Mariss schreef op zondag 12 juli 2009, 10:21:


Al die leuke huis, tuin en keukenmiddeltjes doen maar heel weinig bij mok, is mijn ervaring. Gewoon mokzalf met antibioticum halen bij je DA en je paard is er in een weekje vanaf.

Oorzaken kunnen zonnebrand zijn (meestal droge mok), vocht, maar ook oogstmijten in het gras.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 juli 2009, 16:06:


Nou stel je dat voor ... misschien ging het wel helemaal daar om?!
Ach ... ik kan er maar eens om lachen.
Ik ga gewoon weer veel meer met hem aan het werk gaan en we zien wel hoever we komen.
Ik heb alleen het gevoel dat ik hem gewoonweg ziedend en gevaarlijk maak als ik hem zijn plek wijs. Maar dat zal dan mijn interpretatie wel zijn. Maar stel dat ik gelijk heb: Ik kan mijn krachten toch niet gaan meten met hem, dat ben ik hopeloos verloren en het is nog maar een baby (een hele zure). Maar als ik hem nooit zijn plek zou kunnen wijzen, tja ...
Ik ga Piet's raad zeker niet in de wind slaan. Tuurlijk als ik ergens onder mijn paard terecht kom zoals een horzel die hij wil verpletteren, zal ik hem toch even vriendelijk moeten vragen van mij af te gaan.

Joanne Elijzen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 11:46:


Het is alsof ik het verhaal vvan mijn ex-paard Mazir (Arab) hier lees.
Die is ook met de fles grootgebracht (moeder stierf bij de geboorte), niet gesocialiseerd met andere paarden, hij werd door hun verstoten en richtte zich geheel op mensen. Slecht opgevoed, mocht alles, inclusief tegen de eigenaar aan steigeren, "zo leuk he, zo'n klein veulentje en hij-is-toch-al-zo-zielig...". Op latere leeftijd heeft hij voor veel problemen gezorgd, hij werd steeds gevaarlijker; heeft diverse mensen bobreuken, schouders uit de kom, gebroken vingers bezorgd inclusief rugletsel doordat hij gericht aanviel. Hier is het ook een paar keer flink mis gegaan.

Ben geen gedragstherapeut maar voor zover ik leerde was dat je een paard alleen maar gesocialiseerd kunt krijgen tot zijn eerste, daarna lukt het niet meer. In Mazir's geval heeft hij nooit met andere paarden kunnen opschieten, hij kende hun taal niet en begreep hen niet was ook bang van ze.

Ook hij zat niet lekker in z'n vel. Je zag dat hij ongelukkig was en met zichzelf geen raad wist. op stressmomenten viel hij aan en beet hij. Trappen deed hij niet, maar voor je steigeren en gericht klauwen met zijn voorbenen wel. Ook beet hij zichzelf op zulke momenten.

Nadat hij een van de pensionmensen gericht aangevallen had, omver geduwd met de bedoeling haar te verpletteren (Jack kon dat op het nippertje voorkomen) hebben wij hem terug laten gaan naar de vorige eigenaar. Hoe het nu met hem is weet ik niet we hebben inmiddels geen contact meer.

Mijn raad zou zijn: Haal er een gedragstherapeut voor paarden bij.
In de hoop er iets van te maken.

Succes!
Groet, Pien

Hij is nog jong he , heeft het niets met spanningsboog te maken?
Ik merk hier met trainen dat je te ver kan gaan , en dan een paard kan hebben wat opeens alles wat maar normaal is [bokken en slaan , schudden met het hoofd , dwars door je heen lopen etc], vergeet.
Ik heb dat tot nu toe opgelost met proberen voor te zijn , en het paard even de vrijheid te geven om zich te uiten , maar dan wel zonder mij in de buurt! Bij Tekla kondigde het zich aan met een keertje hoofdschudden ,of niet meer willen wijken voor druk.
De spanningsboog word steeds langer naarmate je regelmatig traint.
In het begin kon ik niet meer als 5 minuten iets met Tekla doen , maar nu kan ik zonder probleem een half uur met haar aan de slag.
Moet nog steeds oppassen dat ik haar niet teveel aanbiedt , en niet proberen twee criteria tegelijk te stellen , want dan kan het misgaan...Laatst een denderende vrachtwagen die op een meter afstand van ons passeerde. Dit ging goed , maar ik wist dat ik haar nu terug moest brengen en geen andere dingen van haar moest gaan vragen , en ja hoor , eenmaal los in de wei bokken! rennen! slaan etc...Ben blij dat ik haar een beetje snap hihi!!!

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 13 juli 2009, 16:40:


maar dit was gewoon een ontspannend wandelingetje rond de blok met loshangend touwtje voor 99% van de tijd. Het enige wat ik verlang op zo'n klein ommetje is dat hij niet voor me loopt, niet in mijn rug loopt, maar gewoon onstpannen schuin achter me. Ofdat nu 2-3 of 1m is, daar voer ik zelf geen discussies over. En op de moment dat hij voor me wil en ik hem vriendelijk vraag gewoon hand met touw beetje omhoog breng zonder te zwieren, krijg ik dit (iets dat hij voor 200% beet heeft in de paddock): Steigeren en slaan met de voorbenen. Nou dan heb ik niet het gevoel dat dit teveel spanning was, maar eerder een test omdat deze vraag van me duidelijk dik tegen zijn zin was. Na de slag ben ik wel beginnen zwieren in zijn richting.

Hoi Pien,

Ik vergat te vermelden dat ik al 2 weken gesmeerd heb met sudocreme met droogzetters ( = penicilline ) erdoor ........ Hielp niet echt.

Groetjes,

Mariss

Een van mijn merries heeft zomers ook altijd zeer veel last van mokachtige verschijnsels, mijn vermoedde is dat ze heftig reageert op een schimmel die in het gras zit op mijn kudde land.
Elke keer bij nieuwe symtonen laten we eerst bloedtrekken om vooral de leverwaardes goed in beeld tet krijgen.
Nu hebben we haar dit jaar bewust niet meer in de groep staan, ze gaat bij erge symtomen overdag op stal of onder een UV deken met beenkappen.
Ook houden we haar nu op een oud grasland waar geen bemestig op komt.

Maar ja sinds ze niet meer op het land komt waar mijn kudde loopt gaat het eigenlijk heel erg goed, laatst preventoef weer eens bloed geprikt en de helemaal geen afwijkende waardes meer.