Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:11:


Ja sorry ik was het Jennet. Ik had het eigenlijk niet hier op de vraag van Kathelijne moeten posten want het gaat over haar paard.
Ik zat even in het verhaal van wel niet houden, beter af bij een ander enzo omdat ik dat zelf ook heb. Kan misschien beter een nieuwe topic plaatsen dan .
Van die mevrouw is inderdaar vet egoistisch. Vreselijk. Bah!Als je dan zonodig liefde zoekt neem dan een cavia, lekker thuis in een hok. Ik zou uit liefde voor het dier ze juist een ander eigenaar gunnen hoe ontzettend ik dit zelf zou vinden. Maar ja door dit forum:) heb ik ze toch nog steeds en moet erachter zien te komen of ik ook egoistisch ben! Oeps!

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 10:55:

maar ik reageerde ook niet op jou hoor

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:56:

Het raakt een beetje off-topic, maar wou hier even op inpikken.
(Katelijne heeft er niets aan, haar wens ik een goede
begeleiding, veel sterkte en lef.
Haar keuze is gemaakt : ze wil er voor gaan)
Ik zit zelf ongeveer in hetzelfde schuitje.... kortweg: mijn vertrouwen is zo erg geschonden, dat ik enkel nog op mijn paard
ga zitten omdat ik vind dat dat MOET. Ik heb er geen plezier
meer in, en dit is een vicieuze cirkel.
Uit mijn ervaring met honden, heb ik geleerd dat eens het
vertrouwen tussen dier en baas weg is, dat het dan meestal
finaal om zeep is. Mijn persoonlijke grens, zowel in zelfvertrouwen, kunde (of
onkunde) en vooral ook (niet onbelangrijk he mensen, over dit
detail spreken jullie bijna niet) in budget om nog verdere
hulp/begeleiding/training te kunnen betalen, is eigenlijk
bereikt.
Het enige wat ik (tegenover dit paardje) nog overheb is schuldgevoel. het paard zelf is daar niks mee. Ik droom ook van een leuke, vooral ontspannen buitenrit..... die ik dan af en toe (gelukkig) wel maak met het paardje van mijn vriend. Ik ben elke dag 2 keer tussen onze paarden op de wei, niets maakt mij gelukkiger..... soms moet ik mezelf eraan herinneren dat ik met paarden houden ben begonnen omdat ik graag paardRIJD. wat het laatste jaar een rariteit geworden is.....
In mezelf weet ik wat ik moet doen, lig enkel nog in de knoop met mn emoties én het feit dat een nieuwe thuis vinden ook niet simpel is.... ik twijfel nog om hier een advertentie te zetten,omdat ik niet veel zin heb in kwetsende reacties.
Katrien

Helpen we Katrien toch even? Bovenstaand had ze geschreven...
Eens zien of we het zichtbaar kunnen krijgen...

Vicky Verreycken schreef op maandag 14 december 2009, 11:21:


weet ik wel, maar vergis je niet in deze hoor

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 12:30:


Oepsie, mijn fout.
Ben altijd in de war met al die quotes.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:59:


OOowww Katrien nu zie ik het ook , je bericht. Nou lijkt wel een beetje op de mijne. Misschien inderdaad nieuw topic ja :)

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:11:


En daar loopt het goed fout! Je mag een paard niet gaan opzadelen met je eigen emoties. Hoe fair is het om je paard op te zadelen met al je verdriet en kopzorgen? Niet!

jennet schreef :


Nee, alsjeblieft ook geen cavia in z'n eentje in een klein hokkie. Dat is precies hetzelfde als met dat paard (dat tenminste nog een weitje heeft).
Zelfreflectie en therapie is wat hier nodig is !


Blijkbaar heeft eigenaresse waar ik het over heb meer liefde voor zichzelf dan voor het dier, ook al is ze er zelf volledig van overtuigd het beste voor het dier te doen. Het is gewoon het jasje waarin het gegoten is.
En iedereen uit haar omgeving zegt dit tegen haar he; wij zijn niet de enigen. Hoe nietsziend kan iemand zijn....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:

Toch mooier als je paard onafhankelijk is en toch nog voor je werken wil ...
Neen, volgens mij zit er dan iets anders fundamenteel verkeerd. Iets dat zijzelf niet ziet of opgelost krijgt op een andere manier. Misschien omdat zij zich hiervan niet bbewust is?