Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 11:42:


Nu heb je het over mensen neem ik aan?


Beloning, net als druk, heeft verschillende vormen. Een veilige plek is toch een enorme beloning? Dat geldt voor mensen en voor paarden.


Zolang je denkt dat het om regeltjes gaat, zal je je dat niet kunnen voorstellen. Het Parelli-plan zoals ik het zie, is het bestuderen van het fenomeen paard, nadenken wat werkt voor dat individu op een bepaald moment op een bepaalde plaats. Wat vandaag een goede aanpak is, kan morgen helemaal fout zijn. Je probeert je paard continu te lezen en te luisteren naar wat ze zegt, en te handelen naar gelang.

Dat is voor een paard een beloning waar naar mijn mening (en zeker voor mijn paard) geen snoepje tegen op kan. Het betekent voor haar dat ze te allen tijde op mij kan rekenen. Haar vertrouwen in mij was niet slecht, maar het is enorm vooruitgegaan, omdat ik meer geleerd heb.

Wil schreef op maandag 25 mei 2009, 18:17:
hoe zouden

Ze is redelijk trekkermak maar dit was wel een hele grote met heel veel lawaai. We blijven oefenen.

Arina Bezemer schreef op maandag 25 mei 2009, 21:51:


Catcher en Chaser hebben beiden in een weiland gestaan waar de hele godganse dag zwaar landbouwverkeer rondreed. Helemaal doorgewinterd trekkermak dus.
Resultaat is nu dat Catcher 'zijn' trekkers kennelijk mist en dus z'n neus onder de motorkap van de grote John Deere van buurman steekt als ie de kans krijgt.
Hij blijft oefenen )

--knip knip--

hoe zouden jullie dit oplossen?

In geval van nood het paard afleiden van het gevaar door uit balans te brengen. Zodra het paard een stap verzet, het paard meenemen om je heen en in circels laten lopen. Zo geef je het paard de gelegenheid zich af te reageren door beweging en je houdt het paard bij je.

Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 26 mei 2009, 9:05:


Je bedoelt wellicht als je paard staakt terwijl je midden op de weg bent en er komt groot verkeer aan. Ten eerste voorkom ik natuurlijk dat ik de weg op ga als er verkeer aankomt dat niet meer zou kunnen stoppen. Een dooddoener natuurlijk, maar dat maakt wel duidelijk dat ik mezelf niet zo gauw in de situatie geplaatst zie. Anderzijds merk ik dat Luna voor auto's aan de kant gaat, zelfs als ze staakt terwijl we op het boeren weggetje zijn van huis af, dan gaat ze aan de kant als er een auto aankomt. Ook buiten onze staakzone moeten we een "drukke" weg oversteken, dwz elke keer gaat er 1 of 2 auto's voor ons langs. Het is nog niet gebeurd, maar als ze dan zou staken, dan kunnen van mij de auto's remmen, daar heb ik geen moeite mee, ze zijn het ook wettelijk verplicht. Zelf rustig blijven is zelfs een onderdeel van verkeersmak maken. Maar goed dan nog is het voorstelbaar dat er door een raar toeval, ergens waar dan ook, je plotseling weg moet wezen. Doen wat nodig is, impulsief, waardoor het paard mee gaat vluchten de zelfde kant op. Dat is het één na uiterste en daarna komt, zorgen voor je eigen veiligheid.

Groet, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 26 mei 2009, 12:39:


"Ten eerste voorkom ik natuurlijk dat ik de weg op ga als er verkeer aankomt dat niet meer zou kunnen stoppen"

Kun je dat altijd voorkomen? Een paard kan ook op je eigen oprit schrikken. Sneeuw wat van het dak afvalt, zo op de kont van je paard. En als er dan net een vrachtwagen langskomt.... tja

Monique