Wil schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:03:


Had het zo opgevat dat ik de rekening niet moet betalen omdat de dierenarts haar niet kon redden. Achteraf bekeken helemaal verkeerd opgevat. Sorry Joop.

Ben wat licht geraakt de laatste tijd, ik heb van bepaalde personen heel wat moeten horen. Ik had haar al eerder naar de slacht moeten doen, had ik veel meer geld gehad voor een nieuw paard en had ik niet uit nood zo'n harig geval moeten kopen die ook nog een snor heeft. Die personen kunnen me wat, ik ben blij met mijn besnorde dame.

De dierenarts komt maandag langs voor inenten. Inenten gebeurt hier niet zomaar, er gaat een lichamelijk onderzoek aan vooraf, omdat zieke paarden niet ingeent mogen worden.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:17:


Dat geeft toch niet Monique. Kan me wel voorstellen ook dat je ibbelig bent.
Toen ons laatste veulen stierf was ik flink van slag af, en dat is echt al jaren geleden. Jij en Klaas hebben zoveel méér meegemaakt.... dit heeft gewoon tijd nodig en ook niets te maken met een nieuw paard.
Die mensen Monique.... hebben geen flauw idee. Maar het doet wél zeer als zulke dingen gezegd worden. Probeer het langs je af te laten glijden...

Ik hoop dat je harige en besnorde dame alles heeft wat jij wilt!
Lijkt me dat jullie samen eerst eens een fijne band op moeten bouwen en vooral LOL hebben.
Verder zie ik uit naar alle avonturen die jij met Lily gaat beleven, en ik hoop dat je dit gewoon lekker op dit forum schrijft!

Groeten,

Wil.

Wil schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:03:


Precies, het is altijd gewoon betalen, geen no cure no pay. Als je op de operatietafel dood blijft krijgt je familie ook gewoon de rekening. Ik zou als DA wel de medicijnen en kosten rekenen, maar ook proberen redelijk te blijven met de prijs.

Monique Meijer schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:17:



Ik zou ook aardig van slag zijn in jouw plaats. Ik doe nooit een paard naar de slacht, integendeel. Ik vind je harige geval er leuk uitzien. Het lijkt me geen noodgeval.

joop schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:44:


Ja, is zo. We zijn tot 2 x toe bij onze DA indertijd met aangereden katten gekomen, niet ons eigendom. We konden ze moeilijk langs de weg laten kreperen toch? 1 is in leven gebleven, die kosten hebben we gewoon betaald.
De andere (was maanden later hoor) was te erg beschadigd en had het erg benauwd. Voordat we er naartoe gingen had ik daar al een hard hoofd in... en dat werd ook bevestigd. Euthanasie dus. En die rekening hoefden we niet te betalen.
Dus: ze bestaan echt wel....

Groet,

Wil.

Monique Meijer schreef op zaterdag 25 april 2009, 14:17:


Wat mensen zeggen, moet je links laten liggen. Laat ze maar kwaken, 't is gemakkelijk om vanalles te zeggen, doen is wat anders. Jij hebt veel voor Indy gedaan, niemand kan dat afpakken.

Natuurlijk werken DA'en ni voor niks, ze moeten ook hun boterham verdienen. Ik heb toen aan mijn DA € 75 betaald nadat Blackske gestorven was (bloedonderzoek was apart). Geen verwijt naar jouw DA want niemand hier weet exact wat jouw DA allemaal heeft gedaan. Wat ik wel weet, is dat mijn DA niks of toch bitter weinig heeft verdiend toen, ik heb haar dat ook gezegd en was haar daar dankbaar voor, ni voor die euro meer of minder maar voor het menselijk aspect.

Veel plezier met Lily (en haar snorretje )

Vanmorgen eerst uitgebreid met Lily gewandeld - ze is gewend aan een lange lijn achter iemand aan te sjokken, oren op halfstok, ogen dicht. Ik heb haar half naast mij laten lopen - een wereld van verschil toen ze begreep dat ze dat mocht. Ze was in alles geinteresseerd, moest overal aan snuffelen, vooral de sigaretten automaat was het einde. Inhalen doet ze niet, ze blijft keurig bij je lopen, passerende auto's worden genegeerd. Daarna de stoute schoenen aangetrokken: mevrouw in de bak opgezadeld en voorzien van een touwbosal. Opzadelen was een ramp, ze is gewend heel kort vastgebonden te staan, dan blijft ze als een blok staan. Met opzadelen volgde ze me steeds en begreep in eerste instantie niet dat ze gewoon moest blijven staan. Had ik eindelijk het zadel erop, draai ik me om om de singel te pakken, draai weer terug, was mevrouw verdwenen. Ze stond een paar meter verderop, maar kwam aanlopen toen ik haar riep. Na een paar keer oefenen begrijpt ze dit ook wel, denk ik, ze leert snel. Vrij staan is immers veel leuker dan kort vastgeboHet is net een groot kind, gezien haar leeftijd heel begrijpelijk. Ze kan aandoenlijk om bevestiging vragen of het goed is wat ze doet.

Mevrouw snapte er niks van dat de bosal om de neus moest, ze wilde hem steeds in de mond nemen. Het leidtouw wat naast haar bungelde bekeek ze wat argwanend om hem vervolgens te negeren. Eerst een paar rondjes beide kanten op gelongeerd en toen er even voor een paar rondjes opgestapt. Mevrouw stapte argwanend rond en zocht tevergeefs naar het bit, toen geconcludeerd dat ik schijnbaar niets van haar wilde (geen bit = geen werk) en met gespitste oortjes geprobeerd richting uitgang te draven, waar Klaas stond te kijken. Even been aandrukken en mevrouw week de andere kant op. De volgende ronde langs de uitgang werd er wel heen gekeken maar mevrouw liep verder. Ze reageert aardig op neckreining, met voorzichtig been erbij kun je haar erg gemakkelijk omdraaien. Het is wel erg wennen, Lily is vergeleken met Indy een erg log gevaarte, ze reageert praktisch met een vertraging erin. Eigenlijk wel erg prettig - ze schrikt ook met een vertraging erin, als ze het gevaar goed wil bekijken is het al weer verdwenen.

Linksom is ze erg soepel en kan ze goed buigen, rechtsom wil haar hals niet goed mee. Geen wonder, ze werd praktisch nooit in de bak gereden, alleen rechtuit op buitenritten. Nog heel wat werk aan de winkel dus, maar tijd zat. Ze is pas 4 jaar, nog erg jong. Eerst maar veel wandelen en af en toe wat oefenen in de bak.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zondag 26 april 2009, 13:39:


Leuk Monique!
Ik lees veel herkenbare dingen hahaha. Log gevaarte, vertraging...
Lekker hoor, genieten..

trea hoex schreef op zondag 26 april 2009, 17:56:


Blijf vooral schrijven, Monique. Ik vind het leuk om te lezen en kan veel van je leren!

Monique Meijer schreef op zondag 26 april 2009, 13:39:


Precies... erg jong! Is ze nu nét pas vier jaar geworden of wordt ze binnenkort al vijf?
Gelukkig weeg jij niet zoveel )

Groeten,

Wil.

Wil schreef op zondag 26 april 2009, 21:23:


Haar precieze geboortedatum is niet te achterhalen, in haar paspoort staat alleen een jaartal, 2005. Voor zover ik weet heeft hij haar als veulen op een markt in Engeland gekocht waar ze met nog 100 anderen stond. Ik ga er dus van uit dat ze net vier geworden is. Volgens de vorige eigenaar is ze pas enkele maanden onder het zadel, in ieder geval nadat ze 3,5 jaar geworden is is ze ingereden: zadel erop en gelijk in een groep naar buiten, daarna vrij snel alleen. Gelukkig is ze niet al met twee jaar ingereden, dat is tenminste iets. Daarom het zekere voor het onzekere en haar eerst eens vijf laten worden voordat we echt gaan rijden. Tot dat tijdstip voornamelijk wandelen en lekker de omgeving verkennen.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 27 april 2009, 7:11:


Hallo,
heb wat foto's toegevoegd van afgelopen zondag!
Nog even over snorren: ziet er schattig uit, maar mevrouw doopte hem vanavond in een laagje uitelkaar geregende mest toen ik mest aan het scheppen was en veegde hem aan mijn jas en het handvat van de kruiwagen af. Toen mijn gezicht eraan moest geloven heb ik met een zakdoekje het ergste verwijderd.
Monique