Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Nou, wat mij betreft hoef je je echt niet schuldig te voelen dat je weinig met hem doet. Ik neem aan dat je paard lekker in een kudde op een wei staat? Als je hem graag wilt houden denk ik niet dat er hier mensen zijn die daar bezwaar tegen hebben (of toch wel?).

Hoe later je een paard inrijdt, hoe langer je er plezier van hebt dus daar zou ik me ook niet druk om maken. Ik heb ooit dacht ik gelezen dat in de riddertijd paarden met 8 jaar werden ingereden, maar HC zou je dat precies kunnen vertellen.

Enige vraag die ik nog heb: wat wil je zelf? Ik kan me voorstellen dat het je verdriet doet dat je niet op je paard kunt rijden?

Justine cools schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:46:


Jammer voor jou want ik bedoelde het niet belerend, jij vat het gewoon verkeerd op

Corinne Corten schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:37:


Mee eens.
Waarom "moeten" wij persé iets met een paard doen?
Wat is er nou fijner voor een paard dan gewoon lekker paard zijn?
Rijden, grondwerken e.d. zijn mensendingen. Een paard wil gewoon eten, drinken en socialiseren. Als je daar als mens voor kunt zorgen en ook nog van kunt genieten, wat wil je dan nog meer.

Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 12:32:


good-girl !
heb de laatste tijd een en ander zitten uitvlooien over wildkleurige quarters,
ze gaan zowat allemaal terug op een kombinatie van Prettybuck/Prettyboy
met Blackburn, zoon van Yellow Jacket (red-dun)
een veel gebruikte lijnkombinatie in de 30-40-50-ies
waarin de Waggonermares als wildkleurdoorgevers ook niet te onderschatten zijn
maar die dan weer weinig gedetailleerd beschreven zijn
omdat ze waarschijnlijk ook eerder voortkwamen uit mustang-stock

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:22:


Dacht dat iedereen het verhaal wel kende, maar dan nog es in het kort.
Dat Zig nog geen halster aan kan is allesbehalve verwaarlozing.
Ziggy is vorig jaar eind van de zomer uit het natuurgebied gevangen omdat de kudde uitgedund moest worden. Vervolgens heeft hij enkele maanden zonder dat er iets mee gedaan werd bij ons gestaan omdat hij verkocht zou worden. Aangezien niemand hem wilde en hij anders naar de slacht zou gaan, heb ik hem uiteindelijk gekocht.
Dat was vorig jaar oktober. Toen kon ik nog geen 100 meter bij hem in de buurt komen. Inmiddels kan ik hem poetsen, hij kan voetjes geven, ik kan hem bij me houden zorgen dattie niet weg loopt enz enz. Hij kan eigenlijk echt wel al gewoon heel erg veel, in vrijheid weliswaar!!! Alleen dat halster inderdaad nog niet.
Ik WEET dat het noodzaak is, maar het was eerst pure noodzaak om uberhaupt het vertrouwen van deze knul te winnen voordat ik iets kon. Natuurlijk kan ik hem 'breken', maar dat wil ik perse niet. Als er echt iets acuuts is, dan weet ik dat ik een probleem heb. Maar vertrouwen is de basis en ik denk echt niet dat ik het slecht heb aangepakt de afgelopen maanden... Ik heb hem ook gekocht op een moment waarvan ik wist dat ik niet ging overlopen qua tijd, dus tja, logistieke problemen zeker.
Dus nee, verwaarloosd is hij zeker zeker weten niet... Hij is ook geen graasmachine, zonder mij was hij nu een frikandel geweest. Misschien was dat voor hem zelfs beter geweest, maar hij had in zijn korte leventje al zoveel ellende gezien, dat ik vond dat het na die ellende niet moest eindigen als frikandel!

Ze liggen bij ons ook wel in de sneeuw. Maar das misschien anders als ze gesedeerd zijn? Dan zijn ze misschien te suf om zichzelf echt warm te houden?
Ik laat mijn paarden sowieso niet graag sederen, ik denk de meesten hier niet... En ik vermoed niet dat ik hem binnen een paar dagen een halster aan heb EN de tandarts veilig kan kijken. Dus vinden jullie het noodzaak om hem dan toch te sederen?

Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:49:


Wat je daar noemt, kan hij eigenlijk allemaal. Als ik het halster voor zijn neus hou, stopt hij zijn neus erin... Maar, hij laat niet toe dat ik het over zijn hoofd doe. Dan stijgert ie en trekt ie weg.
En ja, ik heb dan het gevoel dat ik te ver ben gegaan. Misschien is het naief om te wachten op het moment dat hij het me gewoon laat doen?
Het klopt dat ik heel lang alleen maar heb gedaan wat HIJ wilde. Hij gaf aan wat we gingen doen en wanneer we stopten. De laatste tijd ben ik wel veel meer de regie in handen gaan nemen.
Misschien wil ik het allemaal te vredelievend...

Peter Donck schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:56:


Zit dus in Holly's bloedlijn inderdaad. En die van spirit, Iskander en Aphraatje. Zeg jij hiermee dat alle buckskins QH's gemeenschappelijke voorouders hebben?

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 1 januari 2010, 19:11:


Ik kom hier even op terug want sinds vanmorgen vind ik bij 2 van mijn merries in de wei ook die oranje vlekken van urine, die verrekte hengst is wéér losgebroken en staat er weer bij.......maar pas 1 dag, en ik las dat die oranje urine pas op 't vruchtbare moment ontstaat :
zelfs zonder lijfelijk contact met de schouwhengst toont de merrie het hele scala van hengstigheidsverschijselen waarbij ze ook de staart opzij houdt en veel urine laat lopen Met betrekking tot de kleur van de urine zal deze in de vroege hengstigheid helder zijn en later (omstreeks de eisprong) troebel geel (jus d' orangekleurig) zijn.
Aangezien hij er pas 1 dag bijstaat en het absoluut niet hèt seizoen is, kan het lichaam een echt lijkende maar toch niet vruchtbare hengstigheid laten zien?? De merrie die dit doet heb ik een tijd geleden een hormoonspuit (prostaglandines) gegeven omdat hij er toen 5 dagen bij had gelopen, de eigenaars doen nu wederom moeilijk dus gaan we ze morgen (te voet!(vrachtwagen wordt te link om mee te rijden nu) halen.........

Niet jammer voor mij, ik kan maar lezen wat er staat, en dat kon ik niet verkeerd opnemen, dat was duidelijk.
Begrijp me goed, ik ben hier helemaal niet blij mee. Dit veulen en ik hebben nog een heel lang leven voor de boeg en nu komt de veearts me vertellen dat ze een ernstig probleem heeft die gans haar leven blijvend is... ik probeer me niet down te voelen, want dat helpt niemand verder en vat het ludiek op door te zeggen dat ik haar wel zal begrijpen als ze eens haar moeilijke dagen heeft, want dat ik die ook heb. Als ik dan die commentaar las, had ik even zin om het scherm een lel te geven

Frans Veldman schreef op zaterdag 9 januari 2010, 17:06:


Dit is dus zo'n advies waarom ik blijf lezen hier. Ik ga maandag gelijk voor allebei mijn meiden zo'n ding halen. Hier had ik dus nooit maar dan ook nooit bij stilgestaan als oplossing.

Hier is nu weeralarm afgekondigd, wat ook voor komende nacht gaat gelden.

Mijn meiskes staan vandaag al vanaf eind vd ochtend / begin vd middag in de loopstal. Da's voor 't eerst deze winter! Maar ik geef ze geen ongelijk, wat een straffe wind zeg.