Piet schreef :
> Wat je beschrijft is, (niks rots mee bedoeld) slecht
> clickeren. Fluffy training zou Bob Bailey zeggen. Wat je
> gedaan hebt is een grotere beloning toepassen, zonder
> gebruik te maken van de mogelijkheid het exact juiste
> moment op een milli seconde kunnen aanwijzen.
> Je kunt namelijk alleen maar achteraf belonen, al het
> andere is slecht getimed.
Weet je, het maakt mij niets uit. Ik krijg voldoende dingen van mijn paarden gedaan die voor ons van toepassing zijn. Dan ben ik maar een (in jouw ogen) slechte clickeraar. Ik hóéf helemaal geen clickeraar te zijn, ik beschreef alleen maar dat ik het een leuke methode vind om andere zaken die ik doe mee te combineren. Yep, ik beloon achteraf. Maar als ik tegen Spirit op voorhand 'it's oké' zeg geeft-ie zich op voorhand al. Vertrouwen heet dat. Dan leg je dat zadel erop en maak je de singel vast en ga je wandelen. Niets meer dan dat.
> Tevens ben je nog zo de mening toegedaan dat je met een
> paard niets anders hoort te doen dan zo goed mogelijk
> berijden, alles moet daarop gericht zijn, terwijl juist
> betekenisloze zaken zo'n groot onderdeel kunnen zijn van
> de relatie paard-mens.
Nou.... ik denk dat
juist ik behoorlijk propagandeer dat er meer is dan alleen maar óp je paard zitten, getuige de vele cursussen die ik hierover geef, Piet.
> Ik leer om te willen doen. Een wijsvinger is voet omhoog,
> een gebaar of 'om' is opzij gaan.
Zelfde, wat ik beschreef ging om het
aanleren. BD wijkt al als ik naar haar rechterzijde loop om de singel uit de lus los te maken. Zo heb ik het het liefst.
> Ik heb geen idee of mijn clickervakmansschap groot
> genoeg is om een hengst bij een merrie weg te houden.
> Kan me ook goed voorstellen dat ik daarvoor flink druk
> zou moeten gebruiken, maar ik zou er zeker wel aan
> werken om dat te bereiken.
Tuurlijk moet dat zo zijn. Je mag het best komen proberen als je toch al in de buurt bent. Ik wil dat wel eens zien, ik heb er weinig vertrouwen in dat je dit zonder enige vorm van druk kunt aanleren, áánleren he
Macho, mijn witte Arab hengst, die vele malen heftiger is dan Spirit (en helaas wel erg gefrustreerd naar merries toe) rijd ik aan een lang los teugeltje naast BD terwijl beiden mekaar errug interessant vinden.
Hij is 16 jaar en ik heb van de ene op de andere dag dat bit er ook nog uit gelaten.
Gisteren nog, na 6 weken rijpauze, hup, samen naar buiten (voor BD was het de eerste keer na een half jaar dat ze weer op een buitenrit meeging dus het was Arabierenfeest daar, ze hebben geen moment rustig gestapt, alleen gedanst met de handrem erop.
Maargoed, hem rijd ik dus aan een lang los teugeltje, maar ik blijf hem corrigeren als-ie begint te snorken tegen BD. Hij is een eeuwige uit tester en uitrobeerder en hij kan zich ineens, zonder waarschuwing, op 4 benen (eigenlijk 5, haha) omdraaien en in de richting van zo'n merrie springen. Hij is een vreselijke hormonenbak, 10 keer erger dan Spirit, maar reageert heel licht op elke correctrie. Maar hij blijft het wel proberen, dat zit een beetje in hem.
Het is wel wennen, die Quarters zijn allemaal zo rustig van zichzelf, terwijl dit paard één brok energie is, een enorme branieschopper. Maar met een heel klein hartje.
Hij is pas bij ons en ik heb nog niet de kans gehad veel met hem te werken, (eerst had hij een blessure toen hadden wij 4 weken vakantie) maar ik vind het een enorm leuke uitdaging met hem.
> Maar ik vind dat je al ver gekomen bent. Het moet
> ongerlooflijk moeilijk zijn om een methode die je
> misschien al meer dan dertig jaar geleerd hebt om te
> gooien, of aan te passen.
Ik vind het nogal pretentieus van je om dit zo te stellen.
Wat weet jij van mijn manier van werken? Wat mij nu weer irriteert is dat jij altijd maar blijft doorzagen dat JOUW manier de enig goede manier is en dat alle andere manieren van trainen per definitie slecht/verkeerd/paardonvriendelijk zijn.
IK heb niks veranderd in mijn methode, (als die er al zou zijn). Ik werk nog steeds hetzelfde, alleen met een voerbeloontje erbij soms, als dat beter, sneller werkt. In tegenstelling tot jou; het ene moment is Bill Dorrance jè van het, dan is het Inge, waar je achteraan loopt, dan is het Conrad en nu ben je je eigen God geworden en zit je een heleboel metjhodes af te kraken.
Hou daar alsjeblieft nu eens mee op, Piet. Het siert je van geen meter.
Zolang je zelf met je eigen paard niet verder komt dan aan de hand wandelen moet je jezelf niet op zo'n voetstuk plaatsen.
Ik vind het steeds minder leuk om jouw berichten te lezen.
Groet, Pien
Warboel
