Het gaat steeds beter met aansteller Amaroc
Amaroc is eigenlijk nooit echt te pruimen geweest tijdens het rijden in de piste itt op buitenrit (buiten zalig nochtans). Een konijn 1km verder in de weide was genoeg om een bokfestijn te krijgen, een schaap, een ander paard, fiets, wandelaar, tractor ... pfoem .... en daar gingen we. Daarnaast wachtte hij steeds in spanning op de galop die er wel eens gevraagd zou kunnen worden om dan weer .... pfoem! Alles is de revue gepaseerd: stuurloosheid, wegrennen, bokken, vierkante voltes, met de schouder naar binnen vallen, bochten van 180° voor de omheining, ...
2 jaar terug wilde ik er de brui aan geven daar die spanning voelbaar werd tot in mijn tenen en terug. Maw ik stak gewoon de lont van de ton buskruit waarop ik zat zelf nog eens aan. Zeker op dagen dat ik stres had, dan moest ik hem maar best niet berijden
Dan na lang nadenken, heb ik me gedurende ca. 1 jaar gericht om mezelf te ontspannen ongeacht we weggekatapulteerd werden of niet. Alles weg te lachen ongeacht of ik op een rodeostier zat of niet. Gewoon rustig blijven en blijven zitten, luidde mijn opdracht. Dus dat lukte aardig na een tijdje. Hij was zo op de zit nu dat ik hem altijd bij me had, maar dan wel ter plekke alles over me heen kreeg (soort piaffe+bok). Maar dus iets nieuw aan hem vragen, bracht ons steeds weer terug naar af. Een mens begint dan te denken: ach laat het maar, ik wordt een boscrosser want zo komen we toch nergens. Tot wanneer ...
Ik hem een tijd terug aan de lange teugel onder stres (let voor Amaroc was gewoon iemand anders achter hem al stres, moest maar eens een krokodil zijn!) prachtig heb zien piafferen met als kers op de taart: een Capriole (wel gevaarlijk voor diegene die erachter stond en dit niet zag aankomen). Er werd mij toen gezegd (hij is toen letterlijk afgevoerd voor die les met Benny) dat hij hoog geschoold is, maar met zeer harde hand. De knoppen staan erop, maar Amaroc weet niet hoe en waar en tijdens stresmomenten krijg je alles tegelijk (zeker als hij je niet kent en hij je niet vertrouwt). Mhh werd mij zelfs afgeraden met hem geen lange teugel te doen op een hoger niveau. Ik heb deze raad goed onder mijn hersenpan gestoken. Daarna ben ik ook anders met hem beginnen omgaan. Alles wat ik hem wil aanleren, leer ik hem nu eerst aan de hand en beloon hem duidelijker en elke mm in de goede richting, dat brengt meer duidelijkheid en minder stres voor hem mee.
Nu eindelijk na 5jaar in totaal kan ik hem eindelijk corrigeren en nieuwe dingen aanleren ipv me gewoon altijd te moeten concentreren op het kalmeren van hem.
En dan ... heb ik enkele weken wijselijk het besluit genomen om hem eerst travers aan de hand te leren (met de clicker) en als dat er 200% in zat, hup erop. En ja hoor ... schouderbinnen beter dan ooit tevoren, travers 200% en zelfs nog iets meer en sinds gisteren ook renvers. Wat betreft de renvers dacht ik dat dat voor hem een logische stap zou zijn, maar toch even stressen omdat het plaatje weer niet klopte ivm de omheining.
Het bokken? Heb ik nu al ca. 2- 3 maand niet meer ervaren. Ik ga het nog missen
En juist als ik een slechte dag heb, stap ik nu op ... want niets maakt me nog zo rustig als Amaroc himself!
Zo en nu gaan wij trachten stillaan aan een rustig verzamelde gecontroleerde galop te geraken en wie weet komt mijn droom van vorige nacht nog uit: ook met hem zonder zadel en optoming in galop
Warboel
