Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 30 oktober 2004, 23:39:


tja....een van de redenen waarom ik mijn stem gebruik....zowel naast als op het paard....je hebt het altijd bij je (ja hoor...tenzij je hees bent..duuhh)
Al moet ik wel erbij vermelden dat mij dit toch een beetje vreemd over komt....het verhaal dan he niet de reactie...
Het vreemde vind ik hieraan het stukje dat je schreef...

bij het inhouden knapt het leidsel van het voorste paard.....

Nou zit ik nooit op een kar achter mijn paard , wil dit in de toekomst wel gaan doen overigens, maar mis dus nu ff een stukje praktijk ervaring.....

Als ik dit zo lees dan schieten er 3 gedachtes door mijn hoofd....
Het eerste is een niet zo leuke...maar dat komt door alle negatieve ervaringen die ik heb met mensen.....

Ik denk dan dus als eerste als ik dit lees, dat de man op die kar zo verschrikkelijk hard trekt dat hij die leren riem totaal aan gort trekt.....ofwel aan een paard die nu nog een uhhhh...laten we maar zeggen een scheve bek heeft?

Dan denk ik nee.....niet iedereen is zo met zijn/haar dieren dus uhhh, dit was een zeer diervriendelijk persoon en die heeft geen leren leidsels gehad maar uhhhh gewoon een goedkoop klosje garen gekocht omdat i toch iets in zijn handen wilde houden en das geknapt omdat het rotzooi was.....

Nou ben ik natuurlijk ook niet zo een friek dak dit verwacht dus denk dan nog iets verder...misschien was het leidsel al bijna door???Hing het nog vast aan een draadje??? en alleen al bij het opnemen van die uhhh draad knapte het???

Stilletjes hoop ik op het laatste.....maar ben wel nuchter genoeg om in te zien dat ook dit waarschijnlijk niet de reden zal wezen.....

Aan bovenstaande schrijven heb ik ,die dan misschien wat vreemd denkt, laten zien dat je ook met dit stukje weer verschillende kanten op kan....voor sommige een heel normaal praktijk geval wat wel eens voorkomt....voor andere (mijzelf dus bijv.) iets onvoorstelbaars dat een leidsel kan knappen....en dus voor dit soort mensen weer een reden om die andere mensen te laten zien dat het ook anders kan??

Nick Altena

We gaan het weer over paarden hebben, en hier is er een :

Onze 16 jarige Haflinger Stef hebben wij, toen hij een paar maanden geleden bij ons kwam, zijn ijzers onderuit genomen. Hij loopt nu "blootsvoets' sinds begin augustus.

Natuurlijk was een en ander best spannend: "Waar begin je aan met een 16 jarige die 14 jaar op ijzers gelopen heeft" . We waren op alles voorbereid en we hielden er rekening mee dat zijn genezingsproces wel eens een jaar zou kunnen duren waarbij we in die tijd vanalles zouden kunnen tegenkomen en allerlei narigs naar buiten zou kunnen komen....

Echter : Vanaf dag 1 is het perfect gegaan, op één piepklein hoefzweertje na, waarvan we het bestaan niet eens hadden vermoed omdat Stef geen dag gekreupeld heeft. Goed, hij loopt nog wat gevoelig op steentjes, maar dat is niet zo'n probleem omdat zijn hoeven (zolen) moeten harden en sterk worden, en dat duurt nou eenmaal een tijdje.

Wat ons echter wel opvalt is dat Stef nog steeds onzeker loopt. Vandaag is ie goed onderuit gegleden in de modder tijdens een buitenrit. De andere paarden denderden daar zo doorheen, maar hij had de grootste moeite zijn voeten goed neer te zetten. Je ziet dan echt dat hij nog niet zo heel veel besef van zijn voeten heeft.

Toch zie ik dat de doorbloeding in zijn hoeven en onderbenen goed op gang gekomen is, ze voelen lekker verwarmd aan (waren voorheen ijskoud) en toen we hem kregen had hij vreselijke brokkelhoeven die nu helemaal egaal, recht en sterk van structuur zijn. Vond het wel even leuk dit positiefs te melden ! Groet, Pien