Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:10:


Daarin moet ik je gelijk geven. Pubers hebben zeer consequent gedrag nodig. Ik gaf al aan dat mijn shetterpubers ook regelmatig hun grenzen verkennen. Omdat ik altijd zeer duidelijk ben over de ligging daarvan, heb ik twee zeer betrouwbare pony's-. Welliswaar met jeugdige streken, maar ze schoppen/bijten nooit, laat staan dat ze aanvallen.
Kleine kindjes kunnen de pony's poetsen, ermee tutten en ermee door de tuin wandelen en het 'stoutste gedrag' wat ze daarbij aan de dag liggen is naar een graspolletje lopen.
Maar ja... met de training (droog mennen) kijken ze wel eens of ze opeens de berm in kunnen duiken/zich om kunnen draaien enz en in de wei kijken ze wel eens of ze je niet stiekem toch ff aan de kant kunnen duwen... kleine dingetjes die wel meteen moeten worden herkent en waarmee iets gedaan moet worden op een manier die volgens mij bij pubers past: eerlijk, duidelijk en rustig.

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:04:


Ik ga absoluut niet beweren dat ik de meest consequente persoon ben die er is. (Met mijn merries absoluut niet) Maar met hem ben ik toch aardig strikt. Bewust, omdat ik weet dat hij zoekt, meer dan mijn merries.
Hij weet heel goed dat hij niet bovenop mij moet komen staan. Hij gaat ook achterwaarts op de druk van 1 vingertje en aan een koordje gedraagt hij zich voorbeeldig.
Ik poets hem op de wei terwijl hij gewoon los staat zonder halster, inclusief hoeven uitkrabben, insprayen tegen de dazen etc...
Maar feit is wel dat ik erg weinig met hem doe. Ik zie hem een paar keer in de week als ik ga checken of de ponies nog water hebben en alles in orde is. Verder is hij eigenlijk de hele zomer zijn weide niet af geweest en heb ik er alleen een halster en touw aangehangen als de hoefsmid of de DA kwam.
Maar dat was ook de insteek om hem daar te zetten. Hij is in het voorjaar enkele maanden vrij intensief gewerkt, zeker voor zo'n jonge pony. En de rest van het seizoen moest hij daarom van mij niets meer.


En dat is het nou net, hij is absoluut niet onwillig. Integendeel, hij is veel opener en werkwilliger dan al die merries die we hier hebben rondlopen. In het grondwerk en het rijden.
Met opleren was hij fantastisch. Ik ben absoluut geen held en ik had het nooit zelf gedaan, had ik op die moment zelf geen vertrouwen in hem gehad.
Een vriend van mij had mij er eigenlijk een beetje ingeluisd wat dat betreft. (Ik was van plan hem weg te brengen om in te laten rijden. Maar op die moment leek het dan plots wel de meest logische stap om er zelf op te gaan zitten.)
Na 6 keer iemand op z'n rug gehad te hebben (hangen incl.), kon je hem al gewoon rondsturen door de piste, ging hij op kleine aanwijzingen van stap naar draf en weer terug, kon je alleen opstappen en ging hij ook netjes (en vierkant) halt houden. (Ik heb daar zelfs nog ergens een filmpje van, ik zal eens zien of ik het kan vinden.)
Hij is eigenlijk een droom om te rijden, hij zoekt continu wat je van hem wilt en 1 keer belonen voor het juiste antwoord en hij snapt het. Mijn Pête is het enige paard dat ik 100% vertrouw, maar onder het zadel is die een stuk moeilijker dan deze. Die heeft de wil niet om te werken, en hij wel.
Hij bijt trouwens ook niet als je met hem aan het werken bent. Dat heeft hij nooit gedaan.

Ik had ook nooit die vriendin met hem laten rijden, mocht ik enige twijfels over hem gehad hebben. Ik stond toen echt verbluft van zijn reactie. (En ik was niet de enige) Ik heb er al zo vaak over nagedacht en zie nog altijd niet in wat er toen in godsnaam fout is gegaan. We zijn toen echt geen stappen overgeslagen. De ene moment was de pony de rust zelve en nog geen seconde later hing hij in de lucht als een volleerd rodeopaard. Ik zag het een second voordat hij begon in zijn ogen maar had zelfs de tijd niet om de ruiter te waarschuwen. Een ander teken was er gewoon niet. En het is toen ook niet bij 1 keer gebleven, hij bleef ontploffen en we hebben toen nog enigszins geprobeerd om het positief af te sluiten. Het meisje is weken niet naar school kunnen gaan.
Diezelfde dag nog naar een vriend van mij gebracht en die heeft hem nog een maand gereden. De pony heeft zelfs niet meer gebokt.

En angst, ikzelf ben niet bang van hem. (Anderen wel) Op de grond toch niet. Ik ben wel enigszins op mijn hoede als hij in mijn buurt is. Als hij achter mij aan loopt op weg naar de waterbakken, houd ik hem wel in mijn ooghoeken in de gaten. (Want dit is hoe hij mij vorig jaar heeft getrapt. Hij liep achter mij aan en ik had eten bij. Meestal volgt hij dan gewoon op een metertje ofzo tot ik de kommen ergens neerzet maar hij werd mij wat te opdringerig. Ik maakte achteloos een handgebaar en hij draaide zich om en schopte mij vol in mijn rug. Ik zag het dus absoluut niet aankomen (zag die pony überhaupt niet) en voer al 8 jaar mijn paarden gewoon los op de wei.) Dus wat dat betreft heb ik mijn lesje wel geleerd.
Maar daarom dus dat ik die regels maar weer invoer. Ik heb geen zin dat anderen gewond raken omwille van mijn pony.
En het is bekend dat hij soms nogal losse achterbeentjes heeft als iets hem niet zint.


Ik ga echt niet beweren dat hij een 'gevaarlijk paard' is. Zoals ik al schreef, voor één of ander kind met lef die er jumpings mee wil gaan rijden ofzo, lijkt hij mij de ideale pony. Of als crosspony of marathonpony voor een wagen etc...
Hoe meer druk je erop legt, hoe beter hij het lijkt te doen. Maar t'is maar de vraag of je dat moet willen voor hem?
En of ik dat wil?
Hij is ook niet mijn enige paard. Ik heb er 3 van mezelf die aandacht nodig hebben en rijd dan ook nog een paard voor iemand anders. Ik twijfel of ik hij genoeg aan mij heeft.
Ik wil vooral zelf evalueren wat ik met hem wil en of het beter is dat hij hier blijft of een ander baasje nodig heeft.
Ik wil hem best een kans geven. Mijn merrie was op deze leeftijd ook absoluut geen schatje en nu is er geen paard dat ik meer vertrouw dan haar. Maar ik zie wel 1 verschil en dat is dat Pête nooit zo 'smerig' uit de hoek is gekomen als mijn jonge ruin. Zij bleef altijd tot op zekere hoogte eerlijk ongeacht wat ik allemaal met haar heb uitgespookt. En dat heeft hij niet, dat onvoorspelbare en explosieve schrikt mij af om hem bij te houden. Ik ga mijn nek niet wagen voor hem.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 8:41:


Hij loopt inderdaad nu bij 2 oudere merries. De ene is drachtig en de andere gehandicapt. (en die gaat hem ook uit de weg.)
De drachtige merrie is altijd zijn maatje geweest, daar loopt hij al 3 jaar bij en ze spelen wel eens. (beetje heen en weer lopen en tegen elkaar opspringen, meer niet.) Die 2 kwamen konden het toch altijd relatief goed met elkaar vinden.
Vroeger liep hij ook nog bij mijn merrie, maar die tolereerde hem, meer niet. Die merrie speelt ook niet.
Beide merries hebben hem wel met periodes steeds zwaar irritant gevonden en alhoewel ze beiden boven hem staan qua rang, hadden ze het al snel opgegeven om hem te corrigeren in zijn gedrag. Hij liep hun een godganse dag te pesten en zij lieten begaan.

Vorige zomer heeft hij wel ergens anders gelopen waar ook volwassen ruinen bij liepen. Maar echt uitbundig spelen heb ik hem daar ook niet zien doen. (Of ik heb het niet gezien, dat kan ook? Fien?) Een beetje lopen ofzo, dat wel.
Ik heb hem ook wel eens bij het huidige vriendje van mijn merrie gezet toen mijn merrie in de kliniek stond. Dat is een grote oudere ruin, maar die heeft hem vakkundig de wei uit geschopt.

Maar hij reageert zich dus ook af op andere paarden. De eigenaresse van de drachtige merrie gaf al aan dat als dit blijft duren (dat hij haar merrie aanvalt) dat ze liever niet heeft dat hij er nog loopt. En al helemaal niet als het veulen er eenmaal is.
Ze vindt hem geen goede opvoedkundige invloed voor een veulen

Bij deze, die filmpjes:

Deze zijn gemaakt de 6 de keer dat ik op zijn rug zat. (Met erover hangen erbij gerekend.) De eerste 3 keer heb ik hem alleen aan de longe gereden. (Hij kent erg goed zijn commando's aan de longe) En zodra hij de overgangen snapte ben ik hem los gaan rijden. Telkens maar enkele minuten. Dit was de 3 de keer dat hij los liep en de eerste keer dat ik er meteen op zat zonder longe. Hij staat gewoon los bij het opstappen. (zus staat ernaast maar heeft hem niet vast.) Sturen begon hij toen net een klein beetje te snappen.
Niet teveel op mij letten, ik ben niet gewend zo'n kleine zwalpende pony te rijden.
Het gaat mij om het beeld wat de pony geeft in die filmpjes. En volgens mij is dat toch niet zo verkeerd?

Excuses voor de beeldkwaliteit, sommige stukken zijn beter.

Opstappen:
http://www.youtube.com/watch?v=4KCq_9wabc4
en rijden:
http://www.youtube.com/watch?v=6NlzgQrMn4o

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 11:43:


Ik bedoel dus ook spelen met leeftijdsgenoten. Met andere pubers. Volwassen paarden spelen vaak wat minder. Tenminste... als ik hier zie hoeveel de pubertjes met elkaar spelen... daar kunnen de volwassen paarden niet aan tippen.
En dus idd voor veel ontspannen beweging zorgen zoals steppen..

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 11:56:


Als ik heel eerlijk mag zeggen, vind ik het niet zo'n fijn beeld. Zie ik veel spanning bij de ruiter (en dat wordt zeker overgebracht) en ook geen echte ontspanning bij de pony.
Ben trouwens hoe dan ook voorstander van vooral veel stapwerk in het begin zodat de pony beter leert dragen/kan ontwikkelen, liefst op afwisselend terrein en rechte stukken. Maar goed,.,, dat is persoonlijk...

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 8:41:


Hier sluit ik mij bij aan,mijn hengst kwam met 4 maanden en had de hele dag lol met de shetruintjes.
Merrie's hielden hem op afstand tenzij ze hem uitnodigde voor een knuffel.
Je kon ze de hele dag zien sprinten en dat ging er niet zachtzinnig aan toe.

Dat het nog een klein kind is moet duidelijk zijn,hij is volop in de groei,ontdekt zijn hormonen en wil zichzelf bewijzen.
Hij moet tussen de jonge mannen en veel speelgoed als ballen,emmers zonder hengsel,piepbeestjes van de honden....ga zo maar door.

Aandacht is wat hij wil,bal aangeven,laten vallen ,oppakken aangeven ,weggooien met persoon of andere ruin.
Typische mannenspelletjes.
Die van mij is nu 8 jaar,kan nog steeds uit zijn dak gaan maar hij heeft geleerd van andere paardjes,vooral mannelijk wat hij wel en niet mag.
Een mens moet daar goed op letten en dat naboodsen zodat je hem ook optijd een teken kan geven van....en nu even niet,nu maak ik uit wat een leuk spelletje is.
Dat bijten ,ja dat doen ze onderling ook,ze zaten in het begin onder de plekken en mijn petje vloog door de lucht en mijn schoenen waren niet vijlig.
Nu hij zijn plek kent is dat gedrag over,het kost wat tijd en inspanning maar duidelijkheid is gewoon nodig.
Groetjes Conny

Ans Jondral schreef op donderdag 17 september 2009, 11:12:

Ja,dat is de schrik er goed inhebben.
Mijn idee is dat de trap niet altijd voor jouw bedoeld is,ze willen gewoon niet dat een ander bij de voederbaas in de buurt komt en ze kunnen elkaar dan ook op zo'n moment flink trappen.

Ik loop nooit met voer een stuk verder met het spul achter mij aan,heb ik ieder verteld die zo af en toe hier voert als ik niet kan.
Het hooi wordt al bij binnenkomst op hun terrein direct verdeeld in hopen zodat ze direct kunnen eten.

Heb ik later wortels wordt dat ook direct verdeeld.
Het blijven dieren en ze denken dat jij ook wel tegen een stootje kunt!
Komen mensen hier voeren vertel ik altijd,gooi eerst maar paar wortels of appeltjes zodat ze uit de buurt zijn.

Een ongeluk zit in een klein hoekje!

Wat rijden betreft,..het ging waarschijnlijk toch te snel voor de pony,jij zat er als eerste op en hij was jouw aanraking gewend,komt er dan iemand die net even iets anders doet kan het dier in de war raken omdat het nog niet alles geleerd heeft.

Ik zou weer opnieuw beginnen zodat wat hij goed dee hij dat weer herinnerd en het zelf doen totdat je zeker weet dat je er een ander op kan laten want ieder mens werkt anders met handen ,zit,benen,gevoel.

succes ermee,

Conny

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:04:


En hier heb je dan weer, denk ik, voor 100% gelijk in

Toch denk ik, dat je ooit gaat inzien dat ik ook geen weken ondoelmatig train t.b.v. kleinigheden. Daar ben ik veel te lui voor

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 12:17:


Zoals ik al schreef, ik ben geen held en heb er ook allerminst plezier in om met zo'n jonge stuurloze pony te rijden. (Meer nog, ik heb er een grote hekel aan en word er nogal nerveus van.) Vergeef me dus als ik er niet al zingend en moppen tappend op zit. Maar het ging mij er ook niet om om hier mijn rijkunst te demonstreren, wel om te laten zien dat mijn pony graag werkt en 99% van de tijd heel braaf is.
Ik was er niet eens gaan opzitten, als ik daar toen aan getwijfeld zou hebben.

Waar vind je mijn pony gespannen? Hij loopt netjes door in een vlotte draf en met een losse teugel (valt maar 1 keertje stil in dat hele filmpje en dat is dan nog omdat ik mijn evenwicht verlies) hij draaft aan op een hele kleine hulp en gaat stilstaan of terug naar stap op enkele meters en hij wacht ook op mij totdat ik het hem vraag. Ok, hij duikt in de overgangen en hij is amper te sturen en je merkt dat hij dat daar nog niet begrijpt. (Was ook de eerste keer dat ik een cirkel vroeg of van hand veranderen.) Maar dat lijkt mij maar normaal, toch?

En ik ga hem hier niet inrijden midden in het verkeer, dat zou pas stress zijn.