Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Ik zou ook rustig zoeken naar iemand die wel met hem kan doen wat jij graag wilt doen. Je hebt de tijd, hij staat daar goed te staan. Dus gewoon iemand zoeken bij wie dat goed voelt.
Ergens heenbrengen, dan heb je zelf geen controle meer. Denk je dat dat goed voelt? Hem verkopen, ach, daarvoor heb je nog lang niet alle opties uitgebuit toch :).

Geertje schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:08:


Een paard van drie dat nog niet aan het halster gewend is ? Wil je dat zien trainen als het acuut nodig is Geertje ?? Snel aan beginnen meid ! Een fjord is geen grasmachien . Sederen en een paard dat gaat liggen ?? Her is er géén één gesedeert op dit moment maar ze liggen wel allemaal in de sneeuw hoor . T'is eignelijk niet zo koud -2° en de wind is hier gaan liggen !Vorig jaar véél kouder als nu hoor . Een driejarige waar je nog geen halster kan aandoen is eigenlijk verwaarlozing Geertje of op zen minste neglect ! Het niet willen zien van de NOODZAAK van zo'n gewenning !

Geertje schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:08:

Mijn merrie was ook aan het wisselen tijdens de zomer. Ze heeft ook pijn gehad. Ik merkte dit omdat ze niet wilde eten en normaal is ze daar als de kippen bij.
Het heeft een week geduurd en toen zat haar tand los. Na drie weken was hij weg. Die hing aan een stukje tandvlees te bengelen.
Nu voor Ziggy zou je bietenpulp kunnen bijvoeren omdat daar ook voldoende vezels in zitten. Als ze het lust, eventueel wat brokjes erbij, kun je meteen contact maken omdat ze waarschijnlijk toch honger heeft. Tijdens het voeren zou je kunnen beginnen met oefenen.
Peackock wordt ook altijd gesedeerd bij haar tanden vijlen. Ik wacht nu ook tot het warmer wordt zoals je DA al zei.
Het is belangrijk dat je haar vertrouwen geheel gaat winnen en dat is voor jou paard, zoals ik begrijp, niet gemakkelijk maar je moet het toch dagelijks gaan aanpakken.
het probleem met haar tanden gaat echt vanzelf weer over, normaal gesproken. Ook dit hoort er gewoon bij en paarden gaan echt wel weer eten. Ik zou haar nu gewoon bijvoeren.

Spirithorses schreef op vrijdag 8 januari 2010, 23:21:


Ach, ik had zo'n antwoord verwacht, vond het al vreemd dat ik die niet vroeger kreeg. Je kan niet oordelen over woorden. Wat ik altijd doe is van iets negatief, iets positief maken en dat is veel belangerijker! Waarom zou ik vermenselijken? Ik vind haar leuk zoals ze is. Trek me daar niets van aan, weet dat mensen nu ook altijd overal een oordeel over moeten hebben
Als je iets vraagt kunnen ze je niet helpen, maar kritiek is er altijd loyaal aanwezig op forums. Beetje de trend die jammer genoeg veel voorkomt.

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Zo vriendelijk als maar zijn kan.... Portugal? Alleen zal het transport je wat kosten!
Jij blijft eigenaar. Eventuele DA kosten zijn voor jouw rekening, alhoewel ze hier zeer schappelijk zijn en de helft vergeten te rekenen

Komt onze Martine weer eens aanwaaien... mag ze deze wat verder rijden.
Of iemand die wél goed met Chaser kan rijden en Olli leert samen met Chaser...

Dan heeft ie maatjes... 4 hectare slentergebied.... nog 4 hectare wat ik ze er gemakkelijk kan bijgeven.... GEEN GRAS.... geen Fructaan....
een fijne ondergrond om z'n voeten te trainen en eventueel gevoelig voor exceem steekt niet de kop op.
Ik hoef niet persé een paardje erbij om te rijden of zo... maar een keetmakker voor Catcher, die nu zeven jaar wordt in april... zou wel fijn zijn.
Chaser wordt 20.... en die laat de boel vaak indutten...

Enfin.... je kunt er altijd over nadenken.

Groetjes,

Wil.

Peet schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:22:


Ik mail je even over de blauwe tong.

Het Engelse filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=0a-aV0Rsxmg

Geertje schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:18:

Ik denk dat een paard het niet uitmaakt of hij aandacht van mensen krijgt of niet. Als het paard niet alleen staat tenminste. Als ik de Merens kuddes in Frankrijk zie, die zien een half jaar geen mens en toch zijn ze heel mensgericht als je een bezoek aan zo'n kudde brengt die in de bergen los lopen. Ik mocht deze zomer dit zelf ervaren. Na een tocht van drie uur klimmen vonden wij de kudde van onze gids. Die zet elke lente zijn kudde in de bergen uit en vlak voor de winter haalt hij ze weer op. Zo gaat dat in die streek en het is heel normaal.
De kudde was heel nieuwsgierig maar na tien minuten gingen ze weer verder met eten en hun eigen sociale contact. Na een half uur liep de hele kudde ook gewoon weg.
Zolang een paard in een kudde leeft hebben ze, volgens mij, geen mens nodig. Natuurlijk is dat hier anders, wij moeten eten en water brengen maar aandacht.....dat is "luxe" voor een paard.
Ik zou me daar niet teveel zorgen over maken.
Als je een bijrijder zou vinden kan die natuurlijk verder met trainen maar als dat niet kan dan stel je haar training toch uit tot wanneer je wel weer fit bent?
Ik heb zelf een lichte vorm van bekkeninstabiliteit en paardrijden doet me goed. (mits ze niet steigert).
Ik kan me voorstellen dat in jouw geval je moedeloos wordt omdat je echt gehandicapt bent. Maar ik denk niet dat jouw paard daar een moment bij stil staat. Als die zijn eten maar heeft is het goed.
Een paard dat alleen maar op de wei mag staan met anderen is het gelukkigste paard.
Het kan best zo zijn dat anderen hier van mening verschillen. Ik kan alleen maar uit mijn eigen ervaring vertellen.