Piet schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:35:


Met wijken voor druk is dit eigenlijk hetzelfde. als het paard het principe eenmaal snapt kun je er allemaal oefeningen mee doen. Ondanks dat het paard een bepaalde oefening nooit heeft gedaan, zolang het is gebaseerd op wijken voor druk, zal hij er waarschijnlijk weinig moeite mee hebben.
Dat van 2 kanten, dat geloof ik toch wel. Met name omdat het paard met het ene oog iets anders ziet dan met zijn rechteroog. Je moet dus beide kanten trainen om het paard te wennen je soms ook met zijn andere oog te zien. Galand is doordat hij altijd van 1 kant is benaderd, een beetje wantrouwig aan de rechterkant. ook doet hij de oefeningen moeilijker.

Piet schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:35:


zoiets heet een "concept".
paarden zijn best goed in concepten begrijpen door associatie


Yup, flauwekul. Fyfiek ook al raar toch, aangezien we geen paarden met een volledige cortexlaesie hebben
Heb de link al vaker laten zien... nog maar een x voor de nieuwen hier:
http://www.equineresearch.org/Photos.htm
"Interocular Transfer Study"

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op woensdag, 24 november 2004, 13:45:


Ja.... ik realiseerde me al na het verzenden dat ik dat onduidelijk geschreven had.
Aanraken is van me af, behalve dus nu bij de beginselen van de spaanse pas, hier duwt hij dus tegen mijn hand in ahw. Voetje vragen doe ik op de "volg mijn hand" manier.
Naar me toe komen is mijn hand op minimaal 5 cm, (maximaal een meter of 5) van hem afhouden. Niks doen, om hem bv overal te kunnen aaien of weet ik wat, is mijn hand op zijn rug leggen. Vanuit dat sein reageert hij nergens meer op.
Piet