jennet schreef :
>
> Goh wat een reactie's. Zit ook allemaal wat in. Verkopen-niet
> verkopen, laten trainen- niet laten trainen. Ik durf bijna niet
> voor je dier of je eigen veiligheid?? Moeilijk hoor.
> Nou gelukkig schijnt de zon en ga ik maar in de wei rondhangen
> endromen van een wandeling op zo'n mooi paard. En op de lotto!
> Hihihihi.
Nu weet ik effe niet of Jennet ook Katelijne is ?
Ik vind het heel nobel en prachtig dat eigenaren zoveel denken aan hun paard er er zoveel voor over hebben. Toch maakt dat niet altijd gelukkiger want je offert zoveel van jezelf op hiervoor. Je bent er zelf ook nog.
Ook voor het paard werkt het uiteindelijk niet altijd zoals jij dat voor ogen had want '; het beste' voor je paard
is niet altijd het beste want het is weer vanuit ons menszijn geredeneerd.
Laat ik een voorbeeld geven van een paard dat hier in pension was.
Zéér betrokken eigenaresse, helaas zat eigenaresse vol met eigen oude dingen-uit-het-verleden. Dat was de reden dat zij dit paard had aangeschaft. Eigenaresse hunkerde naar liefde en zocht dat bij het paard, projecteerde haar eigen emotionele onvermogens op het paard.
Maar paard wist daar geen weg mee, keerde zich af van eigenaresse, gedroeg zich als een diva omdat ze daarvoor alle ruimte kreeg en ze toch al een sterker karakter had dan eigenaresse zelf. Met als gevolg dat paard-lief niet te berijden was, haar telkens letterlijk ondersteboven liep door 'geen leiding'. Wij hebben het paard en eigenaresse een tijd getraind; leuk paard dat graag werkt en enorm van uitdaging houdt. Paard had een stabiele plek in de groep en leek op haar plaats, hoewel ze zich de tering verveelde van het niets-doen.
Eigenaresse was niet te vermurwen een bijrijder te zoeken, zelf te gaan rijden, meer uit dat paard te halen, haar méér te bieden omdat ze bleef hangen in haar eigen emotionele stuk en het paard voor zichzelf wilde houden (dat laatste zei ze ook letterlijk).
Met als gevolg dat ze het paard heeft weggehaald, haar geïsoleerd heeft en haar op een weitje alleen gezet heeft en haar (zo zien wij dat) en haar afhankelijk gemaakt heeft van haar aandacht en zogenaamde allesoverheersende 'liefde'. Het paard is nu agressief, valt anderen aan, niemand durft langs haar, ze is totaal gefrustreerd en laat niet met zich werken. Met een eigenaar die dit nog steeds niet ziet maar nog steeds blijft hangen in haar ouchiekouzie getuttel.
Voor mij is dit verkapte dierenmishandeling!
Groet, Pien
Warboel
