Christel Provaas schreef op donderdag 9 juli 2009, 15:42:


Die discussie kan ik me herinneren, maar er is -ondanks dat het door een hoop mensen zo werd gelezen- nooit gezegd dat je dan maar geen cap moet dragen, even voor de duidelijkheid.

ElkeW schreef op donderdag 9 juli 2009, 15:56:


en bij de meeste caps is de schedelbasis niet eens adequaat beschermd

Peter Donck schreef op donderdag 9 juli 2009, 17:34:


Daarom is het dragen van een goede Cap belangrijk en geen prul die je vaak op de maneges aantreft zonder piepschuim ed.
Ik rij buiten ook altijd met Cap en heb ook al eens een flinke smakker gemaakt en was blij dat ik hem ophad.
100% veiligheid is nooit te garanderen maar je kunt er een hoop aan doen.

Een cursus valtechnieken zou geen kwaad kunnen maar waar zou je die kunnen volgen? Toen ik nog jong was deerde een val niet zo maar nu loop ik na een kleine onschuldige val nog weken met blessures.

Pascal de Boer schreef op vrijdag 10 juli 2009, 10:51:


Bij een vechtsportschool in de buurt?
Aikido, teakwondo, Judo...
Noem het Horsondo en je hebt iets geheel nieuws! Moet te verkopen zijn.....

Knipoog Bianca

Ik rij altijd met cap, in mijn paardencarriere heb ik al diverse objecten geraakt met mijn hoofd (waar een cap op zat gelukkig!)

- paaltje
- hindernisbalk op de grond
- uitgedroogde klei (rug was er wat minder aan toe)

Ik weet nog heel goed hoe ik mijn hoofd tegen de grond voelde klappen ik moet er niet aan denken dat daar niets tussen zou hebben gezeten.

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:15:


Wat ik niet snap... wat zal ik ervan zeggen....

Sommigen vallen zelden of nooit, sommigen maken er zowat een hobby van.
Ik vind, dat op een paard gaan zitten zonder dat ik er redelijk zeker van ben dat dat paard 99,9% betrouwbaar is (binnen de context van de situatie) niet verstandig is. Wat dat aangaat ben ik geheel op één lijn met Pa Relli

Als er al iets gebeurt of als ik iets zie aankomen, waar ik me niet fijn bij voel sta ik binnen een fractie van seconde náást mijn paard - ook dit is een techniek welke te oefenen is. Dit was, bijvoorbeeld, toen ik Dyggur nog maar pas had en hij nog schrok van een plastic zak onderweg of een reiger in de sloot. Zelfde als meneer besloot dat een merrie aan de overkant van de weg interessant was.

En jawel, ik heb in een vaag verleden aan judo gedaan en leren vallen is niet zo moeilijk als het lijkt.

Er zijn dus al 3 stations gepasseerd voor een eventueel "fataal vallen" in beeld komt.

Het is ver van mij te beweren dat anderen geen helm moeten dragen omdat het onzin is en schijnveiligheid suggereert. Als ik om me heen kijk, in brede zin van dit begrip, zie ik veel mensen die nmm niet op een paard zouden moeten zitten vanwege ontbreken van bovengenoemde stations. Dat ik dit voor mijzelf wel vind is mijn zaak. Ik hoop wel dat IK niet gedwongen ga worden tot het dragen van zaken waar ik geen behoefte aan heb.
Misschien heb ik gewoon geluk gehad maar er is mij gedurende ongeveer 40 jaar waarin ik dagelijks omgang met paarden heb (de meeste ongelukken gebeuren tijdens "omgang met", niet eens tijdens "rijden")nog nooit iets overkomen. Hoezo gevaarlijk?

Maar als... áls je bevreesd bent voor kwetsuren, dan raad ik aan:
-altijd veiligheidsschoenen dragen (waarom voldoet hippisch schoeisel daar zelden aan?)
-altijd een bodyprotector dragen
-altijd een helm dragen
Altijd dus, niet alleen als je óp een paard zit.

e m kraak schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:41:


Drie keer gekletterd waarvan één keer redelijk ernstig, in wat zal ik zeggen 15 jaar tijd. Waarvan drie keer vóór mijn NH tijd, wil niet zeggen dat ik vallen uitsluit nu ik aan NH doe.


Ik kan ook héél snel afstappen, ik wacht tegenwoordig niet meer af.

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:56:


Ik denk ook dat het er ook allemaal van afhangt in welke leefsituatie je leeft, toen ik nog geen kinderen had droeg ik nooit een cap. Al van jong af aan had ik al geen zin in zo´n ding op m´n hoofd. Er gebeurde mij ook nooit iets en stond er ook snel naast en was nooit bang!
Maar als je een gezinnetje hebt en er dan bij na denkt wat er met je kan gebeuren... wordt je wat banger en ben je denk ik met de omgang met een paard kwetsbaarder. Ik vind niet dat ik nog het risico lopen mag om dus zonder cap te rijden, als mij iets gebeurd kan nu ook niemand zeggen dat ik niet voorzichtig genoeg was.
Ik draag een verandwoording voor mijn kinderen en ze hebben mij nodig dus een beetje nadenken kan geen kwaad, net zoiets als motorrijden zonder helm.
En ik stap natuurlijk ook niet op een onberekenbaar paard met alle risico´s van dien!!!

Heidy

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:56:


Ik heb dat snel afstappen ook es gedaan, om te testen hoe dat gaat, voor het geval het ooit te snel te eng begon te worden. Ik was zo 'slim' dat te doen op een weg waar koeien naast stonden (dat paard vind die beesten erg eng). Hij deed het prima, wel wat sneller stappen en kijken maar geen drama. Pas toen ik bedacht es ff te kijken hoe het gaat als ik er nu snel af zou gaan ging het uiteraard mis. Wat een domme zet van mij zeg!!! What the hell was I thinking... Was na ritje van een paar uur misschien te (over)moe(dig) of zo. Baal er nog van.

Het paard was dus best rustig tot dat ik 'paniek' begon te maken. Hij schrok zo van mijn snelle bewegingen en actie dat hij er in volle rengalop vandoor ging. Ik nog half afstappend vaart makend, kon daarna gecontrolleerd uitrollen in de berm (jarenlange volleybal training helpt ook voor je reflexen). Zag na m'n koprol z'n achterbenen snel verdwijnen richting een grote 90km weg met vrachtwagens etc... Na 100m sprinten met kwam ik aan op het kruispunt met m'n hart in m'n keel vanwege de sprint (eh, doe ik nooit en goh, dat gaat tegenwoordig minder makkelijk...) en de angst. Gelukkig was er ondertussen een auto met een man en vrouw (in ruiterpak) gestopt. Zij hield mijn gestressde paard vast dat snel weer rustig werd toen ie mij zag gelukkig. Ze zei als eerste: "en, wat heb je nu fout gedaan". Wel, dat was mij al 100m terug compleet duidelijk. Maar zonder te vragen wat er gebeurd was kreeg ik de tip van de dag: ik moest een deken op de rug van het paard leggen, daardoor zou hij minder bokken met deze temperaturen (graad of 16 was het toen). Eh... paard bokt nooit, en ehhhh denken???
Ik was haar te dankbaar voor het stoppen en te buiten adem en van stuur om zinvol te reageren. Later kwam het verhaal over m'n touwhalster nog, 'want ze reed op een manege waar ook westernruiters waren'. Het zou verkeerd geknoopt zijn omdat de hefboomwerking er niet in zat. Ehhh... huh... hefboomwerking bij een touwhalster, what the...? Ik kon er nog uit krijgen dat ik niet begreep wat ze daar nou mee bedoelde. Was ook te verrast dat het niet ging over het 'ontbrekende' bit. De gewoonlijke commentaren... Toen ik uiteindelijk wist te vertellen dat hij er vandoor ging terwijl ik afstapte gingen zij weer verder; ik moest nog maar even terug naar de verkoper van het touwhalster, want dat was niet goed zo.

Afijn, ik heb die dag in 1 klap paard en ruiter 'getraumatiseerd'... Wat een idiote actie. Maar goed. Komt wel weer goed.
Op dat moment viel ik niet zo zeer op m'n kop (al suggereert deze actie wel dat me dat al eerder overkomen is ), maar heb ook momenten gehad waarbij ik blij was dat ik m'n cap op had. Heb nog nooit zonder gereden. Je kan allerlei gekken tegenkomen op 's lands wegen en als je paard wegglijdt of valt heb jij bv. echt geen tijd er op tijd af te zijn. Heb zelf al es een afbrokkelend stuk asfalt gehad, hup, gat in de weg. En dan valt 1,76m best ver. Niet alles valt te anticiperen. Waar ik wel moe van word zijn mensen die vanwege mode-argumenten geen hoofdbescherming willen dragen. Tja... is je eigen keuze.

Martina schreef op vrijdag 10 juli 2009, 13:11:


Inderdaad je hebt zelf niet alles in de hand. Met motorrijders in korte of spijkerbroek eigenlijk hetzelfde. Eén keer een gek die je geen voorrang geeft en ook al rij je 30 met een berg ervaring je benen liggen wel open.

Ik doe gewoon een Cap op baat het niet dan schaadt het ook niet (behalve mijn imago jammer dan...)