Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 15:01:


Oh ja, het belangrijkste nog. Van een zeer introvert afstandelijk paard blijkt hij nu stilletjes open te bloeien. Hij loopt niet meer van me weg als ik met hem wil werken, laat zich netjes 'pakken', komt uit zichzelf knuffelen en aandacht vragen (iets wat hij nooit of nooit deed vroeger). Hij jaagt bij gelegenheid de andere bij me vandaan om alle aandacht zelf op te eisen. Na het rijden blijft hij bij me staan of volgt me. Ik ben er zeker van dat hij nu eindelijk de rust vindt die ook hij verdient. Zowel in de kudde als bij mij. Het innig contact tijdens het grondwerk heeft daar zeer veel mee te maken, dat weet ik wel zeker.

Piet schreef op maandag 22 juni 2009, 7:39:


We hadden natuurlijk een paar van die mooi paardevoetjes in diene Rus zijn bed kunnen stoppen en dan een studie maken over het Russische temperament. haha

amar schreef op maandag 22 juni 2009, 15:09:


wie was de moeder en wie de dochter?

Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 15:11:


Wat is dit fijn voor jullie beide!
En knap hoor , dat je na zoveel jaar van alles proberen , toch doorgegaan bent met zoeken , en je er niet hebt bij neergelegd.
Hoe gaat het nu tijdens de wandeling? Word het schrikken al minder?
Ik vind dit echt knap!!!

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 22 juni 2009, 15:29:


Buiten is hij altijd enorm leuk te rijden geweest. Als het een tijdje geleden is, dan is hij wat schrikkerig van dingen die hij eigenlijk wel kent. Met steeds diezelfde reactie nl. ter plaatse ontploffen. Maar normaal hij hij geen broekvent buiten.
Knappe stoere fries heb jij boven jou naam staan zeg! Zijn de mijn maar ponietjes tegen

Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 15:11:


Ik herinner me nog de ALLEReerste les in de onkruidpiste tegenover jullie huis ! ! It al long way to tiperairie

Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 15:35:


Broekvent ?!, die Belgen toch...


Alles in proporties he , ben zelf 190 cm , en dat redt jij ook niet hihi!
En ik ben nou juist altijd zo gecharmeerd van die schone spaanse paardjes ,maar die zijn over het algemeen wat aan de kleinere kant , en gauw te klein voor mij...
Trouwens die op de foto is ook een aardige spring in het veld.
Ik dacht dat het alleen aan mij zou liggen , maar als ik dan naar Tekla en Maike kijk.
Tekla is 2 jaar jonger , en al aardig verkeers mak. Namkje blijft schrikken van veel , word paniekerig bij het zien van een schaap op 200 meter afstand...
Toch ook een stukkie karakter denk ik...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 22 juni 2009, 16:54:


FOEI! Esther toch...op de foto is Tekla , dacht dat ik mijn oude foto van Namkje er nog op had staan...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 22 juni 2009, 16:54:


dacht al wel dat jij groot was Neen 1m72 is groot genoeg voor mijn paardjes en mijn echtgenoot. De spaanse paarden worden nu groter gefokt. Niet echt mijn ding. Ik hou meer van die kleinere compacte types.
Ja het schrikkerige gedoe. Karakter, aanstellerij, training ... een optelsommetje van veel factoren

eddy DRUPPEL schreef op maandag 22 juni 2009, 16:44:


ja ik ook. Snikheet, tong over het bit en wringen maar! Toen was het te warm om te bokken en te stressen. Maar dat ALLEReerste telefoontje van mij naar jou, dat herinner ik me zelfs nog beter. Ik was de wanhoop nabij.
Tja ... we zijn ondertussen van panisch/komisch duo toch al wat in de goede richting geëvolueerd. Wie had dat gedacht

Helms Cindy schreef op maandag 22 juni 2009, 17:20:


We zijn ondertussen enkele jaartjes later en allemaal geevolueerd in de juiste richting zeker Wanhoopsgevallen zijn mijn belangrijkste clienteel (waar ik jou, als vriendin, niet toe reken !!) .Waar ik vooral blij om ben is : dat je vertrokken bent op de juiste manier met je jonge paarden en omgeschakelt met echt geen gemakkelijk paard zoals Rock en dit maakt je ook een beter DA .Studeer jezelf niet te pletter en tot ergens in den draai hé

Er was eens een boer in Uitgeest en die woonde tegenover een molen. Hij vond de molenaarsdochter erg leuk en keek vaak naar de molen. Behalve boer was hij ook houtzager. Vroeger was dat een enorme klus, met twee mensen moest je heel veel moeite doen om uit grote boomstammen planken te zagen. Van die planken werden huizen en boten gebouwd.

Op een dag bedacht Cornelis dat het sneller moest kunnen. Hij bedacht de krukas, waarmee je een draaibeweging om kunt zetten in een op-en-neer gaande beweging. Als je hier een zaagraam aan vast maakte in de molen, kon je 30x sneller zagen dan met de hand.

Hij ging met zijn uitvinding naar Amsterdam, waar het grootste houtzagersgilde zat. Die weigerde zijn uitvinding want dan zouden ze hun baan kwijtraken.

Teleurgesteld ging Cornelis weer naar huis en ging naar Alkmaar en omringende dorpen. Die wilden maar al te graag een paltrokmolen (zaagmolen).

Dit was vlak voor de Gouden Eeuw. Nederland kon nu sneller boten bouwen dan Engeland en Nederland werd een wereldmacht op zee, dankzij de enorme vloot die door deze uitvinding gebouwd kon worden.

In Amsterdam bleven ze echter nog veertig jaar lang met de hand zagen en wisten ze al die veertig jaar die enge nieuwe uitvinding buiten de deur te houden. Uiteindelijk ging het houtzagersgilde failliet.

Dit is echt gebeurd en werd vanmiddag verteld aan de kinderen van de school waar ik lesgeef, we waren naar zo'n molen. Het deed me heeeel sterk ergens aan denken. Jullie ook?

Arabesk schreef op maandag 22 juni 2009, 17:38:


Dit mischien

http://www.youtube.com/watch?v=_5oizJbVUnE

e m kraak schreef op maandag 22 juni 2009, 12:02:


op het moment dat je je focus naar buiten legt, dus niet op het paard legt, wil dat zeggen dat jij als ruiter de omgeving in de gaten houdt. Dat is het gedrag wat de leider in de groep in de natuur doet. Dat geeft een paard vertrouwen dat het paard op jou kan vertrouwen. Paarden voelen snel aan of iemand bang is of niet. Als je je van te voren al druk gaat maken over iets waarvan je paard misschien wel angst kan hebben, dan voelt je paard dat ook en zal hij geen vertrouwen in je hebben op dat moment.
Concentratie heeft er in die zin mee te maken dat je je paard idd wel kunt sturen als je je lichaam en energie daar heen laat gaan, waar je samen naar toe wilt gaan. Ik doe dit met mijn merrie, en dit vergt wel wat samen, maar het gaat wel. ook stoppen en weer gaan stappen of draven werkt in die zin.

Piet schreef op maandag 22 juni 2009, 15:27:


Ouwe charmeur!