Hallo,


Ben gerust, ik voel mij niet afgebroken. Ik denk dat meerdere mensen dat denken , maar ik heb genoeg waarheid gezien en gevoeld in hetgeen ik doe om afstand te nemen van mensen die dit nog niet gezien of gevoeld hebben.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jou privé-lessen en geloof dat ik zelf nog vanalles kan leren van jou.


Ik wil hier niet verdedigend overkomen maar het is zo dat ik weet dat ik geen professionele trainer ben en mij daar ook naar gedraag. Ik verkondig hier niet dat ik alles weet en op alle mogelijke problemen een antwoord heb. Dat heb ik nooit vermeld en zal je ook nergens zien staan. Het enige wat de mensen misschien schuwt in het lezen van de advertentie is het feit dat ik vermeld dat paarden mij hebben geleerd op een dieper niveau te communiceren. En dat je op deze manier het paard beter kunt begrijpen en dus probleemsituaties efficiënter kan aanpakken. Dat is hetgeen ik overbreng in mijn trainingen.


Ik vind het interessant dit te horen maar zonder mij ooit bezig gezien te hebben, is dit weinig relevant. Want hoe dan ook (positief of negatief), het blijft een mening. Maar ik blijf erbij dat ik het interessant zou vinden om met jou te praten over het lesgeven in het algemeen. Het lijkt mij van beide kanten leerrijk.
Maar ik weet dat dat niet zo gemakkelijk gaat via de computer.

Bedank voor je reactie, je hebt inderdaad een punt,
vriendelijke groeten,
Jasmijn

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 11:45:


stuur na de blok maar eens een mailtje, dan gaan we eentje drinken op de oude markt in Leuven, ik zit ook aan de KU

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 2 juni 2009, 23:55:


Als jij dit niet geschreven had ilona,,dan had ik t gedaan.
Krijg er ook de brrr van.
trudy

Ilona Kooistra schreef op woensdag 3 juni 2009, 11:30:


Die heb ik wel , echt kort gevreten , toen ik in Portugal zat.
Daar stond ze zoon 12 uur per dag op , zei Erik.
Ik had Erik de opdracht gegeven om Echt heel zuinig te zijn , maar namkje stond echt op ontpoffen toen ik terug kwam.Ik heb het vermoeden dat Erik de paarden elke dag een strook hoog gras erbij gegeven heeft...

De wei is geen koeienweide meer , gras staat alwel in bloei en is stengelig.

Ik zal haar vanavond een poos op het korte stuk zetten.
pffff hoe lang dan ongeveer? 4 uurtjes? twee keer daags?Of liever 12 uur achter mekaar...Dan kan ik haar snachts er wel op laten , want nu staat ze snachts alleen omdat Maike toch meer te vreten krijgt dan zij.

Die tweemaal per dag op hóóg gras zal zij

Inderdaad , dat is precies de reden waarom ik en zij zich er niet gelukkig bij voelen...

Hooi van Johan heb ik , en dat is stengelig , en grof.

Misschien iets korter , maar ik denk niet veel.
het is een bodempje van een gewone emmer , met een hele plons water erbij , daarom doet ze er wel langer mee.
Ik geef het puur om ander hooi en gras te kunnen aanbieden dat wat ze hier krijgt.
Er zitten veel kruiden in.


De hooiruif staat achter in de bak , en dat is een enge plek , vlak bij bosjes. Ze galoperen daar nog wel eens weg.
Het water staat op zijn verstweg van het hooi , maar daar maakt ze weinig gebruik van , omdat het hooi geweekt gegeven word.

Als ze snachts op de korte weide kan , zoon 10 a 12 uur , dan geef ik haar overdag een plak stro en een plak hooi. Van stro eet ze zowieso minder , en doet er langer mee.
Omdat ze zoveel uren dan op het gras staat hoef ik ook niet bang te zijn dat ze van iets te weinig krijgt.

Erik heeft haar in die week dat ik in portugal was , elke dag een strook hoog gras erbij gegeven[althans dat vermoeden heb ik ] , misschien dat als ze dat nu niet krijgt , het voldoende is om toch af te vallen.

12 uur is dan niet weer teveel van het goede?op echt kort gras?

Gr Esther

Martina schreef op woensdag 3 juni 2009, 11:43:


Het financiële plaatje buiten beschouwing gelaten. (Dat moet ieder voor zich beslissen ) Vraag ik mij oprecht af, wie er allemaal meteen aan de telefoon zou hangen?
De eerste keer dat pony het had en het duurde mij wat te lang, heb ik uiteraard ook even gebeld. (Omwille van de eerdere ervaringen met die vriendin haar pony en paard, wist ik wel wat het was dus daarom dat ik het wel even had aangekeken.) Toen had de pony het ongeveer een uurtje en werd toch gezegd dat ik het nog maar even verder moest aanzien.
Nog een uur later was het dan inderdaad over. En hij heeft het nog wel eens een paar uur gehad, maar ook wel eens 10 minuutjes.
Tja, waar ligt de grens?
Bij mij toch wel op enkele uren denk ik of het paard moest het heel benauwd krijgen ofzo.
Mijn pony bleef er altijd heel rustig onder. Die stopte dan plots met eten, begon te kwijlen en na een tijdje komt er ook rotzooi uit z'n neus en verder stond die gewoon rustig, bijna apatisch met z'n hals gestrekt wat te kokhalsen.(Of iets wat erop lijkt.)
Ik kan me wel inbeelden dat als je niet wat het is ofzo, dat je dan in paniek raakt. Erg aangenaam ziet het er niet uit.
En de reactie van het paard zelf, zal ook wel meewegen in je beslissing?

Ans Jondral schreef op woensdag 3 juni 2009, 12:20:

Precies, denk dat het niet overal het zelfde is. Ligt eraan hoe je paard erop reageert en of je zelf herkent wat het is. Per keer bekijken. De eerste keer bellen met de DA hierover was voor mij doorgeven wat de symptomen zijn, had geen idee wat het was toen. Schrok me rot. Ziet er niet uit. Zal het nu wel herkennen denk ik. En misschien langer wachten met bellen. Afhankelijk van hoe het verloopt.
Mijn 1e reactie nadat de DA zei dat de slokdarm verstopt was, was de slokdarm te kneden in de hoop de prop wat losser te maken. Als je naar de hals kijkt als ze eten zie je waar de slikbewegingen lopen. Beetje masseren daar. Geen idee of dat kan/helpt haha. Vrij snel daarna at ie weer. Ben dan geneigd te denken dat het wat gedaan heeft natuurlijk haha.