Spirithorses schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:13:


Het volgende bedacht ik mij nadat ik op verzenden gedrukt had :

Ik denk ook dat er een verschil is tussen leiderschap in een groep en leiderschap "over" een individueel paard. Je kunt nog zo'n nauwe band met je paard hebben maar als hij in de groep staat niks meer over hem te vertellen hebben.

Als jij je paard dagelijks uit de stal trekt om hem lekker te poetsen, vertroetelen en een beetje te rijden vind ik dat een heel ander verhaal dan wanneer je dagelijks met een groep paarden leeft en werkt.
In dat geval ben je veel meer op elkaar aangewezen en ben je nog meer verplicht goede afspraken met elkaar te maken.

Ander voorbeeld : Onze Haflinger Stef is de goedheid zelve. Hij heeft echter één nadeel en dat is dat hij wat lomp is en graag met zijn mond om zich heen flappert op zoek naar lekkers, nog een 'erfenis' uit zijn verleden. Hij is verschrikkelijk oraal ingesteld en meer dan gek op eten.
Ik weet echter zeker dat hij zou veranderen in een pacman-achtig monster dat alles en iedereen omver zou lopen als mijn leiderschep niet zo onbetwist zou zijn.

Groet van kleerkastfiguur Pien Whip!

Nick Altena schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:56:

Ik weet niet wat een paard denkt, weet af en toe amper wat ik zelf nou weer denk. Maar ik heb wel een aardig voorbeeld dat een paard kan combineren, hoe hij daarvoor moet denken weet ik niet, maar combineren, wat geloof ik een ander woord is voor associeren, kan hij dus.
Zaterdag naar de clinic voor gevorderde clikkerpaarden geweest.
Zag daar allemaal mensen die hun paard het begin van spaanse pas aangeleerd hadden dmv naast het paard staand een hand op de paardeknie te leggen en hop beentje omhoog.
Ik vond dat eigenlijk veel beter dan hoe ik dat wel eens een keer gedaan heb. Door voor hem staand te wijzen naar zijn voet. Omdat Shiny dan soms in zijn enthousiastme daar wel eens ongevraagd mee wil beginnen was me dat veel te link.
Nooit had ik dit dus geoefend door mijn hand op zijn knie te leggen.
Hij weet wel dat wanneer ik hem aanraak aan een heup schouder, kruis of oor dat dat deel van zijn lichaam op de een of andere manier naar die hand toe, of er mee mee moet.
Dus ik legde mijn hand op zijn knie en ja hoor, been omhoog tot ik Yes zei. Idem dito , na even denken, het andere been.
In mijn ogen kan het paard dus bedenken dat de situatie weliswaar anders is maar de bedoeling hetzelfde en tevens stel ik nu toch redelijk gefundeerd een vraag bij het verhaal dat je een oefening altijd van twee kanten zou moeten aanleren. Mogelijk natte apen verhaal?
Piet

Piet schreef :


Nou, dan zou ik dus al een probleem hebben, want als ik mijn hand aan de zijkant van de heup of schouder van mijn paard leg denk ik dat zij denkt ( dat het mijn bedoeling dat zij niet naar me toekomt, maar juist dat zij van me wijkt.

Hoe laat jij met jouw methode Shiny het verschil zien tussen wijken en naar je toekomen?

Groet, Pien

Spirithorses schreef :


Laatste aanvulling. En dan hou ik erover op

Stel, je hebt een verschrikkelijk leuke hond die regelmatig met zijn modderpoten over jouw pas geboende vloer loopt en vervolgens op je bed gaat liggen....
Of eh, je nieuwe sloffen aan flarden kauwt, tegen het aanrecht opspringt en je net gebakken kip ervan af eet....
Je rent naar hem toe maar je glijdt uit omdat hij zojuist zijn behoefte heeft gedaan op je keukenvloer....
Zwaar balend ga je met hem uit, maar buiten rukt hij zich los om de kat van de buren achterna te zitten....
Eindelijk ga je naar bed, kruipt onder de lakens en....shit....heeft ie in bed gezeken....
En als je je stem verheft gromt ie naar je....

Hoe voedt je deze hond nou op? Hoe had je deze hond moeten opvoeden? Zo kun je deze hond uit het asiel gehaald hebben he....hij kan ook zijn verleden hebben, net als jouw nieuwe paard.....

Als je niks doet loopt ie over je heen, van je lieve woordjes trekt hij zich niks aan, omdat hij zo te zien het leiderschap op zich heeft genomen.

Groet, Pien

Piet schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:35:


Met wijken voor druk is dit eigenlijk hetzelfde. als het paard het principe eenmaal snapt kun je er allemaal oefeningen mee doen. Ondanks dat het paard een bepaalde oefening nooit heeft gedaan, zolang het is gebaseerd op wijken voor druk, zal hij er waarschijnlijk weinig moeite mee hebben.
Dat van 2 kanten, dat geloof ik toch wel. Met name omdat het paard met het ene oog iets anders ziet dan met zijn rechteroog. Je moet dus beide kanten trainen om het paard te wennen je soms ook met zijn andere oog te zien. Galand is doordat hij altijd van 1 kant is benaderd, een beetje wantrouwig aan de rechterkant. ook doet hij de oefeningen moeilijker.

Piet schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:35:


zoiets heet een "concept".
paarden zijn best goed in concepten begrijpen door associatie


Yup, flauwekul. Fyfiek ook al raar toch, aangezien we geen paarden met een volledige cortexlaesie hebben
Heb de link al vaker laten zien... nog maar een x voor de nieuwen hier:
http://www.equineresearch.org/Photos.htm
"Interocular Transfer Study"

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:45:


Ja.... ik realiseerde me al na het verzenden dat ik dat onduidelijk geschreven had.
Aanraken is van me af, behalve dus nu bij de beginselen van de spaanse pas, hier duwt hij dus tegen mijn hand in ahw. Voetje vragen doe ik op de "volg mijn hand" manier.
Naar me toe komen is mijn hand op minimaal 5 cm, (maximaal een meter of 5) van hem afhouden. Niks doen, om hem bv overal te kunnen aaien of weet ik wat, is mijn hand op zijn rug leggen. Vanuit dat sein reageert hij nergens meer op.
Piet