Fred schreef op zondag 7 juni 2009, 11:30:


En zie,hier is Fred weer,...het gaat weer eens over geld en belasting zoals altijd.
Fred ,je hebt nooit meer geandwoord op mijn reactie van een heeeele tijd geleden.
Geeft niet hoor,je was gewoon uit op informatie voor je eigen bedrijfje.
Bemoei je maar met je eigen zaken inplaats van die van een ander!

Een klein lesje in kunstgeschiedenis, een grote les in nederigheid.

Oud-Grieks beschilderd aardewerk:
Minder dan 1% van het beschilderde Griekse aardewerk is bewaard gebleven, maar dit is genoeg om een goed beeld te krijgen van de ontwikkeling van deze belangrijke tak van kunstnijverheid.

Oud-Griekse beeldhouwkunst en architectuur:
Ook op het gebied van de Oud-Griekse beeldhouwkunst en Oud-Griekse architectuur, is slechts een fractie van de productie van Griekse kunstenaars bewaard gebleven. Het kostbare brons is veelal omgesmolten; marmer kan worden verbrand tot kalk, en dit is het lot dat vele beelden en tempels te beurt is gevallen. Oorlogen en aardbevingen hebben hun verwoestende werk gedaan; ook zijn stenen en zuilen van gebouwen misbruikt in middeleeuwse en moderne stadsmuren, kerken en andere gebouwen (zogenaamde spolia). De meeste originele standbeelden die wij nu nog over hebben zijn recente vondsten, soms uit zee.

Oud-Griekse schilderkunst:
De Grieken streefden naar harmonie en schoonheid, en naar het zo prachtig mogelijk weergeven van een object. In het grootste deel van de ontwikkeling (behalve laatste, hellenistische periode) is niet zozeer het realistische als wel het idealistische dat centraal staat, men wilde een perfecte weergave van ideale lichaamsvormen en –houdingen.
Optimale harmonie werd als een teken van Goddelijkheid beschouwd, religie was heel belangrijk in het leven van de Grieken, net als de Mythologie, die veel onverklaarbare zaken uit de natuur en het dagelijks leven een verklaarde. Er werden dan ook voornamelijk onderwerpen uit de mythologie en religie afgebeeld. Opmerkelijk is dat veldslagen en overwinningen nooit feitelijk werden weergegeven, maar steeds indirect via een mythologisch thema.

De Romeinen hebben over het algemeen altijd een voorkeur gehad voor de Griekse kunst. Kunstwerken waren voor hen voornamelijk bedoeld als teken van macht, macht van bestaande mensen. Die werden dan ook juist uitgebeeld.
In de beeldhouwkunst neigde men ernaar de Grieken te kopiëren.
In de bovenste klassen van de maatschappij waren de Grieken ‘in’, het was volgens de mode om te converseren in het Grieks, Griekse boeken te lezen en Griekse kunst te hebben.
Degenen die het zich konden veroorloven, lieten originele Griekse beelden overschepen naar Rome, de minder rijken lieten kopieën maken van bekende beelden.

Bronnen:
Eeuwige schoonheid, E.H. Gombrich, vertaling van ‘the story of art’, London Phaidon 1950.
Het Romeinse Rijk, H. Kähler, vert. van ‘Rom und sein Imperium’. Elsevier 1981.
Fortuna 3, Romeinse Literatuur. Charles Hupperts & Elly Jans. Uitgeverij Eisma bv. Leeuwarden.

Mijn Persoonlijke interpretatie:
Aangezien de Oude Grieken streefden naar een ideaalbeeld van de schoonheid, ligt hierin mogelijks een verklaring waarom afbeeldingen zowel mét als zonder bit te zien zijn. Het is de Grieken helemaal niet om het technisch correct weergeven van hun rijstijl te doen, maar wél om de geïdealiseerde weergave van de uitzonderlijke uitstraling van het wezen paard, in perfecte harmonie met zijn berijder.

Romeinen reden met bit, net zoals er ook vermoed wordt dat het hoefijzer door hen werd uitgevonden opdat hun paarden de heirwegen zou kunnen trotseren.
Veel beelden die aanvankelijk aan de Grieken werden toegeschreven bleken bij verder onderzoek Romeinse copiën te zijn.

Conclusie:
't Is allemaal de schuld van die dekselse Romeinen.
Asterix en Obelix hadden er ons ook al voor gewaarschuwd, bij Fransenilonix.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

clarissa ruijgrok schreef op zondag 7 juni 2009, 19:09:


Ah, zo herkenbaar! En een goed onderwerp, Clarissa.
Als je naar een trainer gaat, kan je het beste doen alsof je een onbeschreven blad bent. En terug thuis van training eens rustig bekijken hoe je het nieuw geleerde kunt inpassen in je eigen systeem.
Want openheid voor andere zienswijzen en benaderingen is een eigenschap die trainers maar zeer zelden bezitten.
Ze breken je eerst volledig af, alles wat je deed was helemaal fout (net zoals ze vaak andere trainers helemaal niets vinden). En dan gaan ze je vertellen hoe het wèl moet.
Vergelijkbaar met wat hier op het forum gebeurt met neiuwkomers.
Coralie

Waauw, leuke gravure's op de foto's!
Dit beeldje:
,
lijkt net het evenbeeld van de Lybico-Berber (zou een voorouder van de Fries zijn):





(sorry voor de foto's met bit, zal wellicht geen Griek zijn )

Thx! Leuk om aan m'n collectie toe te voegen.

Vergeten bron te vermelden:
http://cheval.barbe.free.fr/Maroc2007-2-A14-MaleNoirB.htm

Maria Delavega schreef op dinsdag 9 juni 2009, 1:09:


Ja Ja vooral t laatste plaatje.
Derniere MISERE op 19-1 -2--7 en waarschijnlijk de rest van zn leven.
Prachtig ,arm paard

verasita schreef op dinsdag 9 juni 2009, 7:01:


Was gewoon om de vergelijking te maken tussen dat paard van het beeldje en het levend exemplaar.
Misschien tip voor ontwikkelingsmedewerker die de bevolking daar bewust gaat maken van de gevolgen door rijden met bit, ipv hier te lullen over wel of niet met bit rijden van Grieken ?

Maria Delavega schreef op dinsdag 9 juni 2009, 9:06:


Zou prachtig zijn, maar ik vrees met hele grote vrezen dat dit niet op de agenda van ontwikkelingswerkers staat!

Anja Seijn schreef op dinsdag 9 juni 2009, 9:21:


Wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?
Ik bedoel iemand die hier met paarden werkt, die daar mensen bewust gaat maken . Mensen met een missie, die in NL en België ook al goed werk geleverd hebben.
Beetje zoals deze dame doet:

http://www.cas-international.org/nc/nl/nieuws/nieuwsbericht/persbericht/koop-het-boek-probleemloos-bitloos-en-steun-daarmee-ook-de-stieren/?tx_ttnews[backPid]=74&cHash=f3139afdc7

Link lukt niet door het woordje bitloos, is boek van Josepha Guillaume, Probleemloos bitloos. Als je het koop steun je ook de stieren die mishandelt worden in arena.

Maria Delavega schreef op dinsdag 9 juni 2009, 10:28:


Aardige vrouw, Josepha Guillaume, zal er geen kwaad woord over zeggen ... recent een workshop Vrijheidsdressuur à la Pluvinel bij haar gevolgd. Ik als beginner kon maar één conclusie trekken: aanfluiting! Ben totaal gedesillusioneerd naar huis gegaan. Alles op basis wat het paard aan biedt, alles op basis waar het paard zin in heeft ... kortom, theorie misschien grappig, maar praktisch geen knip voor de neus waard!

Anja Seijn schreef op dinsdag 9 juni 2009, 10:46:


Ah, interressant, zag je geen vooruitgang? Werkte het niet? Waarom vond je het niks? Pluvinel was toch een beroemde dressuurmeester.

Piet schreef op dinsdag 9 juni 2009, 11:09:


Ik zag helemaal niets, Piet. Pluvinel was inderdaad een beroemde dressuurmeester en het theoretische gedeelte was interessant.
Het praktische gedeelte was gewoon ... niets ... paarden die maar wat los liepen in een bak ... hysterisch waren en dus niet meewerkte of gewoon zelf maar wat gingen rondlopen (tussen de mensen door bijvoorbeeld, want die hadden wortels) en er eigenlijk geen zin in hadden. Dus ja, dan boden de paarden niets aan en dat zou dan wel een reden hebben (?!).
Kortom, hele hoge verwachtingen Pluvinel toegepast in vrijheidsdressuur, maar Pluvinel had hier waarschijnlijk ook niets van begrepen!

Maria Delavega schreef op dinsdag 9 juni 2009, 10:28:


Maar steun je daar ook het vele malen groter aantal stieren mee die zwaarder en langduriger mishandeld worden in ONZE bio-industrie?

Piet schreef op dinsdag 9 juni 2009, 11:09:


...die helemaal maar dan ook volstrekt niets met PN te maken had/heeft!

Hét boek van Pluuf gaat voornamelijk over paarden tussen 2 palen vastbinden... heb fascimilé in de kast. Historisch minstens even interessant als die Oude Grieken maar ik vrees, aan de recente reacties hier te zien, dat ook Pluuf jullie geen fluit interesseert.
Ik denk dat die aardige mevrouw Pluuf nooit gelezen heeft, zelfs de vele prachtige plaatjes nimmer gezien, als zij presenteert dat dit staat voor "alles op basis waar het paard zin in heeft".

Wat mij boeit in die historische werken is wel degelijk verbonden met het heden. Bijvoorbeeld "Le Maneige Royal" van de Pluvinel, wat een schitterend, uitgebreid en gevorderd voorbeeld is van trace conditioning in een "klassiek" verband
Niet om het ooit zelf te doen dus, maar om te begrijpen hoe het werkt.