Wil schreef op woensdag 24 september 2008, 23:59:


Wat goed om te lezen!!
Het was zo naar, wat je toen beschreef!
Mijn tante heeft eens een bejaarde dame geholpen, die had een paar 'open benen' zoals dat heet. Het bejaardentehuis daar wist niets beters dan het inzwachtelen. Stinkende bende, vreselijk. Mijn tante had er kleipoeder op gestrooid, net zolang als nodig was. De huid kon nu indrogen en herstellen. Nog steeds als mijn tante op bezoek gaat bij mijn oma, vliegt de dame haar om de hals, zo dankbaar is zij.
groetjes Clarissa

Sorry maar ik ga me niet verdiepen in het rijden met wielen en een stang, terwijl ik het er ook niet goed uit vind zien.Werk dressuur prima maar ik zie niet dat het paard er beter van word of dat het paard daar plezier in heeft.
DAT is mijn uitgangspunt, en daar wil ik me in verdiepen.
Ik ben juist op een hele andere weg.
Ik zet hier ook geen filmpjes van Anky, of les bij mijn buurmeisje Adelinde Cornelissen, ik wil het juist zonder hulpmiddellen, en wil les van iemand die daar achter staat ook de overtuiging heeft en wil niet les van iemand die wel met hulpmiddellen rijdt!!!
Ik heb aardig wat gereden en ben daar heel blij mee ga dat nu op deze manier bewerkstelligen.
Ik dacht dat ik op z'n forum zat, hoef geen voorbeelden van stang en wielen das een makkie!, wil voorbeelden van filmpjes/ foto's euforie van mensen die het op een vriendelijke manier doen!

Jammer dat ik geen antwwoord krijg Eddy, op mijn vraag....

Anita

van lennep schreef op donderdag 25 september 2008, 15:31:


Iedereen die me heeft gefeliciteerd via forum of email: bedankt! (hoewel ik het niet meer zo leuk vind om jarig te zijn want ik ben nu 29 geworden, maar affin je wordt toch elke dag maar één dag ouder ).

Het was heel leuk, die verrassing. Hij deed net alsof we op de achterplaats zouden ontbijten. Daar stond geen ontbijt maar er lagen wel twee zadels "welk paard wil je meehebben?" Khani heeft met zijn neus in iets gezeten waar hij niet tegen kan en hij heeft nu piepkleine bultjes op zn neusje, dus Bala dan he.

Baladeika meegenomen met Khabal als handpaard. Frans op Jack. Frans zei: "je wilde graag paardrijden dus dat doen we eerst, dan kunnen we daarna ontbijten."

Midden in het bos zei hij, zet die paarden maar neer, we gaan ontbijten. Hij had midden in het bos een picknickmand gezet met heeeeeeeeeeeel veel lekkers. Aardbeien, slagroom, chocola, krentenbollen, roomboter, boerenyoghurt, muesli, vers geperste jus d'orange, thee, you name it. Echt snoezig. Dus heerlijk in de zon het ontbijt gegeten, weer es wat anders dan ontbijt op bed (veel leuker dit!)

Het was alleen heel sneu voor Frans, er was onderweg iets gebeurd waardoor hij ineens heel veel pijn had en met geen mogelijkheid nog op het paard kon zitten. Dat was nog op de heenweg. We wisten toen nog niet wat er was, het leek op erge stekende pijn in lies + benen. Nu (na googelen) weten we dat het wrs een soort hernia is. Hij had echt waanzinnig veel pijn, kon ook bijna niet meer lopen maar dat ging toch nog een beetje. De terugweg ben ik dan ook maar gaan wandelen naast het paard en ik heb Baladeika losgelaten en Khabal aan de lijn gehouden. Bala was heel grappig, ze ging voorop en als ze het eng vond deed ze net alsof ze wat wilde eten, als wij er dan voorbij waren ging ze weer voorop. hahaha We zijn bijna de hele weg zo naar huis gelopen. Na een tijdje vond ze dat ze echt moest eten en dan bleef ze gewoon op een plek staan grazen, als we een meter of 100/200 weg waren kwam ze er op vólle kracht in haar snelle rengalop aandenderen. Dat was wel heel leuk, maar Frans liep met pijn dus dat was wel heel vervelend...

Verder heb ik Jack nog bekapt, de webwinkel gedaan en Baladeika en Khani met halsring gereden.