e m kraak schreef op woensdag 27 mei 2009, 4:20:
> Ik vind deze hele discussie vreemd. Ik dacht dat we het
> zeurstation over "druk" allang gepasseerd waren. Immers, "druk"
> meet je in Nm... is iets natuurkundigs.
>
> En dat wordt er helemaal niet bedoeld. Wat bedoeld wordt gaat
> over het veroorzaken van gedrag d.m.v. straf of beloning. ZEG
> DAT DAN OOK.
Goed om nog eens te verduidelijken.
De verwarring komt ook doordat mijn grootste verandering in aanpak ligt in het feit dat ik gestopt ben met haar zijwaarts te leiden (werd al snel zwaar trekken) en overgegaan ben op een doorhangend leidtouw. Dat er dan lezers zijn die denken dat ik dan niet meer duidelijk ben, niet meer consequent en niet meer leiding geef en het paard alles laat beslissen, tsja dat had ik ook niet voorzien, noch kan ik dat voorkomen zo blijkt het. Dat er dan mensen zijn die denken dat ik mijn volgende paard aan het vernielen ben, dat is wel heftig, maar toch zal ik moeten doen wat mij het beste lijkt te werken en is al de kritiek ook niet meer dan een mening.
> Het zoveel mogelijk vermijden van straf ten gunste van belonen,
> zoals wetenschappelijk en technisch omschreven, geeft betere
> resultaten. Simpeler en korter dan dit kan ik het niet stellen.
> Het is niet eenmaal maar vele malen van allerlei kanten
> onderzocht en steeds weer bewezen. Het gaat dus niet om een
> principieel niet willen straffen of andere door mensen bedachte
> zweef-flauwekul maar om doordacht veroorzaken van respons in
> (leer)gedrag.
Belonen doe ik haar veel, vooral met de voeten oppakken en bijvijlen. Bij haar stops werk ik ook met dat ze zichzelf flink ellendig maakt. Ik veroorzaak dat echter indirect, dat is het grootte verschil. Doordat ik haar kijkrichting naar achteren of naar de weide met shets naast haar blokkeer. Even daarvoor heeft ze dan al stil mogen staan bij die shets even kort gegraast daar, en dan ga ik door met die aanpak van niet meer grazen en het verzoek om door te lopen. rechtuit liggen dan alle beloningen. En dat is naar mijn gevoel de beste aanpak voor haar op dit moment. Als je hieraan nog wat kunt verbeteren dan hoor ik het graag. Ze probeert onder haar eigen spanning uit te komen en maakt nog net niet (snel en vaak genoeg) de beslissing die ik graag zie. Hoe zou jij het doen, wanneer ze probeert om intern haar nare gevoel op te lossen met, haar laatste vondst, passieve stilstand? Ik blijf geduldig hou haar toch iets bij de les, en dan besluit ze toch maar door te lopen. Het is echt helpen haar tot (de voor mij) juiste beslissingen te komen.
Groet, Michiel
Warboel
