Wil schreef op dinsdag 2 juni 2009, 12:54:
> Heb zelf nooit zo'n paard gehad. Een goede vriendin van mij wél.
> Deze kreeg de aanvallen ook nog eens door windzuigen.
> Deed hij overal, ook gewoon in het weiland.
Wind zuigen doet dit paard niet.
> Zij was al zo ervaren dat ze een koliekaanval kon zien aankomen
> en spoot dan zelf alvast een spierverslapper. In afwachting van
> de DA.
De eigenaresse heeft haar nu 5 jaar (heeft alleen het eerste jaar op haar gereden, recreatief) Kent haar precies en heeft me al uitgelegd waar ik op moet letten. Heb foto gezien + een filmpje van 5 min. hoe ze is na een koliekaanval. Doodmoe, waarbij af en toe bijna door de voorbenen zakt.
Overigens een paard die er verder prima uitziet. Aan de buitenkant is niets te zien. Enkel op dagen van een koliek aanval, de dag daarna is ze weer zo fit als een hoentje.
> Zo, en met beleid voeren, heeft ze hem nog jaren kunnen redden.
> Maar, het einde was niet zo leuk. Uiteindelijk darmen in de
> knoop en er was niets meer te redden. Natuurlijk wist ze dat
> dit ene keer zou gebeuren... helaas was ze zelf niet thuis. Dus
> hebben ze dit paard nog naar Utrecht vervoerd, daar is het
> acuut ingeslapen. Gewoon vreselijk dat ze dit dier nog vervoerd
> hebben.
Idd jammer van dat vervoer.
> Natuurlijk hoeft jou dit niet te overkomen. De kans dat zo'n
> dier toch door een vreselijke koliekaanval dood gaat is echt
> heel groot.
Klopt, maar dat risico is er met elk paard, dit paard meer uiteraard.
> Je zult zo'n paard altijd in de gaten moeten houden en moeten
> beperken met alles.
Klopt.
> De vraag die je jezelf moet stellen... wil je dit allemaal
> meemaken? En op je hals halen? Is het t.o. dit paard eerlijk?
> Hoe is de kwaliteit van haar leven dan?
Dit zijn vragen die de eigenaresse zichzelf deze week stelt. Waar ze het moeilijk mee heeft. Bij ons plaatsen zou een optie kunnen zijn. De vraag is wil ik die bieden of niet.
De vraag of ik het wil meemaken is voor mij niet relevant. Dan hadden we sowieso niet moeten kiezen om een start te gaan maken met een rusthuis. Een plek waar een paard zijn of haar laatste jaren mee mag maken op een zo goed mogelijke manier. Daar hoort het einde, de dood bij.
Warboel
