Maar goed, alle gekheid op een stokje. Het lijkt er dus op dat ze gezelschap zoekt op den duur. En ja met de kleine wagen liep Remco dus standaard vaker mee, met de grote wagen nooit gedaan. Daarom leek het er dus op alsof ze meer moeite heeft met de grote wagen.

Pony erbij is geen optie voor ons. Maar wat nu? Die fiets is ook maar tijdelijk, van honden hou ik niet, dus zal een vrijwilliger moeten zoeken (hihi).

Maar dit zou ook betekenen dat het parelli-gebeuren waar ik mee bezig was totaal los staat van het "verzet" voor de kar (dat zou ze toch wel gedaan hebben). Ze ging toch die dag beter lopen toen de drumband kwam = volk = leuk = gezelligheid.

En bij die parelli-oefening stond IK STIL en dat vind ze ook niets, dat wist ik al, zie longeren wat ze niet wil. Zolang ik ga meerennen wil ze best gaan draven. Maar als ik stop, stopt zijn ook. Eh heb ik dat niet ooit eigenlijk geleerd bij een andere oefening ???

Dus nog veel meer om over na te denken blijkt wel.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 17:52:


Ja ik denk het wel.
Ik denk dat jouw methode niet zo gek veel uitmaakt over het algemeen. Er zijn in mijn ogen slechts 2 grote verschillen.
Het rijden blijft hetzelfde, alleen zoals nu, bv bij het leren in stap te gaan, kun je je paard directer beinvloeden (dan heb ik het vooral over een paard wat leert he)
Een blik de juiste richting op, een oor, een kleine gewichtsverplaatsing is aanleiding om te clicken en dus een beloning te geven. Een paard wat "clickersavvy" is gaat zoeken. Doe ik het zo goed? of zo? of misschien als ik dit doe?
Dus je kan veel sneller reageren en je hebt altijd een gemotiveerd paard.
Je paard zal dus op de meest diervriendelijke sneller leren.
Nogal link dat ik dit zo stellig opschrijf, maar ik zeg dit op grond van de ervaring die ik met mijn paard tot nu toe heb opgedaan. Dit in vergelijking tot de manier waarop ik westernlessen heb gehad.
Maar ik denk dat als je de manier waarop jij werkt kan leren te combineren met clickeren, je niet weet wat je gebeurt.
Volgens mij komt jou rijden enorm veel overeen met de methode van Bill Dorrance. Volgens echte kenners bij uitstek DE methode om te combineren en zo ook verschillende zaken te kunnen belonen. Dus niet alleen de kwaliteit van uitvoering, maar ook het gedrag daarbij door release te geven en dan wel of niet te clicken, of door clicken uit te stellen en release als een soort doorgaande beloning te geven.
Kan jij me nog volgen? :)
Piet

Piet schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:17:


Ja, ik kan je nog prima volgen, mijn hersens draaien op volle toeren, teneinde mij een beeld te vormen, heb zojuist jouw E mailtjes nog eens uitvoerig uitgespit.
Een tijd geleden heb ik je beloofd de BHA nieuwsbrieven over clickeren in te lezen, dus dat is mijn eerste stap. Ik moet er even de rust en de discipline voor vinden....

Wat grappig ook dat je dat zegt over Bill Dorrance. Nooit geweten. Jack en ik gaan mekaar een berg boeken kado doen voor kerstmis, weet ik er al weer een bij voor op mijn lijstje.... Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:39:


Je hebt maar 1 boek nodig :) 384 bladzijden, behalve bladzijde 25 waar hij aanschopt tegen het voeren met de hand, maar ja, de oude cowboy kon ook niet alles weten he.
Piet

Spirithorses schreef op zondag, 10 oktober 2004, 21:39:


Trouwens Piet : Misschien ten onrechte, maar mijn aversie tegen clickeren lag (ligt) altijd in het feit dat ik bang was / het gevoel had van mijn paard een beloningsjunk te maken. Een paard dus dat alleen maar op zoek gaat naar dat "Yessen" , niet omdat ie het zo leuk vindt om te werken, maar omdat ie afhankelijk wordt van de beloning, ook al is dat een woord en geen voedsel beloning....
Als ik jou zo lees zie ik juist een zeer creatieve Shiny, die situaties voor zichzelf uitdenkt.....
Zeg eens : Is hij niet constant op zoek naar een Yes?

Vanwaar mijn 'angst'? Kun jij mij geruststellen???? Wat ik bij Cherokee juist wil bewerkstelligen is dat zij zin krijgt om te werken, voor het werk, niet voor de beloning. Of is dat te hoog gegrepen? Denkt een paard niet zo?
"Pressure en release" is zo eenvoudig. Clickeren lijkt mij zo ingewikkeld. Of is dat angst voor het onbekende? Zeg eens, je kent mijn methode nu.

Groet, Pien