Helms Cindy schreef op donderdag 2 juli 2009, 18:27:


Hier tot voor kort zelfde verhaal. Ik heb maar 1 schuilstal, en momenteel kunnen enkel de ponies hierin. De paarden moeten het voorlopig doen met de schaduw op de wei. Mijn paard werd echter gek van de dazen en elke morgen moest ik hem bij de ponies zetten(hij moest toch nodig op dieet, dus twee vliegen in 1 klap) en 'savonds dan terug bij de andere paarden.
Tot mijn weidegenoot op het idee kwam zelf een dazenval ineen te knutselen. Hij heeft er wel wat uurtjes ingestoken, maar het resultaat mag er zijn!
Op enkele dagen schat zo'n 300dazen of meer gevangen! Deze middag op mijn paard: geen enkele daas te bespeuren!! Terwijl hij er anders minstens tien op zich heeft. Op het tweede paard ook geen enkele (zij is wel lichter van kleur en heeft er zowiezo minder last van) en op lucifer, een zwart paard, zaten er 4, terwijl hij anders zowat van kop tot teen volhangt..
Zou al niet meer zonder kunnen...

Ik heb (toen onze pony voor het eerst hoefbevangen raakte) als advies gekregen om bloedverdunners (Ascal) of asperine te geven zodat de doorbloeding tijdelijk wordt verbeterd.

Er zijn ook mensen die dat juist niet aanraden, maar ik denk dat het wel verschil uitmaakt al is dat helaas niet controleerbaar. De eerste keer kreeg hij ook Metacam (pijnstiller). Gelukkig is hij sindsdien niet meer zo erg bevangen geweest en heb ik hem altijd nog in beweging kunnen houden.

Gerrit Smit zegt dat de oorzaak van hoefbevangenheid bijna altijd te zoeken is in de voeding (tenzij er binnenin het paard zelf iets mis is zoals insulineresistentie). Hij raadde me aan om onze pony nooit geen bemest hooi te geven (dat is het enige wat hij krijgt naast wat gras). Al lijkt me dat bijna een onmogelijke taak omdat we niet altijd weten of en waarmee hooi bemest is als we dat ergens moeten kopen. Doorgaans draait hier alles om zoveel mogelijk verkoop, en moet het gras daarom ook hard groeien.
Nu gaan we zelf onze anderhalve hectare niet meer bemesten (we wisten voorheen niet beter dan dat we minimaal moesten bemesten om het gras toch wat te laten groeien, en om hoge fructaangehaltes vanwege te weinig voedingsstoffen te voorkomen). Eens kijken hoe dat gaat, al ben ik bang dat we dan weer andere problemen krijgen in de wei zoals jacobskruiskruid en andere ongewenste onkruiden die van arme grond houden. Al duurt het wel een tijd voordat alle mest eruit is (al hebben we nu 2 jaar vrij weinig bemest). Misschien dat hooi een grotere boosdoener kan zijn dan we denken?

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op donderdag 2 juli 2009, 19:35:

>Hij raadde me aan om onze pony nooit geen bemest hooi te geven (dat is het enige

Ik bedoel natuurlijk om onze pony nooit meer bemest hooi te geven

jan seykens schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:15:

De kern is dat de Rabo-bank dit op háár site heeft staan, deze visie defacto ondersteunt.
Een visie welke stelling neemt tegen zelfs behoorlijk minimaal anti-doping beleid van de FEI.

Het heeft weinig zin daar verder commentaar op te leveren. Dat verandert al decennia niets.
Ook heeft het geen zin er zelf niet aan mee te doen, want dan mag je niets meer zeggen want je weet van niets omdat je niet deelneemt.
Het is veel zinvoller om daad bij woord te voegen en je keuzevrijheid als consument te gebruiken.
Gewoon correct blijven en boycotten. Als de vraag ontstaat waarom, dan is er een vráág en daarop tekst en uitleg geven is heel wat anders dan antwoord geven op niet gestelde vragen.

Wat je verder kan doen is in jouw omgeving aangeven dat je dit doet en waarom. Elke olievlek begint érgens.

hc

Dit is mijn eerste forum vraagje ooit ik ben benieuwd naar de reacties.

Mijn paardje is steeds een stoere kuddeleider geweest, met redelijk wat karakter. Maar door zijn positie in de kudde had hij redelijk veel stress en last van een geblokkeerde nek.
Ik heb mijn paardje uit de kudde gehaald ( waar veel mensen het niet eens mee zullen zijn) waardoor hij nu tijd heeft om zichzelf te onplooien en tot rust te komen. Wat eigenlijk enorm helpt want van de spanning in zijn hals is bijna geen sprake meer.

Nu naar de kern van de zaak. Ik heb mijn paardje ongeveer 6 maanden en nu komt zijn echte natuur boven. Wat eigenlijk fantastisch is, want je niet kunnen voordoen zoals je bent moet een hele zware opgave zijn. Ik heb nu tot de conclusie gekomen dat die zelfzekere kuddeleider eigenlijk een paardje is met heel veel angsten dat nooit zijn angsten heeft kunnen tonen.

Doordat hij zijn angsten niet kon tonen stapelde zijn angst steeds op waardoor hij van tijd tot tijd letterlijk onplofte omdat het hem teveel werd. Nu hebben we net een goede ontploffing achter de rug waardoor we nu bij de kern zijn van zijn natuur. Hij toont me nu zijn angst wat voor mij heel moeilijk te plaatsen is omdat ik van de ene dag op de andere een ander paard heb.

De meesten van jullie zullen denken, doe dan schriktraining, maar het is niet echt een angst voor objecten, meer een algemene onzekerheid. Mijn vraag is nu, hoe kan ik er zijn voor mijn paardje en hem tonen dat hij zichzelf mag zijn en zijn angst mag toelaten. Want uiteindelijk is angst een hele natuurlijke reactie voor een paard. Alsook wil ik hem het vertrouwen geven dat hij bij angstenmomenten op mij kan rekenen.

Ik hoor graag jullie tips en advies.

hey herman,

Lang geleden.
Heb je nog niet kunnen bedanken voor de dvd van Filas! Het is super mooi gemaakt maar kan hem nog steeds niet bekijken zonder de nodige tranen.
Wat heeft hij het avanti toch moeilijk gemaakt in begin.
Ik hoop voor jou dat je vertrokken bent in je positieve tijden en hopelijk spreken we elkaar nog eens!

groetjes

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


ook van mij heel veel sterkte gewenst.. heb recent ook mijn eerste maatje moeten afgeven..
laat u verdriet toe!

Martina schreef op donderdag 2 juli 2009, 16:03:


Bij ons aan de weide zitten er eigenlijk ook héél weinig dazen... wel leuk voor de paardjes natuurlijk!

Lettfeti schreef op donderdag 2 juli 2009, 20:16:


Wel, ik weet niet wat jij zoal doet met je paardje...?
Staat hij nu alleen? 'k Zou toch een maatje zoeken, naar zijn "maat".
En, ik zou met hem veel te voet gaan wandelen, alles rustig doen, de wereld verkennen.
Ik heb een paard dat soms ook heel erg op mij rekent als ze bang is. Maar dat paard steekt zo ineen, ik weet niet wat mijn verdienste daarin is... want ik heb nog een ander paard dat helemaal anders in elkaar steekt... en mij vergeet wanneer er een probleem is...
Het is niet altijd gemakkelijk natuurlijk

Marianne

marianne laenen schreef op donderdag 2 juli 2009, 20:44:


Neen hoor, tuurlijk staat hij niet alleen. Hij staat samen met zijn beste vriendje uit de oude kudden op een weide voor hun tweeën. Naast hun staan ook nog andere paardje, dus voldoende gezelschap. Maar minder stress voor hem omdat hij nu enkel nog over zijn vriendje moet waken

Wat ik met hem doe, grondwerk, longeren, wandelen aan de hand, in de piste rijden, buiten rijden ..... alleen of in groep

Ik heb nooit zijn angst opgemerkt maar die liet hij ook niet zien omdat dat vermoedelijk bij de vorige eigenaars niet mogelijk was. Er waren enkele probleempjes, moeilijk reageren op lichte impulsen en dergelijke maar niets drastisch buiten dan af en toe ineens een ontploffing uit het niets. Dus nu zitten we eigenlijk aan de kern van het probleem

Dus de vraag is dan ook, hoe laat ik hem toe om zichzelf te zijn en hem toch vertrouwen te geven. Wat ze vroeger hebben gedaan is hem eigenlijk door alles door laten gaan waardoor zijn angst onderdrukt werkt, maar uiteindelijk blijft dat de kern van het probleem. Je kan aan hem ook moeilijk zijn angst zien als buitenstaander omdat ik gerust met hem bij manier van spreken op een snelweg kan gaan wandelen. Iedereen denkt dan ook wat een zelfzeker paardje wat ik ook dacht, maar dit is niet correct

Even een update nu het bij mij allemaal wat gezakt is!

Vorige week dinsdag Mel terug laten onderzoeken. Het was echt detectivewerk en heeft drie uur geduurd.... de DA is alleen al met de echo een uur bezig geweest....

Conclusie: peesontsteking aan de onderkant van de sesambeentjes! (Cindy haar voelsprieten stonden in de juiste richting. Trouwens, bedankt Cindy voor de tip om David Buschman erbij te halen.)

Mel heeft nu "klein paddock arrest" i.pl.v. stalarrest ((((
Arme Mel, ze krijgt wel continu een gezelschapsdame maar ik weet dat ze haar wei heel erg mist. Maar het moet nu maar zo (((
Ze mag absoluut geen explosieve bewegingen maken en daar is ze nu juist in gespecialiseerd verdorie.

Nu krijgt ze drie weken een lichte onstekingsremmer en een gel om op de kogel te smeren. De ontstekingsremmer gaat er alleen maar via een spuit in haar mond in.

Verder zat ze nog opgescheept met twee mierennesten (schimmel in de hoef)...

Mel moet niet veel meer van mij hebben (((
Zij associeert me nu met die vieze spuiten in haar mond en het gefrutsel aan haar kogel en hoeven. En ook met dazenspray waar ze ook geen fan van is.

Wat een gedoe! Kom ik met haar halster dan loopt ze weg terwijl ze vroeger dan juist naar me toe kwam. Ik vind dit allemaal maar niks.

Ik probeer nu wel alle dagen met haar op graaswandeling te gaan. Plezant is anders.
Ik wil haar wel alle tijd van de wereld geven om te genezen.

Marianne

Lena schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:55:


hier nog meer fans hoor! eind augustus nog eens naar een demo van hen!

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:05:


Weet zeker dat natuurgebieden paarden dikwijls weren! Wij hebben zelfs een wei geruild omdat die groen mannen blauw gras gevonden hebben wat blijkbaar zeldzaam is. Enfin wij komen in ons stukje nog goed overeen maar ik weet dat het niet altijd evident is en paarden gemakkelijk geweerd .