Janneke martens schreef op maandag 17 november 2008, 23:52:


Hoi Janneke,

De meesten hebben allemaal gelijk. Tenminste dat is mijn ervaring. Tevens heb je ook nog de clickermethode. Die heb je nog niet genoemd
Ik zou gewoon kijken wie er bij jou in de buurt zit en die goed les kan geven. Dan zou je met die persoon kunnen beginnen en dan kun je kijken of die methode je bevalt. Bevalt hij niet, dan ga je iets anders doen. Het is een zoektocht. Wat voor de één werkt, hoeft nog niet voor de ander te werken. Daarbij komt ook nog dat elk paard verschillend op een methode werkt.
Tevens verwoorden veel personenen bepaalde dingen anders, maar bedoelen ze hetzelfde.
En verder zou ik ook kijken door welke methode je je het meest aangesproken voelt. Als dat voor jou Parelli is, dan zou ik op zoek gaan naar iemand die daar goed les in kan geven. Je weet pas of het echt iets voor je is, als je het geprobeerd hebt.
Misschien kun je ook van verschillende manieren een clinic/cursus uitproberen. Dan weet je er meer van en dan weet je beter hoe het voor jou is.
Ik zelf heb eerst een tijd geclickerd met mijn paard. Onder leiding van Conrad van Pruijssen. Dat ging prima. Hij legt goed uit.
Toevallig kwam ik ook in contact met Janneke Buddendijk (Parelli gericht), en die bevalt me ook erg goed.
Aan elke methode zitten nadelen en voordelen, maar het is aan jou wat bij jou en je paard past.

Groetjes,

Janneke

Sky schreef op dinsdag 18 november 2008, 13:21:


Ach, dat soort dingen moet je allemaal maar met een korreltje zout nemen. Al die paardenguru's houden nou eenmaal van veel show en geheimzinnigheid er omheen. Ze doen allemaal alsof zij de ultieme manier van met paarden omgaan hebben uitgevonden, terwijl er in mijn ogen geen ultieme manier is.
De mooiste dingen gebeuren waarschijnlijk gewoon bij de mensen thuis, soms misschien hele kleine dingen, maar wel heel puur en oprecht. Zonder het nodig te hebben om in de belangstelling te staan en zonder allerlei regeltjes waar je je aan moet houden. Gewoon de mens en het paard, samen.

Overigens heb ik op clinic van een leerling van hem vernomen dat zijn paarden individueel gehouden worden. Ze kunnen elkaar wel zien, ik geloof ook aan elkaar ruiken, maar ze staan wel allemaal apart. Hij zou graag hun energie alleen voor hemzelf willen bewaren, zodat dat spel zo heftig kan zijn en ze dat niet onderlig kwijt kunnen, alleen maar met hem.
De hele clinic door werd er gezegd mbt tot hoefijzers, sporen, bitten enz. dat er geen excuses mogelijk zijn, dat het áltijd kan, als je maar echt wilt. Maar toen er gevraagd werd waarom zijn paarden alleen moesten staan, was er ineens het excuus dat hij 3 hengsten had en 1 merrie, en dat dat nou eenmaal niet samen gaat. Twee hengsten samen en de merrie met de hengst samen dan? Kon ook niet. Drie hengsten samen en er een merrie bijkopen? Kon ook niet. Er was nou eenmaal niet genoeg ruimte als je daar in de stad in Rusland zat.
Jaja.

Geen idee hoe de situatie nu is trouwens hoor.

Je moet niemand aanbidden. Je gaat je er op blind starn en je wordt ongetwijfeld teleurgesteld. Ik vind een heleboel dingen van Nevzorov wel erg mooi, daar kan ik van genieten, en wat ik niet leuk aan hem vind dat laat ik links liggen. Zelfde met Hempfling, heb hem gezien en vind hem héél erg goed. Alleen weer erg jammer van dat bit. Gaat me er alleen niet van weerhouden om dingen van hem te leren en te genieten van alles wat ik wél mooi vind.

Wat ben ik blij dit te lezen Wil!!
Goed dat je verder gaat uitzoeken wat er aan de hand kon zijn, 't was allemaal wat raar hè. Hopelijk valt er iets uit de bus. Succes ermee!

jan seykens schreef op dinsdag 18 november 2008, 9:11:


Wat zou het effect van een strakke neusriem zijn bij een side-pull tov een losser touwhalster op de ademhaling? Ademt een paard net zoals een mens en een hond door zijn mond bij snellere gangen of blijft het een neusademer?
Hen Dr Cooks boek ergens nog in een verhuisdoos steken, kan iemand even kijen of daar iets in over gezegd wordt?

Moniek schreef op maandag 17 november 2008, 23:56:


Aan mijn kuddetje te zien daalt de voedingswaarde schrikbarend snel. Ik heb nog gras en voer sinds 2 weken hooi bij 's nachts, sinds van voor dit weekend ook overdag maar zelfs de shetjes zijn erg vermagerd.
Alleen de welsh doet het nog goed, maar die is altijd snel te dik.
Piablo en Moon krijgen nu ook wat krachtvoer bij, ondanks onbeperkt hooi (ik voer 2 kleine balen per dag voor 1 paard, 1 jaarling, 1 pony en 4 minishetjes, nu zijn ze nog aan die van vanmorgen bezig dus meer eten ze echt niet) komen die nog steeds niet bij en Piablo lijkt ook wat matter met rijden.
Ik heb goed, stofvrij maar wel vrij arm hooi ivm shetjes en aanleg voor exceem van de pony, misschien dat het met beter hooi wel lukt. maar in het gras steekt volgnes mij echt niet meer veel.
Piablo verkiest nu ook hooi boven gras, in het voorjaar is dit net andersom.

Gudrun schreef op dinsdag 18 november 2008, 14:46:


neus


heb ik meneer Cook niet voor nodig

Janneke martens schreef op maandag 17 november 2008, 23:52:


Hallo Janneke,

Volgens mij is er iets met mijn vorige bericht niet goed gegaan.
Maar dit is wat ik je wilde zeggen:

Elke manier heeft zo zijn voor- en nadelen. Het is aan jou wat bij jou het beste aansluit. Ook is het zo dat heel veel dingen bij verschillende manieren anders geformuleerd worden, maar dat het ten diepste op hetzelfde neer komt. Dat is wel lastig maar dat hoort bij de verschillende manieren van trainen.
Verder heb ik je nog niet het clickeren horen noemen, echt een andere manier van trainen maar ook goed. Ook al zijn er ook weer mensen die er tegen zijn, maar dat is met elke manier.
Als ik jou was zou ik kijken wie er allemaal bij jou in de buurt zitten die ook goed les kunnen geven. Dan zou ik zo'n manier eens proberen, bevalt het niet dan zoek je verder. Het ligt er dus ook een beetje aan welke personen je tegenkomt die jou willen helpen.
Je kunt ook van verschillende manieren een cursus/ clinic volgen. Dan voel je aan den lijve wat het is. Dan zou je beter kunnen beslissen.
Ik zelf heb eerst les gehad van Conrad van Pruijssen. Hij clickert. Dat doet hij goed en ik heb er veel van geleerd.
Maar toen kwam ik onverwachts Janneke Buddendijk tegen. Die is Parelli gericht en is ook heel goed.
Nog maals geen één paard en geen één mens is het zelfde. Je moet zelf zoeken wat bij jou past en bij jouw paard. En dan kun je verder.
Als jij je nu het meest door Parelli voelt aangetrokken, dan zou je je daarr verder in kunnen verdiepen en je komt er vanzelf achter of het daadwerkelijk wat je is.

Groetjes,

Janneke

Nick Altena schreef op dinsdag 18 november 2008, 13:26:

Klopt, het is niet anders dan de dolfijnen. Maar er zijn een hele hoop nuances in de omgang met een paard. Het één past nou éénmaal beter bij je dan het andere. En van het onderdeel conditioneren met voedsel van een ander wezen krijg ik gewoon de kriebels... Denigrerend vanwege de menselijke intellectuele superioriteit... iets in die richting. Het is niet iets dat ik de paarden onderling zie doen. Ik heb nog nooit één paard een andere zien clickeren met stukjes wortel Het past gewoon niet bij mij denk ik. Ben meer het 'observeer en doe na' type. Tijd en wil genoeg van beide kanten geeft ook prachtige resultaten.
Tja, het meest geniet ik inderdaad van m'n paarden (heb er 2) als ze in de wei staan en naar me toe komen om in de zomer die vliegen uit de ogen te vegen en lekker gekrabt te worden waar ze niet (makkelijk) bij kunnen. Eerlijk gezegd voel ik me inderdaad bezwaard dat ik op hun ga zitten of voor m'n kar span en dingen van ze vraag die ze alleen vanwege mij (de mens dus) doen. M'n vader zei altijd 'als je echt van dat 'vogeltje' houdt laat je 'm vrij...'.
Maar, ik sus mijn geweten hierin dat ik ze een veilige, van jagers vrije, omgeving geef met een PN ingerichte omgeving... Het weinige dat ik van ze vraag mogen ze dan best voor me terug doen. Er is ook te weinig plaats op aarde om ze allemaal hun plaats in de vrije natuur te geven...

Zo, nu weer aan het werk... gelukkig zit m'n baas toch niet op deze site

Ariel en Andrea zijn inderdaad erg goed met en voor hun paarden, ga er binnenkort ook eens heen om te kijken of we misschien met z'n 3en een show kunnen combineren :)

Ik verbaas mij wel over de discussie dat dit onnuttige "kunstjes" zijn voor de omhoog gevallen mens. Ik denk dat vrijwel iedereen hier op zijn paard rijdt. Is dat niet de top van het omhooggevallen zijn? Je willen laten dragen door een ander? Soms schaam ik me voor het feit dat ik op de rug van mijn paard klim, probeer het voor mezelf goed te praten met gedachtes als, ik moet ook werken voor mijn eten enz. Punt is dat het feitelijk niet goed te praten is op zo'n manier. Het enige is dat ik merk dat mijn paard met plezier met me meegaat en met plezier voor me werkt. Maakt dat het rijden op ook maar een manier nuttig? Lijkt mij niet. Is het dan nuttig om een noodstop te hebben? En voor wie, voor mijn paard? Lijkt me dat dat voor mijn gevoel van controle is.

De kunstjes echter, ik merk dat mijn paard trots op zichzelf is bij een goed uitgevoerde oefening, hij heeft handvatten gekregen om expressie te tonen. Daarnaast is hij onwijs soepel, lenig en sterk van de oefeningen geworden. Standaard reactie van een vreemde die hem een keer rijdt is de verbazing over de soeplesse, het buigzame. Verder vergroot dit soort oefeningen het ego van je paard, nu was dat bij de mijne niet hard nodig Hij is zich heel erg bewust van zijn lijf, weet dat hij voor en achterbenen heeft. Ook is hij met een simpele oefening weer down to earth te krijgen als hij een keer in de stress raakt. Echt, ik merk niets dan voordelen met het aanleren van dit soort oefeningen.

Janneke martens schreef op maandag 17 november 2008, 23:52:


Het belangrijkste Janneke heb je jezelf al aangeleerd.Als je dat kunt behouden, dan is dat al heel wat. Veel mensen denken met heimwee terug aan zo'n jeugd waarin de paarden hen alles gaven en ze intuïtief bezig waren en plezier hadden. Ik zou zeggen lees gewoon door en voeg alleen heel spaarzaam iets toe, als je denkt er wat aan te hebben, en doe niets meer dan dat. En zeker geen hele methode kopiëren.

Groet, Michiel

Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 15:39:


Het is niet het voedsel (primaire bekrachtiging) dat conditioneert maar het teken dat "goed gedaan" betekent (secundaire bekrachtiging). Waarom is dit door bijna iedereen nu zo moeilijk te snappen?


Ik heb nog nooit paarden zien paardjerijden, behalve dan seksueel.
Kweeni.... volgens mij kom ik in de sociale problemen met mijn mede apen als ik dit na doe en daar "clinics" over geef als ware goeroe....


Nee, de IT service van je baas heeft gewoon een keylogger geïnstalleerd

marjolijn schreef op donderdag 6 november 2008, 14:54:


hier nog zo`n paard. ik ben haar nu met moeite aan het leren ook af en toe in de berm te draven, maar ze blijft proberen op de weg te draven. blijkbaar vind ze dat toch makkelijker...

e m kraak schreef op dinsdag 18 november 2008, 15:57:

Jaaahaaa, dat weten we wel, daar gaat het nu even niet om...

Hahahahaha! D'r zijn gekkere dingen in deze wereld.

Haha, IT service, een overschatting... (afdeling IT is ons ondergeschoven)...

Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 15:39:


Je bedoelt hier vast met "het één past beter " in de vorm van hoe je die "kunstjes" dan aanleert ?
Tja... als het dan toch 'kunstjes" voor de mens moet doen...dan liever aangeleerd op basis van belonings typen.
Stukken makkelijker te begrijpen voor het dier lijkt me dan slechts afstraffen wat het niet moet doen.
Dit dan nog naast de opvoerende druk om iets wel voor elkaar te krijgen waarvan het dier misschien niet eens begrijpt wat er dan wél gevraagd wordt.

En van het onderdeel

Conditioneren op basis van belonen hóéft niet met voer , het kan ook met een woordje, een kriebel...... ofwel het kan met alles wat maar als beloning/motivator gezien wordt door het dier.
Alleen voer is nou net wel meestal de strérkste motivator.
Daarnaast is "cickeren" veel meer dan wortel voeren.
Het is vooral een methode om begrijpelijk (vanuit het dier) te communiceren met je dier als mens zijnde.
Het geeft een dier een veel preciezer "teken" dat dát wat het nú doet hetgeen is dat de mens graag wil.
Dáár draait het om als je over clickeren praat..... ongeacht de vorm van beloning !

Bij leren op basis van straffen leg je je paard eigenlijk alleen maar uit wat je NIET wil.... maar blijft het onduidelijk wat je dan WEL wil....

Denigrerend vanwege de menselijke intellectuele

Nee... die hebben andere manieren om met elkaar te communiceren , maar wij zijn geen paard en zullen dat nooit worden ook.

Het past gewoon

Zeker, de pech is alleen dat mensen vaak tijd te kort komen.
Mensen willen niet graag gaan zitten wachten op toevallige bewegingen die het paard eens na gaat doen omdat jij dat als mens ook doet.


En hóé heb je ze dat aangeleerd dan ?

M'n vader zei altijd 'als je echt van dat 'vogeltje'

Je vader had nmm. groot gelijk.... op een kleinigheidje na....
Dat vogeltje kan dan in al zijn vrijheid wel door de jagende kat opgevreten worden


Precies , en dat wat we dan aan dieren "hebben" en verzorgen leer ik het liefst op een zo diervriendelijk én op een voor het dier zo begrijpelijk mogelijke manier om te gaan met ons " eisenpakket" voor die "gunsten" die wij hun geven.
In mijn ogen is dat dus op het juiste moment bevestigen van de juiste handeling en daarvoor ook nog eens belonen ....of wel clickeren