Feiertag schreef op zondag 9 november 2008, 9:54:


Hey Anne,

Ik ken het probleem, ik had ook zo een paard. Het belangrijkste is inderdaad dat ze weer naar buiten kan samen met andere paarden en veel ruwvoer.

Bij mijn paard, Bombita, ging ik in het begin steeds naar redenen zoeken waarom ze het deed en had ik zoiets van ze vind het niet fijn dus ik zal haar daar dan niet meer aanraken. Op dat moment had Bombita zoiets van hey hier kom ik mee weg, dus ik ga me nog maar vervelender gedragen. Dus toen ben ik juist de plekken aan gaan raken die ze niet fijn vond, en ben haar gedrag helemaal gaan negeren. Op het moment dat zij rustig werd heb ik haar meteen beloont met een krabbel op een plekje waar ze het fijn vond.

Het helpt niet om boos te worden of te gaan slaan of iets dergelijks, daar wordt het gedrag alleen maar erger van. Maar wees consequent en lief voor haar, wees geduldig en laat haar merken dat ze op jou kan vertrouwen. Dan komt het wel goed.

Nu nog steeds heeft Bombita periodes dat ze weer chaggie is, dat is meestal in de winter, maar ik negeer het compleet en op dat moment heeft zij zoiets van o zij doet er niks mee dan zal ik maar ophouden.

Heel veel succes ermee!

Groetjes Evy

Evy1990 schreef :


Hahaha, Evy, kun je je voorstellen: Ik had net 600 kilo boze Stef in mijn handen toen hij het eten van Holly wilde afpakken op de weide.
Wát een kolos is-ie dan....

(tis em niet gelukt hoor....)

Peter Donck schreef op dinsdag 11 november 2008, 16:08:


Zal niet werken Peter, dan is er een ander zintuig die dat verhinderd
Blinddoek en wasknijper tenspijt

Nils en Olly

Ellen2 schreef op dinsdag 11 november 2008, 15:18:


Ik ben dan ook geen paard. Mijn natuurlijke voedsel is anders dan dat van een paard.


Wie zegt dat ik dat niet eet? Alleen niet voor mijn ontbijt, maar voor de rest eet ik redelijk normaal, maar dan zonder de koolhydraten.

+ beperkte

Als je niet tijdens het afvallen je spiermassa wil verliezen moet je juist niet zuinig zijn met proteinen. Anders lijkt het alleen maar alsof je afvalt, je vet blijft maar je spieren verdwijnen, en maakt de weegschaal tevreden maar je hebt er niks aan.

Frans

Ook ik loop regelmatig met verzorgpony (B-ponietje) met mijn dochter van 12 (smal gebouwd) erop te wandelen. Ook deze pony ziet graag haar kans schoon en duikt als het kan de berm in. Als mijn dochter goed oplet, kan zij haar soms tegenhouden. Eenmaal het hoofd naar beneden is ze echter niet meer tegen te houden. Kinderen komen dan echt kracht te kort, zeker omdat ze bitloos rijdt. Als oplossing doe ik haar dan aan het touw en loop er naast. Zodra ze naar de zijkant van de weg gaat en de berm in wil, trek ik haar terug. Natuurlijk lukt dit niet altijd en kan ze af en toe een hap nemen. We hebben wel gemerkt dat als het eenmaal gelukt is om dit te doen, het steeds erger wordt. Meestal beginnen we los en gaat ze als ze een paar keer de berm in is gegaan aan de lijn. Verder draaft het ponietje vrij rustig en kan ik dit redelijk bijhouden (hijg hijg). Galopperen doet ze bijna niet op de harde weg.

Tja, ik heb dus geen oplossing voor je in de zin van touwtjes en zo (ze rijdt meestal zonder zadel), maar wilde toch even laten weten hoe wij dit doen.

marjolijn schreef op dinsdag 11 november 2008, 16:08:


Het is niet vet dat je aderen doet dichtslibben, het zijn de koolhydraten die dat doen. Niet voor niets hebben mensen met diabetes eerder last van dichtslibbende aderen.

Frans

Wij hebben bij onze verzorgpony (shet x welsh x ?) gewoon het bit van het hoofdstelletje dat erbij zat afgehaald. Daarna de teugels met klipjes aan de zijringen vast gemaakt. Wellicht niet ideaal, maar het voldoet toch wel. Paardje reageert goed op de zit en stem, dus veel trekken is niet nodig (behalve als ze de berm in duikt zie bericht 'ondeugende pony'.)

Gudrun schreef op dinsdag 11 november 2008, 15:21:


Impliceert hetgeen je tiept toch? Touwhalster met als doel "inbreng"... mooi voorbeeld van de nieuwe paardnatuurlijk mode; gewoon doorgaan met meer van hetzelfde maar dan zonder bit.


Hangt erg van de omgeving en opvoeding af.
Kinderen en dieren zie ik in onze streken inderdaad meestal niet als een goede combinatie, maar ik zal zeker niet beweren dat dat geheel aan de kinderen ligt.


Probeer het eens zonder touwtje, wellicht?
Wat dacht je van spelenderwijs vriendjes worden?
Waarom, als wij zo ons best doen van de ruk en pluk marionettencultuur af te komen, zouden kinderen daar nog in opgevoed moeten worden?

Amable schreef op dinsdag 11 november 2008, 15:55:


wat moeten we dan zien ?
een huwelijkspromotiefilmpje zonder bruidegom ?
ik zie een brokjesvretend en gevaarlijk klauwend paard
dat daarna iemands gezicht aflebbert
verder enkele mantelendegeninterpretaties met een afwaaiende huik
en enkele blooperovergangen tussen een handvol hoogopgooiende gangen......
.......o jaa en ook nog een wegwerpzweep en een chroombit,
altijd mooi op zo'n zwarte joekel !