Gudrun schreef op maandag 14 september 2009, 10:49:


Er staat hier geen waterbak meer op een plek waar je maar een kant op kan.
De hooikist staat in ''open'' veld , zodat ze er helemaal omheen kunnen lopen.
De inloopstal , dat is wel een probleem , maar niet helemaal onoverkomelijk.
Heeft maar een gat waar ze naar binnen kunnen. We hebben al van alles geprobeerd om daar stukken af te zetten , en dat ze ergens omheen moesten lopen , maar daar is hij wat te klein voor.
De trec rondom het weiland is 5 meter breed , maar die gaat stukje bij beetje een steeds prominentere plaats voor ze worden. Een gedeelte van de houtwal gaan ze tot hun beschikking krijgen , maar das toekomstmuziek...

Maike moet de kans krijgen om weg te kunnen , hij moet in de inloopstal kunnen.
Dat kan ook wel , en doen we ook wel eens , maar om dat nou permanent te doen....
Dan staat mijn beessies nog niet bij elkaar[en dat wil ik nou zo graag] , en Maike vindt het toch ook wel erg prettig als hij achter een ander paard aan kan lopen.

Swinters als het echt pokkeweer is , en ze het liefst alledrie binnen staan , dan staat Namkje wel eens op stal....Gewoon om de andere twee even droog te laten staan.

Ik moet weer naar mijn werk...

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 15 september 2009, 6:06:


Esther, en als je nu het leidergebeuren eens los laat en puur naar karakters gaat kijken? Misschien ga je dan anders kijken. Het ene paard heeft een sterker karakter dan een ander maar dat maakt hem/haar nog niet tot een leider of 'dominant' paard.

Soms passen paarden niet helemaal goed bij elkaar en heb je de verkeerde karaktermix. In een andere omgeving/groepssamenstelling gaat dat dan juist wel weer goed. Beetje zoals het verhaal dat ik ook net van Julia las.

Paarden moeten mekaar niet te lijf gaan, dan is er inderdaad iets niet in orde in óf de groep, óf het karakter. Bijters, stampers, jagers zijn niet per definitie 'dominant' maar vaak juist heel onzeker en door de bluffen geven ze zichzelf 'macht'.

Ik zou dan ook op z'n minst kiezen voor een draadje ertussen of een wisseling van de groep (met alle consequenties vandien).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 15 september 2009, 9:03:


Dit is ook precies wat er speelt! , want waarom zou het anders gebeuren?
Ze wil geen leider zijn , zit niet in haar genen[als dat zou kunnen] maar heeft het opgedrongen gekregen , want ze is de enige beschikbare kandidaat .
Maike liep al achter haar aan toen ze 8 maand was , en Tekla is er als jong broekie bijgekomen , toen Namkje 3 jaar was.
Ze kan niet anders dan de leider spelen , maar weet niet hoe.

En daarnaast is het ook nog een echte merrie.

Naar ons toe is ze wisselend in haar stemmingen , maar doordat ik het werk altijd van de zin van haar liet afhangen , zijn hier nooit problemen van gekomen , als ik maar mijn knuffel gedrag onder controle kon houden , want daar is ze niet van gediend.
Met bekent werk en terrein is er niets aan de hand , maar zodra er iets nieuws gebeurd , of nieuw terrein , dan kan ze heftig reageren. Dit is allemaal onzekerheid , en daar komt ook een stukkie van mij bij.
Dat besef ik ook wel.
Ik heb altijd gedacht dat we het wel samen zouden redden , ook al zou dat langer duren dan ''normaal'' , maar redden zouden we het!
Nu twijfel ik daar over , omdat ik mezelf niet meer goed over mijn negatieve gevoelens tegenover haar, heen kan zetten.
En hier komt ook wel angst bij , omdat ik zie wat ze doet bij die andere paarden , waarom zou ze dat ook niet bij mij gaan doen?!


Ik wil het wel proberen om haar in een stabiele kudde te krijgen , maar ik vrees dat als ze dan weer terug komt , de situatie hier hetzelfde is , dus haar oude gedrag ook weer terug komt.
Of bedoel je definitief?

Tijdelijk een draadje ertussen kan wel , maar vant winter wordt wat moeilijker...
Maar een draadje ertussen vind ik eigenlijk geen definitieve oplossing. Daar moet ik nog eens diep over nadenken , of ik dat wel wil , en kan accepteren.

Gr Esther