Anja Seijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 9:56:


Proficiat Anja, het lijkt wel een poppemieke!

Christel Provaas schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 18:05:


Ik schreef:
2) Het grootste gevaar bij een blikseminslag is niet dat je zelf wordt geraakt, maar dat iets in je omgeving wordt geraakt.

Dat impliceert niet dat er nog steeds een kans is dat je wel zelf wordt geraakt.
Maar (al dan niet fataal) letsel komt vaker voor als gevolg van een inslag in je nabijheid. Die kans is nou eenmaal groter.

Afgezien daarvan kan daar in het beschreven geval ook wel degelijk sprake van zijn geweest. Journalisten zijn niet zo precies in het weergeven van de feitelijke situatie. Als iemand in de wei ligt met schroeivlekken dan wordt de krantenkop "dodelijk getroffen door de bliksem". Ook al is de bliksem in werkelijkheid ingeslagen in een koe, en stond de vrouw net met twee benen uit elkaar aan een andere koe te sjorren, en heeft ze het leven gelaten door het spanningsverschil tussen haar benen, en geen bliksem aangeraakt.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 18:53:

Ik vind het allebei eng .

Ik haal de paarden trouwens ook naar het binnenterrein als het gaat bliksemen en ik thuis of wakker ben. Net als deze mevrouw heb ik de paarden liever van de grote open wei af. Alle gebouwen hebben hier een bliksemafleider en als ze daar in de buurt staan en niet meer op de open vlakte voel ik me net iets fijner. En onzin of niet, das ook wat waard, want mijn welzijn bepaalt in hoge mate ook het hunne .

marjolijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 19:52:


Gisteren spookte het hier ook even aardig. De paarden stonden net vers hooi te eten bij de schuilstal onder de bomen maar toen de omweer boven ons kwam kozen ze meteen de ruimte met de kont in de regen. Vlak nadat het ergste voorbij was gingen ze meteen weer hooi eten. Ze snappen dus zelf wat het veiligste is.

Frans Veldman schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 16:33:


Ik vind het ook opvallend dat ze zich zelf helemaal nergens druk om maken. Als het hier als een gek gaat onweren gebeurt er hier op de wei alvast helemaal niks. Ze kijken niet op of om naar bliksem, grazen gewoon door, en gaan hoogstens met hun kont in de regen staan als het echt in bakken naar beneden komt.
Zij niet ongerust...ik ook niet (en zij leven buiten, ze zullen het wel beter weten denk ik dan)

Groetjes,
Elke

marjolijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 19:52:


Uit Frans zijn info valt een betere oplossing te halen.
Maak een plek met rubberen matten (of houten bielzen zal ook goed zijn), binnen 15 meter van iets hoogs dat de bliksem aantrekt die toevallig binnen die 15 meter zijn weg zoekt naar de aarde. Die bliksemafleiders bijvoorbeeld. De stroom van de inslag verdwijnt dan onder de rubberen matten door. Nu je paarden daar stallen zonder dat ze beschermt worden door rubberen matten of houten vlonders is juist een hoger risico. Aan de andere kant als paarden graag met noodweer midden op de vlakte staan (waar ze geen last hebben van vallende boomtakken) zou je daar je rubberen matten neer kunnen leggen, zet er dan wel een lange dunne ijzeren (koper is wat duur) paal neer binnen 15 meter, dat de bliksem weer aantrekt die binnen die 15 meter zijn weg naar de aarde zoekt en waarmee je voorkomt dat het via een paard zijn weg neemt.

Groet, Michiel

Christel Provaas schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 18:12:


Is wel braaf dacht ik, de juiste ingang te vinden waardoor er geen druk verder meer nodig was, de rest van zijn dagen. Mark heeft een ontwikkeling doorgemaakt richting steeds zachter, en dit was uit zijn vroegere periode. Nu staat het innerlijke bewustzijn van de rijder centraal bij hem. Als je goed in je vel steekt, helder en kalm waarneemt, dan kun je meer met paarden. En het leuke is, dat oefen je 16 uur per dag! Tenzij je droomyoga er ook bij doet, dan word het 24 uur, maar dat is wel heel erg gevorderd

Groet, Michiel

ElkeW schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 22:53:


Dat is meer een kwestie van geen keus hebben/niet op het idee komen denk ik. In de natuur zijn geen schuilstallen dus heb je dat als paard ook niet in je systeem zitten. Dan is onweer gewoon een van de vele risico's die het leven je brengt. Net als beschadigd raken of infecties oplopen (waar wij dan ook weer hele handige oplossingen voor hebben), of opgegeten worden.

Ik zie hier: staan ze ver weg op de wei komen ze inderdaad niet op het idee om naar het binnenterrein te komen, gaan de konten in de wind/regen en blijven ze mooi staan.
Zijn ze toevallig op het binnenterrein een kijkje komen nemen, dan gaan ze toch echt wel zo snel mogelijk droog staan (op rubbermatten, jippie!) als het losbarst en blijven binnen tot het weer droog is.
En ik heb toch echte koudbloeden die tegen een stootje kunnen.