Hans Arendse schreef op maandag 25 augustus 2008, 11:26:
> Onderzoeken aan de Uni in Utrecht hebben aangetoond dat een
> onbeslagen hoef voor bekappen 2,3 mm "doorglijdt" en dezelfde
> hoef na bekappen 1,5 mm. Dit kan niet anders want het is een
> natuurwet en heeft te maken met massatraagheid .
Dit is GEEN natuurwet, en heeft NIETS te maken met massatraagheid. Duidelijk weer een onderzoeker die misschien ergens verstand van heeft, maar natuurkundig niet zo erg goed onderlegd is.
Het "doorglijden" is niet nodig. De benen van een paard gaan heen en weer, dat kan iedere leek zien. Zou je het paard van de grond tillen, dan zouden de benen afwisselend een vooruitgaande en een achteruitgaande beweging hebben ten opzichte van de grond. Ook nog steeds logisch, toch? Verdere redenatie levert op dat er ergens een moment moet zijn waarop de hoeven precies stil staan ten opzichte van de grond. Zou het paard precies op dat moment zijn hoeven op de grond zetten, dan is er geen sprake van doorglijden; de snelheid van de hoef en de grond is immers gelijk aan elkaar.
Bij een bewegend paard is dit niet anders. Ook hier is er een moment waarop de vooruitgaande beweging van de hoef stopt, en het paard kracht begint uit te oefenen om de hoef naar achteren te bewegen (en zich zodoende af te zetten tegen de grond).
Een en ander komt wel aan op een preciese timing. Nou klinkt het ingewikkelder dan het is, zelfs mensen hebben deze timing in hun boordcomputer zitten. Ren maar eens op blote voeten over de stoep. Een normaal mens kan dit zonder direct zijn huid eraf te schaven. Toch, als je je voet ietsje te vroeg neerzet, ben je direct je huid kwijt, en als je dit een fractie van een seconde te laat doet is het ook al niet anders. Met schoenen kun je de timing expres verzieken, loop zo maar eens even te sloffen, of probeer je voeten expres zo ver mogelijk in je schoenen te duwen door je voet iedere keer iets te vroeg neer te zetten. Je hoort het rubber van je schoen dan piepen op de weg. Behalve extreme slijtage zul je nog iets merken: je wordt er hondsmoe van! Wrijving kost energie.
Paarden zijn geevolueer als vluchtdier. Hun hele benenwerk is zodanig ingericht dat er zo min mogelijk energie verloren gaat. Ze zullen dan ook een perfecte timing hebben om hun hoeven neer te zetten.
Nu weer naar het onderzoek: waar is het misgegaan? Simpel: Behalve energieefficient zijn paarden ook nog eens goed aan het zich aanpassen aan de omstandigheden. Als je zelf een flinke wandeling gaat maken in de sneeuw, of over het ijs, zul je merken dat je manier van lopen ook verandert. Onder andere ga je daar expres je voeten iets laten doorglijden, want dat is in DIE omstandigheden wat efficienter. Kom je dan ineens op het asfalt, dan merk je ook dat dit ineens wat stroever is. Het duurt even voor je je daar weer op hebt aangepast. Het is dan ook niet verwonderlijk dat paarden die jaren op ijzer hebben gelopen enige aanpassingstijd nodig hebben.
> Zou dit niet kunnen plaatsvinden dan zouden er inderdaad
> ernstige problemen hogerop in het been ( gewrichten ) kunnen
> opleveren.
Als dat zo zou zjin dan zou er geen enkel dier meer over rotsgronden kunnen lopen, maar het tegendeel is waar. Of zijn die "natuurwetten" waar jij het over hebt alleen maar selectief van toepassing op paarden, en in het bijzonder op in Nederland gehouden paarden?
Frans
"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."
Warboel
