
Het is vast niet de minishet van je foto hè, want dan kan ik me voorstellen dattie bokt...

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 13 augustus 2008, 17:00:


Wat moet ik me precies voor outfit voorstellen bij de savvy string van David Lichman?
Ik probeer me nl een beeld te vormen van deze vijfsterrenman met zijn schimmel, zijn reuzensnor en zijn string en heb het plaatje nog niet helemaal helder.

marianne laenen schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:17:


Ze is verhondst!

Marleen den Arend schreef op woensdag 13 augustus 2008, 18:19:

DNA dat zich bevindt buiten de celkern,
bij een spermatozoide zit dat in de staart, die splits af bij de samenkomst met de eicel
de kop van de spermatozoide bevat de uitgesplitste chromosomen van de vader
die koppelen aan die van de moeder
Het DNa buiten de kern van de eicel blijft behouden,
dwz het is bij alle nakomelingen van de moeder hetzelfe
zo kan men de afstamming van moeder op moeder op moeder nagaan

niet echt een betrouwbare bron,
de sorraia is trouwens géén pony maar een paard
daarvoor heeft het totaal andere fysieke kenmerken
verder heeft de sorraia een slanke hals, relatief hoog aangezet,
is een hoogbenig paard dat zijdelings in een vierkant past
met een smalle maar diepe borst
en een niet overdreven lang en niet volbespierd maar eerder zijwaarts afhellend kruis
oren zijn lang, het hoofd is elegeant concaaf , géén ramshoofd !


zie album

Peter Donck schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:45:


Kennen jullie www.awhitehorse.com
Interessante stukjes te vinden evenals bij google intikken .
Genetics selection evolution

Realist schreef op woensdag 13 augustus 2008, 19:13:


het gaat 'm om pigment-intensiteit,
je hebt zwart en roodpigment die een rol spelen
kort door de bocht heeft een zwart paard géén rood pigment
en een vos géén zwart,
een bay heeft zogenaamd beide
hoe meer zwart pigment hoe gevoeliger voor melanoomontwikkeling

schimmel is een genetische afwijking bovenop de basiskleur (zwart-bay-vos)
maar speelt dus wel een rol in de melanoomontwikkeling

als jouw paarden dus vos-schimmel zijn dan hebben ze inderdaad beduidend minder kans hiervoor
al werd in het onderzoek het verschil tussen bay-zwart bekeken
en niet de verhouding met vos

om te weten welke basiskleur een schimmel heeft
kijk je best naar het kleur als veulen

maar over die witte voetjes van je hengst ?
klopt dat : RV gekleurd, LV, RA en LA witte sokken ?
+ een breeduitlopende bles op het hoofd
en vermoedelijk een witte (roze) stip op de onderlip ?

Christel Provaas schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:41:


zoiets als die YMCA-boys uit de seventies ?

stumperd schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:52:


de lijfsite van de chihuahuarabier ?

Christel Provaas schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:43:


Het is dan toch het "voorbeeld" gedrag van de baasjes !