Peet schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:49:


Had deze post nog niet gelezen. Hier zou ik graag meer over weten.

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:31:


Zoals ik al antwoordde : Zijn die heuveltjes niet NOODzakelijk maar helpen ze wel om véél afwisselende belasting te geven maw.varieteit in de training en spierbelasting . Een renpaard zal van zijn leven nooit geen bergjes zien buiten een occasionele mesthoop in de stapmolen en het is pas de laatste 10jaar dat men de renpaarden zowel linksom als rechtsom laat trainen op de renbaan net omdat ze ZO krom werden dat ze bijna niet in een recht lijn te rijden waren toch moeten het bijna perfekte atleten zijn op gebied van spierontwikkeling en balans !!! Er word zéér licht (genegeerd dus ) over mijn opmerking over gegaan dat elke ruiter zijn voorkeurkant gaat opzoeken indien hij /zij er niet opgewezen word en dat DAAR dikwijls de oorzaak van een groter wordend probleem zit .Trainen op een vlakke grond kan even effectief zijn als bergop/af en wendingen onder verschillende hellingshoeken .Doordat de belasting om de zoveel sec/min verandert kan je bijna geen OVERbelasting gaan creeren op bepaalde vlakken en langs de andere kant worden de minst gebruikte spiergroepen dan méér geactiveerd .Een klein vb : een piste paard dat bij ons voor het éérst een zéér steile kronkelheuvel naar beneden moet STAPPEN !! Laat zich bijna altijd naar beneden VALLEN met toenemende snelheid .Het lijkt alsof deze paarden (die toch mooi onderin stappen op gelijke weg en mooi uitgrijpen vooraan) niet in staat zijn om hun achterhand zover onderin te brengen of uit te strekken vanuit de schouders om hun eigen lichaamsgewicht tegen te houden in deze omstandigheden. Alhoewel ze goed gespierd ijken schijnt er toch een verschil te zijn Op vlakke ondergrond ga je meer de halve ophouding gaan oefenen en de vertreksnelheid vanuit de achterhand gaan stimuleren en opvoeren . STOPandGO excercises dit gecombineerd met Slalom en achten rijden .Als je in zéér gevarieerd terrein zit komt dit alles eigenlijk vanzelf .Als ultieme training voor zéér sterk getrainde paarden is vaak een uurtje stap en draf in duingebied met mul zand reeds een stevige work out voor de ruiter is het a walk in the park .

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:10:


Frans op die manier valt er gewoon niet met elkaar te praten. Bij 1 denk ik inderdaad, bij 2 denk ik hoe gingen die dan wel niet te werk, met een rollkur misschien, of hadden die paarden andere problemen en bij 3 denk ik simpelweg: onwetendheid.
Anekdotes zijn in mijn geval onderzoeken, vaststellingen met geleverde verbeteringen naderhand. En neen niet zomaar bij één paard en neen niet zomaar bij mijn eigen paarden alleen. Weet je wat? Geef me eens gezelschap als ik er een aantal ga bezoeken en je uitleg geef tijdens het onderzoek en je ook de duidelijke afwijkingen en (pijn)reacties laat zien die zij geven. Anekdotes ...
Ik ga er over zwijgen, tenzij je daadwerkelijk met mij mee de baan opgaat.

Frans Veldman schreef op maandag 4 januari 2010, 23:05:


hmm ben niet zo heel erg van meneer de bodt en ook niet zo van marijke de jong neem even een kijkje bij angela remie in rucphen www.avalonsruiterbegeleiding.nl zij heeft een wat zachtere en meer verfijnde manier van werken en probeert zoveel mogelijk met lichaamstaal en gewicht etc. te doen en zich hier ook verder in te scholen verbeteren. maar goed ts maar een idee en mijn mening

angelique hage schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:49:


Heey buuf!
Dat is afgesproken :)
Heb jij het beestenspul nu achter het huis lopen? Ik zie ze niet meer in de strook achter ons namelijk.

Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:10:


1)Wanneer stopt iets een anekdote te zijn?
ik heb zelf een voorbeeld aangehaald,Cindy heeft wat verteld, maar ik ken géén voorbeeld waarbij het niet werkt, elk paard knapt op als ik de ruiter beter leer rijden en samen met het paard gerichte gymnastische oefeningen laat doen.Terwijl De Bodt dit al tientallen jaren doet en er zijn bekendheid mee verkregen heeft.
Zijn enige voorbehoud is dat paarden liever niet in de gewrichten ingespoten moeten zijn, of iets moeten mankeren wat met zijn manier van lopen niets te maken heeft.

2) een paard wat in de wei blijft staan zonder bereden te worden zal een lichaam hebben wat daarop berekend is, hoe was et ook weer? Vorm volgt functie?

3) Ik denk dat we er niet omheen kunnen dat door de verkeerde voorbeelden de meeste problemen ontstaan.
Hele volkstammen hebben van van origine gymnastische oefeningen een wedstrijdsport gemaakt en zijn met de top van de dressuurruiters voor ogen, hun paarden gaan mishandelen. (ik moet handschoentjes aan want anders krijg ik blaren in mijn handen)
Maar daarnaast geloof ik dat de kruik zolang te water gaat tot hij barst.
Als je beneden dat punt blijft, zal ie niet barsten, dan is er minder overbelasting.
Als ik eens per week fout rijd, heb je dikke kans dat mijn paard, kort door de bocht, 7 keer langer meegaat dan dat ik elke dag fout rijd.
Maar dat wil niet zeggen dat je niet beter eens in de week goed zou moeten rijden.

SimoneS schreef op dinsdag 5 januari 2010, 11:41:


Hoera! Het forum wordt weer gebruikt waar het voor bedoeld is!

Ben echter geen groot expert op het gebied van conditie, dus ik kan je alleen helpen met wat ik tot nu toe heb gezien.

Toen ik nog in Noord-Holland woonde, heeft de boer waar mijn paarden stonden ze tegen de afspraken in op stal gezet. We hadden binnen een paar weken gelukkig een nieuw onderkomen gevonden, maar in die paar weken van stilstand ging de conditie uiteraard keihard achteruit.

Ter illustratie: normaal gingen we met de trailer naar zee, met de paarden een paar honderd meter over het strand, dan een of twee uur door de duinen en dan weer terug over het strand. Zonder problemen.

Nu gingen we met de trailer naar zee... een paar honderd meter over het strand... en de paarden waren al uitgeteld.

We hebben ze na die vervelende periode eerst een tijd laten aansterken (een paar weken). Vervolgens weer buitenritjes gemaakt (nog niet de duinen in) en toen ze dat een of twee weken hadden gedaan weer het eerste voorzichtige duinritje.

Buiten hebben mijn paarden veel meer plezier in het lopen dan in een bak, dus voor het opbouwen van conditie zou ik echt buitenritten maken. In een bak wordt het al snel (in mijn geval dan) door zowel paard als ruiter als verplichte arbeid gezien, terwijl buitenrijden meer voor de lol lijkt.

Overigens houden paarden hun conditie heel goed zelf bij, als ze de mogelijkheid hebben. Mijn merrie waarvan ik altijd zeg dat ze met pre-pensioen is, kan ik zo uit de wei plukken voor een flinke bosrit. Zondag nog een flinke rit gemaakt met m'n moeder. Op de terugweg kan de jonge 'stoere' Volare haar maar moeilijk bijhouden.