Het  weer  was wat  minder, maar  het  was  een prachtige paardenhobbydag.
Don  bekapt, probleemloze voeten  heeft  hij  eigenlijk  gekregen. Niemand  zou  bij het  zien ervan  kunnen bedenken  dat  hij  al 5  jaar  in geleende  tijd  leeft vanwege  -ooit- 
hoefkatrol, fase slacht. De  vorm  is  nooit  meer  echt geweldig geworden, maar  hij  kan  elke  ondergrond  in elke gang  probleemloos aan en  eigenlijk  hoef  ik  er  maar  heel weinig meer aan te doen.
Shiny leren spelen met een  voetbal met een  doorsnee  van 1.20. ...Wat heb  je  nou  toch Piet, wat een eng blauw ding is dat  joh! Het  blijft  ook  zo'n  schijthuis  he. Snurkend met neusgaten  als  theeschoteltjes, vond  ie  er  helemaal  niks  aan. 
Maar  ik  heb  een  truc  grebruikt  om hem te  laten  ontdekken dat  als  je er  een  schop  tegen geeft , niet  de  wereld instort maar dat het  net  als  zijn kleinere  voetbal  gewoon  verrolt. 
Ik  heb  hem  ooit  al eens  geleerd dat wanneer ik voor hem sta en een been optil, hij hetzelfde doet. 
Dat  kunnen we afwisselend links en rechts, een  soort  gezamenlijke Spaanse  pas, maar dan anders 
 
 Nu lag de bal tussen ons in, hij stond op een halve meter  ervan af  en  ik  tilde  mijn been op...Pang  zei  shiny met  zijn hoef tegen  de  bal.... Yes! Maar  we  moeten nog heel  wat  oefenen  voor  hij  het  echt  leuk  gaat  vinden.                           
Het  gehang en zich laten vallen bij  het  voetje geven  bij  Allegria  is  over, ze  zwiept  nu  zelf  haar  voorvoeten omhoog  als  ik  tegen  haar  knie tik. Wel  is  het  zo  dat  het vasthouden nog niet te  lang  moet  duren. Maar  dat  vordert. 2  keer  een paar  minuten alle 4 de voeten per keer  is training genoeg, want ze  vindt  het natuurlijk  nog  geweldig spannend. 
En dan heb ik de  meeste tijd  besteed aan Mina, met  haar tweewielig karretje. Zoals  afgesproken kwam  Hans  en  hebben we  haar  samen 'aangekleed' om voor  mezelf zeker te  weten  dat  alles  aan het  tuig  goed zat.
De  staartriem vond ze  wat  vreemd, maar  het  ging  allemaal  zonder protest. Dan  voor  het  wagentje en dat  was  wel  wennen aan  die  broek en  het  feit  dat  daar  bij  het  stoppen  druk  op  kwam  te  staan. Toch  even   een  aantal  keer  dat  ze  er  dan  vandoor wou. Eerst geoefend  door de  bak achter de  kar   aanlopend, toen  dat  goed  ging  erop. Stap, ho, links rechts, achtjes draaien ze  had  het  allemaal  zo  door. Als afsluiting nog  een  eindje  langs de  weg over  het  afgescheiden fietspad, maar  ja, verkeersmak  is  ze allang, ze liep vroeger  met  een kind op haar  rug  om boodschappen  midden in Koewacht, maar  dit was  onder  heel  andere  omstandigheden  dus  je  weet  het  nooit. Maar eigenlijk  ging  het  allemaal probleemloos. 
In  het  begin  vond  ik het  eigenlijk  een klein beetje  zielig. Ik  zat  niet  met een gerust  geweten op  de  kar. Zo'n  klein ponytje met zo'n  gewicht  erachter.
Maar  ik heb  het  nog eens  gecontroleerd door  met de  hand  terwijl er  iemand  op zat die  kar te  trekken. Allereerst is  het  zo  dat  het  gewicht  op  de  bomen  niet  verandert of er  nu  iemand  op  zit of  niet. Het  gewicht  van de  bestuurder zit  boven  de  as. Natuurlijk  is  er dan  wat meer  rolweerstand, maar  veel  is  het  niet.  
Als  ik  nog eens  zo'n  ouderwetse weegschaal  met aan  elke  kant  een haak ( waar ik  de  naam even van kwijt  ben  ) tegenkom zal  ik eens  meten  hoeveel  kilo je  dan  moet  trekken., ik  schat  dat  het  niet  veel  meer  dan 10 is. Nou  daar  moet  ze  geen last  van hebben als  ik  het  een  beetje  rustig  opbouw.
Dus zonder zelf een meter  paard te  rijden, toch  enorm ontspannend met  de  beessies  bezig geweest.
Foto's van mijn eigen camera plaatsen  is  even  een probleem, maar ik  zet ze  er  wel  een keer  bij.