Spirithorses schreef op maandag, 22 november 2004, 7:02:


Stappen is geen probleem bij mijn paard kan uren rustig stappen zonder een gekke beweging. Dit doe ik dan ook vaak als ik heb gegalopeerd om de spanning weg te halen, maar zodra ik weer ga draven is het einde weer zoek en zit de sprint er weer in.
Ook voltes en achtjes galloperen helpen maar tijdelijk, zodra ik weer recht uit ga zet hij de sokken er weer in. Ik heb dit allemaal tot in den treure geprobeerd en het helpt echt niet. Dit paard heeft energie voor 200!
Tot nu toe lijkt het tikken met de teugels het beste te werken en wanneer hij goed terug komt belonen. Het gaat al beter!
Maar mijn vraag is hoe krijg ik hem nu weer aan het been?

Groeten Derma

Derma schreef op maandag, 22 november 2004, 13:49:


Kun je dat tikken in de mond en nu het tikken met de teugels eens uitleggen?
Hoe en wat doe je dan?
Het aan het been krijgen zal vast wel lukken, ook wij hadden een paard die de benen niet gewend was en er van door ging bij het minste contact, daar hij voorheen altijd maratons liep.
Dat kost wel tijd en geduld en is dus niet morgen even opgelost.
Been aan leggen zonder druk en proberen je been ook stil te houden.
Zet hem gewoon stil, desnoods in een hoek zodat hij merkt dat die benen daar niks doen.

Gr, Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 14:36:


Wat ik doe is in de eerste plaats zo weinig mogelijk met mijn handen doen. Ik probeer zo veel mogelijk met mijn zit en benen te doen. Maar wanneer hij niet terug komt op mijn zit moet ik dus wel iets met mijn teugels gaan doen. Omdat tegenhouden alleen maar averechts werkt, geef ik dus een soort zachte rukjes naar beneden (niet hard rukken, daar wordt je paard alleen maar hard van in zijn mond) zo gaat zijn hoofd weer naar beneden en zet hij zijn rug niet meer vast. Wanneer hij terug komt beloon ik hem en houd mijn handen stil. Het gaat echt steeds beter. Hij is nu al zover dat ik alleen nog maar hoef te "knijpen" als hij tenminste niet in een pest humeur is. Na een paar dagen consequent oefenen ging het al een stuk beter.

Ik straf hem dus door met het bit kort op zijn lagen te drukken en beloon hem als hij terug komt. Het is een beetje als iemand een zweep tegen je aanduwt, dat doet geen pijn, maar als je er een tik mee krijgt voel je dat heel goed.
Ik probeer dit trouwens zo weinig mogelijk te doen, pijn is natuurlijk geen oplossing. Het is vooral de beloning die het hem doet!

Derma schreef op maandag, 22 november 2004, 13:49:


Idunn holt ook erg graag Al die 'oplossingen' van zigzaggen voltes ed helpen bij haar absoluut averechts. Wordt ze alleen maar super gefrustreerd van. Alleen op het strand omdat het daar heel breed is kunnen grote slingerdeslangers wel eens een beetje helpen.
Maar wat ik doe is.....niks.
Haar niet lastig vallen met zo te moeten lopen als ik wil of het tempo wat ik wil. Wil ze even een gallopje dan laat ik haar even aan een ontspannen losse teugel. Juist de teugel oppakken bij haar is een teken om er nog eens harder tussen uit te piepen Dit klinkt allemaal vreselijk ongecontroleerd maar juist als ik haar mee laat beslissen gaat het hartstikke goed. Na zo'n gallopje zonder dat ik haar heb proberen tegen te houden kan ik haar eigenlijk altijd met m'n stem en zit terug krijgen. Ze is dan vreselijk tevreden en briest het uit, echt zo van he dat had ik even nodig. Op deze manier heb ik een meewerkend paard, juist omdat ik het niet allemaal zelf wil beslissen.
Ik zou zeggen, probeer het eens op een lekker pad waar je toch de ruimte hebt.
En als je met anderen gaat rijden rij dan voorop om 'wedstrijdjes' te voorkomen (of je moet zelf zin hebben een een wedstrijdje . Naast iemand anders rijden gaat bij mij nooit zo goed, dus dan doe ik dat ook niet....(meestal)
Tja op je beenvraag zit ik nog even te broeden....(ik gebruik vrijwel geen been)

Saskia

>>> Er is in mijn ogen maar één remedie en dat is : stappen ,

Dat alleen maar stappen is bedoeld om de snelheidsknop in je paard uit te zetten. Ze denkt nu in snelheid en al het voorwaarts laten gaan zal dat blijven motiveren.

Door je paard op de cirkel te zetten of te laten zigzaggen moet hij wel in gang terug vallen. Het nadeel daarvan kan zijn dat er somige paarden zijn die daardoor allleen maar meer opgedraaider worden, dus helpt het niet altijd. Op de cirkel gaan ze uit evenwicht en ze denken dan heel hard te moeten gaan rennen om dat te compenseren. Hetzelfde met wegrennen in de bochten.
Ander probleem is dan dat je het paard dat toch al niet zo goed in te houden is moet gaan hangen aan de mond.

Als hij zou reageren op je zit of stem waren al deze methodes immers niet nodig.

De methode van Peter is een veel toegepaste die ook goede resultaten kan boeken : Laten gallopperen zoveel het paard wil, en als hij dan vertraagt push jij hem met net dat extra zetje waardoor hij moet en dus leert dat het hardgaan niet de oplossing is.
Hierbij moet je de plaats hebben en verdomd goed weten wat je doet en hoever je gaat, en daarbij natuurlijk de plek, en geen wandelaars, honden of andere schrikobjecten, hebben.

Je schrijft zelf dat het goed gaat totdat je paard gegalopeerd heeft. Tja, geen wonder, de knop staat dan op "aan". En dat zul je uit zijn systeem moeten halen door bijvoorbeeld langdurig niet meer te doen dan stappen of een andere methode die bij je past. Let er wel op dat je dat consequent volhoudt.

Goed, een paard kan veel temperament hebben en zeer voorwaarts zijn. Maar is het er ook niet een beetje "ingetraind" door de een of ander door altijd maar hard te willen gaan?

Wat bedoel je eigenlijk met "weer aan het been krijgen ?".
Dat je je paard weer wilt leren reageren op het been?
Als je naar mijn mening je benen niet eens meer kunt aanleggen zonder een ferme reaktie te krijgen, hetgeen voorheen anders was, dan heeft het naar mijn mening niet zozeer met temperament alleen te maken maar meer met de manier van rijden (of trainen): Te hard en te fel. Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:13:


... mee eens Pien met dat laatste..
Het deed mij denken aan een paard waar ik recentelijk mee werkte: altijd superhard en niet terug te nemen volgens de eigenaar.. uiteindelijk bleek dat dit paard gewoon niet 'aan de hulpen' was, eigenlijk ook wat bang en daardoor ook niet gehoorzaam. We zijn teruggegaan naar de basis: leren luisteren en netjes reageren met grondwerk.
Toen de signalen vanaf de grond eenmaal goed bevestigd waren, een stapje verder gegaan.. en dat werkte!

Heel vaak is de manier van rijden en trainen voor het paard onduidelijk en weten ze niks beters te verzinnen dan 'aan de kletter' te gaan om onder die onduidelijkheid uit te komen.
Met rust, geduld en duidelijkheid kom je een heel eind!

Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:24:


Ik had het vandochtend nog : Was voor het eerst bij een paard waarvan de eigenaar vertelde dat ze dressuurmatig gezien alles kon....behalve haar eigenaar in ontspanning rustig en beheerst rond dragen.
Zo'n paard waarvan iedereeen zegt dat ze het wel kan -als ze maar wil-. Waarvan iedereen ook zegt dat ze je voor de gek houdt en een paar ferme tikken met de zweep haar wel anders zouden doen inzien.

Gelukkig een heel lieve eigenaar met hart voor haar paard en de bereidheid het eens over een andere boeg te gooien. Maar natuurlijk onzeker, als gevolg daarvan korte teugel (controle?) en het paard was veel te alert en met haar hoofd in de lucht meer bezig met omgeving dan met eigenaar.

Zonder bit durfde ze niet, kan ik begrijpen, dus heb ik de mexicaanse neusriem erafgeschroefd en niks anders laten doen dan stappen, meditatie- en grondingsoefeningen en vooral : Voelen.

Een half uur later liep het paard al languit te smakken met de neus omlaag. Te briesen aan de losse teugel.

Ik doe niks geks. Ik doe eens helemaal niks Goh .... Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:38:


Pien!! Helemaal top!! Als ik zou weten hoe ik zo'n 'smiley' zou kunnen maken die enthousiast in de handjes klapt, zou ik dat meteen doen. Dat heb je wat mij betreft verdiend!
Goed hoor om het zo aan te pakken!
Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:24:


Mijn ervaring is niet wat jullie hier omschrijven, fijngevoeligheid / werkwilligheid en of temperament kunnen deze reacties op beenhulpen ook veroorzaken, hoeft hier nix met harde of felle training te maken te hebben.

Groetjes B.

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:48:


Ik kreeg hulp van buitenaf om nog zo'n applausje te geven: Yes!
Dus die had je nog tegoed Pien ( ben benieuwd of het werkt!)

M.

Derma schreef op maandag, 22 november 2004, 13:49:


Beetje late reaktie, maar misschien toch een bruikbare.
Mijn paard hoefde ook maar een rechte weg te zien en wil hij maar 1 ding: galopperen, en wel * heel hard*. Bovendien was hij dan ook erg moeilijk terug te nemen; dus op dat moment totaal niet nageeflijk. Gewoon stappen was geen probleem.

Nu gaat het * perfect* . Wat heb ik gedaan?
Vertraging aanleren, en eerst continu vanuit stap - naar halthouden. Eventueel met een stemcommando. Braaf.

Ik pas hierbij wel clickermethode toe: stilstaan = click = lekkers.
Voordeel hiervan is dat een paard allert gaat worden: wanneer mag ik weer stilstaan? Yoepie! Stilstaan is LEUK. Voor sommige paarden is stilstaan aan voldoende beloning op zich.

Daarna uitbouwen van draf - stap - halt. Ik heb het eerst heel zwart-wit gehouden: dus echt eerst helemaal stilstaan als uiterste vorm van uiterste vertaging. Dat is duidelijker. Nu pas ben ik bezig met langzame en snelle draf (genuanceerder). Bovendien heb ik het clickeren alweer afgebouwd.

Nu kunnen we een heerlijk rustig handgalopje rijden, en met 1x "wohah" ... staatie stil.

Heerlijk!

Groeten
Solita

Spirithorses schreef op maandag, 22 november 2004, 7:02:


hallo,
mij is hetzelfde overkomen met een arabische volbloed. zij liep op de renbaan en werd ook helemaal gek als ze mocht galloperen.
de eerste week heb ik alleen ontspannen gestapt. de 2de week heb ik tussendoor een klein stukje gedraaft. als ze dat goed deed mocht ze blijven draven anders weer terug in ontspannen stap. zo ging ik elke keer een klein stapje verder. na 3 maanden zo te hebben gereden liep ze overal ontspannen en rustig.
tot slot nog 1 tip zeer veel geduld en consequent handelen is de enige manier.
WAAR DE KENNIS VAN DE RUITER STOPT BEGINT ZIJN GROFHEID!!!

dare to dream schreef op zaterdag, 25 december 2004, 9:06:


Ik ben nou al meer als 4.5 jaar bezig om mn draver rustig te laten lopen... Alles geprobeert, ander paard erbij, hele tijd alleen stappen, elke keer terugnemen, longeren voor het rijden... het heeft allemaal geen zin. Ja natuurlijk gaat het na al die jaren heel veel beter. In de bak is er niks meer aan de hand, maar feit is dat ik nooit in de bak rijd..
Wat bij mij heeft geholpen was absoluut niet meer bang zijn. Mijne doet niks buiten rennen, niet bokken enzo dus niks om bang voor te zijn.Gewoon rustig relaxt gaan zitten en terug proberen te nemen. Zo gauw je in paniek raakt is de paniek bij het paard natuurlijk nog veel groter. Die tip hierboven mij is een goede, als het paard braaf rustig draaft mag ie doorlopen, alstie begint te racen terugnemen naar stap of zelfs stilstaan. Ook dit heb ik een tijdje geprobeert maar bij de mijne werkte dat niet omdat die ELKE keer bij een beetje onspanning ertussenuit schoot.
Ondertussen gaat het bij mij wat beter, hoewel de galop een zwak punt blijft. Soms gaat het goed, soms gaat het fout, weet je nooit van tevoren. Maar er is in ieder geval weer fijn mee te rijden over het algemeen dat vind ik het belangrijkst. Dan maar een paard dat wat harder loopt, als ze maar luisteren naar wat je vraagt.

Succes!