Ilma Meijer schreef op dinsdag 17 februari 2009, 1:23:
> eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 februari 2009, 23:32:
> 
>> Peet schreef op maandag 16 februari 2009, 22:44: 

> van de groep...hoe doorbreek ik dat nu definitief. Het gaat
 > zeker beter maar het is nog steeds aanwezig en dat is lastig.
 > 
 >  
Omdat een paard een geweldig geheugen heeft zal het in vergelijkbare  situaties op  een  vaste plek  blijven  stilstaan.
Ik  vind jouw oplossing een hele  goede. 
Toen ik  Don  net had kwamen  we altijd voorbij  een plaats in de weg waar een sloot  onderdoor loopt, met  hekken aan de zijkant  van de  weg. Een  brug die  helemaal  niks  voorstelt.
Al  vanaf 30 meter  was het  aarzelen en staken, terug  willen draaien.
Ben afgestapt en  heb hem  aan  de hand  over de  brug geleid, de terugweg ging  vanzelf. Ik  heb  dat nog 1 keer moeten  doen, daarna liep  hij over  de 'brug' alsof hij  er niet was.
Ik had  ook  vanaf 30 meter kunnen gaan knokken met hem  natuurlijk en  waarschijnlijk  kunnen voorkomen  dat hij ging  steigeren  en  dwarse bokken geven en  zo  mogelijk  die plaats nog   'gevaarlijker 'maken.
Don kennende was het  dan  niet in 2 keer opgelost  geweest.