Pascal de Boer schreef op dinsdag 30 juni 2009, 7:23:
> Frans Veldman schreef op maandag 29 juni 2009, 23:28:
>
>> Je kunt het prima vergelijken met een blauw geslagen
> de verkleuring na nog goed uit (geen verbrede witte lijn ed.).
> Hij probeerd zijn voeten wel steeds op de hiel neer te zetten.
> Lopen lijkt wel een beetje op een dressuur oefening ver voor
> uit zwaaien dan neerzetten.
Om nog even op de analogie met de blauwe nagel verder te gaan: Een blauwe nagel valt er niet altijd af, maar is minstens ernstig verzwakt.
Wanneer de witte lijn breder wordt dan weet je natuurlijk zeker dat het paard
hoefbevangen is, maar dit is dan ook zo ongeveer de ergste gradatie. Maar de witte lijn hoeft bij
hoefbevangenheid niet perse breder te worden; als er hier en daar nog plekken zijn waar de laminae niet heeft losgelaten. De verkleuring van de witte lijn, en het ontlasten van de toon, zijn duidelijke signalen dat er iets ernstig is misgegaan; ook dit is een vorm van
hoefbevangenheid. De prognose is gunstiger als de witte lijn niet breder is, maar de snelheid van genezen ligt helaas niet hoger.
Frans
"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."
Warboel
