Iederéén mag zijn vrije mening geven en moet gerespecteerd worden.
Niemand mag belasterd worden of afgebroken op zijn mening.
Wat zou het leven naar zijn moest iederéén dezelfde menig hebben. En we
kunnen allen van elkaar leren.

dit is een rekatie op de stoute-pony en de hengsten- en dominantieberichten

het lijkt me dat veel mensen hun antwoorden baseren
op de omgang met één of slechts enkele paarden
tegelijkertijd
en voor de rest veel met de neus in de boeken zitten
en deze extrapolleren naar alle paardengedoe

uit eigen ondervinding kan ik jullie vertellen dat het zwartwit onderscheiden
van passieve en agressieve dominantie zich echt niet zo polair stelt
een passief dominant paard kan zich met evenveel gemak
agressief dominant opstellen in bepaalde situaties of
ten opzichte van andere paarden (of mensen)
en omgekeerd
Mijn kudde bestaat uit 12 paarden (sorry 11)
waarvan nog 7 zelfgefokt, verdeeld over 4 generaties in lijn
(uit de hand, KI of vrij )
andere paarden kwamen erbij, slecht 1 ging er bijna onmiddellijk weer uit
1 paard heb ik uit zijn lijden moeten laten verlossen
1 werd ongewild door zn moeder gedood
ze lopen in leeftijd van 2 tot 23
en buiten lopen ze in de zomer in twee groepen
in de winter in één
(tot de jongste zn kuren als hengst begint te tonen)
over alle interakties binnen en buiten de clan kan ik een boek schrijven
(alweer één)

heel wat mensen lijken ook hier in herhaling te vallen,
de aanschaf van een hengst, wie trapt er niet in
en allemaal zullen we het perfekt doen
tot we met de neus op de feiten gedrukt worden
en de "gelding knife" eindelijk zn werk mag doen ....
een hengst hoe lief en welgemutst blijft een hengst
en draai het of keer het
maar los van dat gouden karakter
wordt hij aangestuurd door zijn hormonen
bij de een begint het vroeger, bij de ander later
maar voor je 't weet wordt hij onbestuurbaar
niet altijd, soms af en toe, soms kontinu ...

e m kraak schreef op dinsdag 16 november 2004 19:16

"Overigens ben ik allerminst "wederverkoper" of "discipel" van dat
specifieke Cook-halster, al lijkt het mij 1 van de beste modellen. Ik zie,
voornamelijk vanwege de beschikbaarheid van kennis-alternatieven, stomweg
geen rol meer voor bitten weggelegd. Als ik de logica strikt doorvoer zouden
bij voldoende belering ook halsters e.d. overbodig kunnen worden.

Dat is eigenlijk waar ik het accent heen wil hebben:
(be)leren in plaats van mechanisch dwingen en trainen.
De "paardenwereld" gaat er dan heel anders uitzien... en ondanks dat ik
verre van kritiekloos ben geeft Parelli daar al een leuke aanzet toe. Zouden
we meneer Parelli niet aan het klikkeren kunnen krijgen?

Groeten, Egon"

Hallo Egon,
In volledig eerlijke communicatie met je paard, en met een bit dat geen
vervelende bijwerkingen geeft, blijft het wel zo dat de communicatie tussen
paard en ruiter met een bit gevoeliger is dan met welke andere methode dan
ook. Althans dat is mijn stelling (mee eens?). Voor dressuurruiters een
onmisbaar hulpmiddel lijkt me.
Neem aan dat jij nooit zo verfijnd dressuurmatig met jouw paarden rijdt, of?
Ik ook niet, maar sluit niet uit dat ik dat in de toekomst wèl ga doen.
Heb in het verleden wel eens gekozen voor dubbele teugels: één op het
halster en één op het bit. Waarbij ik de teugel op het bit alléén gebruikte
voor de meer subtiele dressuur.
Groet,
Coralie

terry schreef op dinsdag 16 november 2004 13:34

is er een nieuw paardje bij , een merrie van 10 maanden. Ze zijn helemaal
gek van elkaar en onafscheidelijk.
overstuur.
meer. Op stal gezet met eten... staldeur opengemaakt(is eigenlijk niet
mogelijk , maar zij doet het, vraag niet hoe en naar boven gerend(ik woon in
de bergen) waar ik hem stond op te zadelen.
, dribbelen als we op weg gaan. Eerlijk gezegd wordt het gewoon een beetje
eng.

Heel herkenbaar.
Sluit me aan bij eerder reacties:
heel voorzichtig opbouwen. Als het kan in het begin iemand anders er bij die
bij de merrie kan blijven. Als dat niet kan:
gewoon in de buurt blijven staan met je ruin, zodat de merrie hem kan zien
(terwijl ze op stal staat met ruim hooi te eten). Zodra ze rustiger wordt
een stapje verder gaan. Tot je de ruin uit zicht heb van de merrie. Als dit
tot paniek leidt weer terug stappen. Steeds langer opvoeren.
Op den duur, met geduld, gaat het waarschijnlijk wel lukken.

Nog een andere mogelijkheid:
Laatst had ik mijn 2 paarden samen in de wei staan, zonder andere paarden in
de buurt. Heb toen steeds één van hen als handpaard mee genomen te rijden.
Kon ik tenminste rijden. Was nog heel leuk ook! (Wel rustig aan natuurlijk.
Beetje draven gaat ook prima trouwens.)
Groet,
Coralie

ebby schreef op dinsdag 16 november 2004 13:40

waar is... Ik heb zo het idee dat vet niet op de ribben gaat zitten, of iig
vrij weinig. De echte vetplekken zijn meer bij de staartwortel, achter de
schoft en achter de elleboog. Op de hals. Die plekken vind ik iig een goede
indicatie geven of een paard te dik is. En op de ribben heb ik nooit echt
veel verschil in vet gezien bij somigen paarden die afvielen. En bij andere
paarden bleef je de ribben zien terwijl ze toch goed waren en weer andere
paarden waren echt niet te dik, eerder aan de magere kant en daarbij kon je
de ribben bij lange na niet voelen... Wie weet of dit waar is?

Hoi,
Waar mijn paarden staan (pension met twaalf paarden totaal) zijn er drie
waarvan je de ribben kunt zien, terwijl ze verder duidelijk dik genoeg zijn.
Zijn alledrie paarden waar héél weinig mee gedaan wordt.
Heeft volgens mij meer met spierontwikkeling ter plekke te maken. Als een
paard goed ontwikkelde rugspieren heeft, zie je de ribben niet. Zou dat
kunnen?
(Ik heb ook geleerd dat je de ribben van een paard niet mag zien bij
stilstand; wel bij beweging.
En een vroegere kennis paardenhandelaar vertelde mij ooit dat hij altijd op
de rugspieren lette bij een paard, of die goed ontwikkeld waren.)
Groet,
Coralie

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag 16 november 2004 13:52

laatste paar dagen echt vervelend aan het doen. Hij heeft geen zin meer om
braaf aan het halster mee te lopen, bijten vind hij echt te gek en zo nu en
dan eens gezellig naast me de lucht in springen vind ook wel cool.
schreeuwen, maar dat heeft natuurlijk niet veel effect, slaan doe ik
absoluut niet en hem in zijn lip knijpen werkt niet, want dan maakt hij
gewoon het spelletje van: als ik nu hap, ben ik dan snel genoeg met mijn
snoetje weg? Negeren zoals moederlijf dat doet helpt ook niet.
hengst te laten, dus consequent zijn is toch zeer noodzakelijk.

Hallo Natasja,
Belangrijkste is m.i. om je eigen ruimte te bewaren, ik bedoel dat het
veulen niet te dicht bij je mag komen als jij dat niet wil. Kan je doen door
een touw in je hand rondjes te laten draaien (omhoog en dan naar voren en
vervolgens naarbeneden en weer naar achteren, een soort verticale cirkel.
Snap je?)
Paard leert al gauw dat ze een tik van het touw krijgt als ze binnen die
cirkel stapt. Soms helpt de eerste tik niet eens direkt, maar omdat je
doorgaat met draaien krijgt het paard tik na tik na tik. En dat werkt (bij
mij tot nu toe) altijd.
Deze methode heb ik geleerd bij Pieter Baalbergen op cursus.

Iets anders wat ik al lang toepas, is zorgen dat het paard achter je blijft
lopen. Ook met het zwaaien van een touw doe ik dat. Paard mag zo wild doen
als ie wil, zolang ie maar achter blijft en met hoofd niet dichter bij dan
een armlengte afstand.
Ik heb meerdere veulens gehad, en er mee over de weg moeten lopen. Werkte
altijd.
Het leuke is dat je het paard wel veel bewegingsvrijheid kan laten: kan alle
kanten uit kijken, sprongetjes maken, what ever. Als ie maar achter blijft.
Hoop dat je er wat aan hebt.
Groet,
Coralie

Ik heb in mijn leven 3 hengsten gehad.De eerste 2 waren ronduit volgzaam en bijzonder lief..Deze dieren had ik gekocht dat ze een maand of vijf waren..Het laatste hengstje was geboren uit de merrie die ik nu heb,en vanaf dat hij op zn zwiebelbenen stond ,begon hij zn moeder al te trappen, als ze niet snel genoeg klaarstond voor meneer..Ikzelf was er altyd tegen ,om op wat voor manier dan ook ,Geweld te gebruiken...Sidi had tegenover ons(merrie en ik)daar totaal geen problemen mee..Op een dag(nadat mijn arm al eens uit de kom had gelegen,omdat hij op geen enkele manier accepteerde,dat er een halster om ging,was hij weer zn moeder aan het trappen(en BIJTEN dat ie kon!!!)gaf zn moeder hem zzzzzzzzzzzzo,n ongelovelijke hengst ,dat ik dacht ,ze trapt hem zo doormidden..Hij was maar even geschrokken ,en toen zag ik ,dat t persoonlijke ,waar ik altyd """geweld aan verbond"zo helemaal niet zo hoefde te zijn..Vanaf die dag ,heb ik geen "geweld" gebruikt,maar als hij weer eens zijn tanden in mij wilde zetten ,sloeg ik hem niet ,,maar,waar hij in wilde bijten(meestal mijn bovenarm)kreeg hij van diezelfde ,een flinke okkernoot.Ik heb hem ook wel eens teruggeschopt(met rubberlaarzen) en verdomd,ik ontdekte dat "geweld ïets heel anders is als "zonder agressie ,Pas op de plaats..Hij is nu 3 jr oud en t blijft een mannetje ,maar supergehoorzaam en erg lief..Zal jullie wel vertellen ,dat ik veel moeite heb gehad om zo öp te treden,maar ik ben nooit agressief geweest en t heeft mij ook weer geleerd..Trudy

Frans, wat maakt het uit wat Yola/Richard/Super Woman - super muts - op een
ander forum kletst? Moet je kijken wat een stroom van "onnatuurlijke"
berichten de gevolgen zijn van je Yola mail! Wat mij betreft, laat maar Bokt
bokken, en Paard Natuurlijk "natuurlijk" blijven, en, voor de zo veelste
keer, over de welzijn van paarden gaan in plaats van roddelen.

Met vriendelijke groeten,
Böske