Nou...mooi niet dus he!
Wat ik hier nou weer gezien heb . Ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken.
Erik heeft een grondwerkcursus met Namkje gedaan.
Namkje is de afgelopen 2 jaar bijna alleen maar getraind met oc, en zodra ik afkwam met een halster , stonden er 2 paarden te trappelen om iets te gaan doen , echt!
Ik pakte altijd alleen maar het paard wat zelf wilde trainen , en ik stond nooit met een bek vol tanden.
Na het weekendje cursus waarin Namkje het heel goed gedaan heeft , geprobeerd om hier de boel op te pakken.
Namkje kwam niet meer! Liep zelfs van ons vandaan!!
Ik was helemaal verbaast.
Wat is er gebeurd tijdens die cursus ; jouw plaats is mijn plaats , loswerken in een bak van 15 bij 15 m. leid oefeneningen en schriktraining.
Diegene die les gaf vertelde dat Namkje gelegenheidsdominant was , en dat er soms even goed duidelijk gemaakt moest worden wie nou de leider was.
Dit dmv jouw plaats is mijn plaats.
Tja , dat zijn de dingen die ik nooit gedaan heb met haar , want ik liet het immers nooit zo ver komen in mijn trainingen.Ze werd alleen maar beloont voor wat ze goed deed , en niet in mijn ruimte komen is nooit een hot item geweest daardoor.
Als je met oc. traint , is er dan nooit een reden om dit soort ''spelletjes'' te trainen?
Het lijkt mij van niet.
Maar hoe los je dan problemen op die ontstaan door matig leiderschap?
Ik bedoel , ik heb zelf ook het probleem met haar dat ze zich blijkbaar niet veilig genoeg voelt , als ik met haar van huis weg wandel. Namkje vind het dan nodig om zelf op te gaan letten , en zelf te bepalen waarop ze moet gaan reageren.
Ik loop van graasplek naar graasplek , maar juist tijdens het grazen word ze onrustiger...
Met spelletjes als J.P.I.M.P bereiken we blijkbaar alleen maar dat ze het trainen niet meer leuk vindt.
En wat is nou het mooiste plaatje als je afkomt met een halster; een paard wat in draf op je afkomt om te gaan werken!
Tenminste , dat besef ik nu. Ik vond het al normaal dat onze paarden altijd naar ons toekwamen....
Erik gaat verder trainen met Namkje , loswerken etc. Daarvoor heeft hij altijd even jouw plaats is mijn plaats nodig , want anders is Namkje niet vooruit te branden.
Als hij hier wat consequenter mee gaat trainen , krijgen we dan een moeilijk te vangen paard , of zou dat ook van voorbijgaande aard kunnen wezen?
Mijn handen jeuken , en ik zal het moeten laten gebeuren , anders geef ik Erik ook geen eerlijke kans.En ik ben al lang blij dat hij er mee aan de slag wil gaan!
Maar de druk die Namkje nu krijgt , vind ze nu nog niet leuk.
Gr Esther
Warboel
