Dat kun je wel zeggen. En het is dat de boswachter nét kwam en mij opving, want ik sloeg tegen de vlakte van de schrik en de pijn. Mijn hand lag flink open (bloed droop eruit) en een deel aan de bovenkant is ook nu nog gevoelloos (denk dat er toch iets van een zenuw geraakt is), maar gelukkig bleek er niets gebroken. Maar ik snap nou wel waarom een wortel van enkele centimeters knapt als een lucifer-houtje als een pony er in bijt!
Volgens de DA is het een wonder dat Banjer bleef liggen en zich los liet trappen (hij moet vreselijk veel pijn hebben gehad) én dat er niets gebroken is in dat been. Bovendien lijken er geen pezen beschadigd. Nu alleen dus nog uitsluiten dat er toch een stukje bot is losgetikt en die wonden echt mooi dicht krijgen.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 17 juni 2009, 11:01:


Gedver wat een rotongeluk. Je zult inderdaad wel ellendig van de schrik zijn geweest.

Wat je vraag betreft ga ik met de rest mee. Een second opinion vragen van een andere dierenarts als je met deze niet comfortabel bent. Afwachten lijkt mij geen goed plan.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:25:


Ja maar...heft het een de werking van het ander dan niet op? Trekt de honingzalf dan niet in de groene klei?
Ik vind groene klei als verband een veel beter optie dan verband met dit weer!

Gr Esther