Ik had vroeger ook heel veel last van mijn rug. Op mijn 13de beweerde een chiropractor dat hij nog nooit zo een "slechte" rug had gezien op mijn leeftijd. Daar ging ik dus niet meer, want ik werd er elke week vreselijk gekraakt, en dat voelde niet juist. Een osteopaat liet me toen weten dat een perfecte rug in een museum hoorde en heeft mij goed op weg geholpen, maar de problemen zijn pas echt tot een minimum beperkt toen ik bij Joni Bentley in de leer ben gegaan. Door de alexandertechniek te paard toe te passen is er veel veranderd. Centered riding heeft mij (voor mijn opleiding in Engeland) ook al een heel stuk geholpen.
Rijden is ook voor mij altijd goed geweest, ook al raadden sommige artsen het af.

Koen Theys schreef op maandag 11 januari 2010, 22:00:


Hoi Dani,

Ik ben het eens met Koen. Maak svp ook foto's van de onderkant van de hoef, dan kunnen we zien of het probleem misschien met een te lange hoefwand te maken heeft. Zou zonde zijn een osteo te laten komen als het probleem eigenlijk in de hoef zit...

Simone

Oké, bedankt voor jullie reacties! Ik zal binnenkort foto's maken. Een te lange hoefwand kan zeker het geval zijn van de scheurtjes, er heeft een te lange tijd tussen de bekappingen in gezeten, ik schaam me ervoor dat te moeten zeggen (ik moet het ook gewoon weer zelf gaan doen, zo zie je maar weer!).

(Als ik de foto's heb verhuis ik dit topic wel even naar HN, daar is het meer op zijn plaats.)

Cindy Helms schreef op maandag 11 januari 2010, 15:41:


Hij staat erop! Weg met de bruine pagina!

www.dewolvenlus.be

Gipsy schreef op maandag 11 januari 2010, 19:52:


1 maand geleden 1 hect bijgekocht voor 23000€ .Vraag en aanbod hé en wat een zot ervoor geeft heb je

Peter Donck schreef op maandag 11 januari 2010, 21:53:


Ja dat is de truuk, daar gaan zitten waar niemand wil wonen.

sibyl de jager schreef op maandag 11 januari 2010, 22:06:


Ik vind dit onderwerp heel erg interessant. :)

Binnen de fysio wordt de nadruk steeds meer gelegd op het oefenen; het 'blijven bewegen', gedoseerd uiteraard.

Ik denk dat paardrijden in die zin een erg goede bezigheid kan zijn (buik- en rugspieren, 'corset' trainen - al zijn ook daar de meningen over verdeeld); de boel blijft in beweging. Maar ook: grenzen voelen, meer lichaamsgevoel, besef van je eigen mogelijkheden, enz.

Probleem is dan wel dat mensen onbewust hun spieren kunnen aanspannen, en het dan weer minder werkt of tegenwerkt. (Niet kunnen ontspannen, angst, niet goed voelen wat je paard doet, enz.)
Plus dat 'alles moet kloppen', je hebt natuurlijk wel te maken met een levend wezen... Je zadel moet jou en je paard passen, een paard kan schrikken, wordt door jou beïnvloedt, enz.

Ik denk dat begeleiding gewoon heel belangrijk is. Eigenlijk altijd wel, maar voor mensen met een handicap/blessure/whatever juist extra. :)

Ik heb ook jaren geholpen bij de lessen met ruiters met een (lichamelijke) handicap. Er was duidelijk te zien dat dit goed deed. Na de vakantie was het verschil ook duidelijk merkbaar bij de ruiters, héél opvallend.