Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 21:42:
> Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 21:37:
> 
>>  

> Piet, hou ff op. We waren er niet bij, dus we weten de exacte
 > omstandigheden niet.
 > Hoe los je in klikkerland het op, als je paard in paniek naar
 > niets meer luistert?
Ik  denk dat  er  een aardig  ooggetuige  verslag  is  gegeven?
Ik  vind  dat  Esther heel  goede adviezen  gegeven heeft.
Maar  ik wil er best ook   nog  wel iets over zeggen.
Allereerst zo  snel  mogelijk  een eind  aan  de stresserende stuatie maken. Het  heeft  geen zin om  een paard  wat  ongerust en  bang is  iets  te  willen  leren. Dus onmiddellijk  terug naar  moeders
Een  gestressed  paard leert  niks.
Het  einddoel  was  in dit  geval niet  in paniek raken als  het  in een  vreemde  omgeving niet  meer  bij zijn  moeder kan zijn.
Het  principe  is  eigenlijk  altijd  hetzelfde. Think - Plan- Do. Bedenk  hoe  je  dat zou  kunnen aanleren, maak  uit  die  gedachtes  het  meest  realistische plan en  ga  trainen. Je  doel  is  een klein  'stapje' in de  gewenste  richting om  dat  te kunnen belonen. Ontstaat er toch nog  stress? Evalueer waar je mogelijk  een stapje hebt  overgeslagen, of deel  dat  stuk  van geen stress naar  stress in kleinere stapjes. Blijft  het  paard  kalm, dat  is  het  tijd  voor het  volgende doel. Net  zolang  tot  het  einddoel  is  bereikt. 
In  dit geval had  ik  zodra  het  veulen  terug wilde  naar  zijn  moeder  het  onmiddellijk laten  gaan. Ongerustheid  slaat  pas  om  in stress  als  het  tegengehouden  wordt.
Dus  was  ik  begonnen vlak  bij  de  moeder  aandacht  te  vragen en  daarvoor te  belonen, al was  het als  eerste maar  naar me  kijken.De  rest  volgt  met  kleine  stapjes vanzelf. Wil  ze  terug? Laten  gaan en gewoon opnieuw  beginnen. Het  zal  veel  sneller gaan dan  je  denkt,  omdat het alleen  de  nieuwe  omgeving is  die  haar  onzeker maakt, waar ze  aan moet  wennen, het  is  niet  dat  ze  nooit  eerder  uit  de  onmiddellijke  omgeving  van ma  is  weggeweest. De kleine  stapjes  en positieve bemoediging van het  clickeren helpen  haar  in no- time  daaraan  te  wennen.