marjolijn schreef op vrijdag 16 januari 2009, 18:50:


Ik heb lang gewacht met een paard aan te schaffen, eenvoudig omdat ik een paard niet het juiste leven kon bieden, financieel en ook qua stalling. Nadat ik vast werk had en mijn vrienden mij een ideale stalling aanboden met paardengezelschap, dag en nacht toezicht, 24/7 op het weiland, heb ik de stap gewaagd. Toen mijn vrienden huwelijksproblemen kregen, veranderde alles en werd het een nachtmerrie. Indy was toen nog geen jaar oud. Indy moest er weg, maar het was zo verschrikkelijk moeilijk een stalling te vinden voor een veulen, mensen waren bang dat ze wild zou zijn en dingen zou stukmaken. Stallingen genoeg, maar ze zou 24/7 op stal staan en dat wilde ik niet. Geweld en ongeduld ten opzichte van paarden kwam ik overal tegen, schijnbaar de normale gang van zaken, iedereen vond mij een aansteller dat ik niet sloeg.
Het slaat nergens op, maar je bent gewoon geen baas over je eigen paard in de meeste stallingen. Heb je kritiek, moet je paard het ontgelden. Ik heb menig maal gehoord dat ik maar moest verdwijnen. Waar moest ik haar dan laten, op mijn nachtkastje?!
Ik meende toen dat ik het goed aangepakt had, maar ik zou het NOOIT op deze manier weer doen en pas een paard aanschaffen als ik dat paard op mijn eigen weiland kon houden. NIET afhankelijk van iemand zijn.
Indy staat sinds 7 jaar bij mij thuis, op mijn eigen weiland.
Monique

Spirithorses schreef op zaterdag 17 januari 2009, 8:45:


hi pien de stal is in bergen nh vlakbij alkmaar.
Alwaar ook mijn residentie HAHAHA
groeten trudy

Spirithorses schreef op zondag 18 januari 2009, 9:18:


Dat is inderdaad waar ik ook aan dacht en daar is niemand mee geholpen.

Ik ben juist weer terug van de wei, in eerste instantie hing hij erger op zijn achterbenen dan gisteren, stond met zijn hoofd naar beneden gezakt. Even daarna kwam de eigenaar eraan met een pluk hooi en eten. Toen we erlangs liepen met Player op wandeling, zag ik dat de pony ineens vlotter liep , veel vlotter liep dan gister. Het leek wel gekeerd te zijn, de toestand, ...hoop dat het geen momentopname was. Hij liep nog wijdbeens en heel stijf op zn hielen maar veel meer rad, gister was het louter strompelen.
De eigenaar stak zijn duim omhoog , heel blij ermee en wilde zijn pony op het gras zetten, het stuk vergroten waar hij op staat - wat op zich goed en nodig is - maar er staat grás, overal! Ook wilde hij de pony elke dag de paaltjes een meter opschuiven en zo gras bijgeven of elke dag een paar uur weidegang. Ik heb hem ervan kunnen afbrengen, heb uitgelegd dat de pony véél beweging nodig heeft maar dat gras echt nog niet kan nu. Hooi, liefst oud hooi. Ben vergeten te zeggen dat hij gerust meer hooi mag geven want nu staat het beest op een hongerdieet. De man neemt alles aan wat ik zeg, hij had evengoed kwaad kunnen zijn op dat gemoei van zijn overbemoeizuchtige buurvrouw.
hum.

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 18 januari 2009, 13:39:


Wees blij! )